Actueel
Gezin uit Soest verliest alles door aangestoken brand: ‘Ons hele leven is in vlammen opgegaan’ – schokkende beelden vastgelegd
Een heftige brand heeft in de nacht van zondag op maandag een restaurant en de bovenliggende woning aan de Burgemeester Grothestraat in Soest volledig in de as gelegd. Voor Martin en zijn gezin betekende dit het verlies van hun hele thuis en bezittingen. In een interview met Hart van Nederland deelt hij zijn aangrijpende verhaal.
Een jong gezin getroffen door tragedie
Martin woonde samen met zijn vrouw en hun drie jonge kinderen in de woning boven het restaurant. De kinderen zijn nog klein: een dochter die volgende week vier jaar wordt, een zoon die net twee is geworden en hun jongste dochter van zes maanden. Het gezin woonde hier al zo’n vier jaar en had een thuis opgebouwd in de buurt. Tijdens de brand waren ze gelukkig niet aanwezig, omdat ze een paar dagen weg waren. Toch is de schok enorm.
“Van ons huis is niks meer over,” vertelt Martin. “Mijn kinderen weten nog niet wat er is gebeurd. We zijn alles kwijt, we hebben letterlijk alleen nog vier weekendtassen.” De impact van het verlies is gigantisch en raakt het gezin diep. “Mijn vrouw heeft het er heel zwaar mee en ik maak me grote zorgen over het welzijn van ons gezin. Sinds het moment dat de brand uitbrak, worden we geleefd.”
Opzet: de brand blijkt aangestoken
Wat de situatie nog schrijnender maakt, is dat de politie ervan uitgaat dat de brand is aangestoken. Woensdag doken er beelden op waarop een persoon met een bivakmuts te zien is. De dader goot een brandbare vloeistof uit een jerrycan over een babybedje in de woning. Dit bedje bleek de slaapplek te zijn van hun zes maanden oude dochter.
Martin is diep geschokt door deze beelden. “Dat was de kinderkamer van onze jongste. Een of andere onverlaat sprenkelt een vloeistof over het kribje van mijn kleine meid. Dat doet heel veel met mij als vader.” Hij kan niet bevatten wie verantwoordelijk zou kunnen zijn voor deze daad. “Ik weet niet waarom dit is gebeurd. Waar heb ik dit aan te danken? Natuurlijk heb ik, net als iedereen, weleens conflicten, maar niets dat zo’n daad zou rechtvaardigen.”
Volgens hem zijn er geen bedreigingen geweest voorafgaand aan de brand. Hij heeft geen idee wie zoiets verschrikkelijks zou kunnen doen. “Het is een groot vraagteken voor ons. We kunnen het niet plaatsen.”
Geruchten en verdachtmakingen op sociale media
Naast het verlies van hun huis en spullen krijgt het gezin nu ook te maken met wilde speculaties en beschuldigingen op sociale media. Er circuleren berichten waarin gesuggereerd wordt dat Martin of zijn vrouw zelf verantwoordelijk zouden zijn voor de brand. Deze verdachtmakingen maken de situatie nog ondraaglijker. “Het is alsof je dubbel wordt gestraft,” zegt Martin gefrustreerd.
“Mijn vrouw is een geweldige vrouw en mijn kinderen zijn onschuldig,” voegt hij toe. “Mensen praten zonder te weten wat er werkelijk is gebeurd. Het doet pijn om zulke dingen over jezelf en je gezin te lezen, terwijl we al door een hel gaan.”
Op zoek naar een tijdelijke woonruimte
In de nasleep van de brand is het gezin dringend op zoek naar een tijdelijke woonplek. Op dinsdag plaatsten ze een oproep op Facebook waarin ze hun noodsituatie uitlegden en vroegen om hulp bij het vinden van onderdak.
Aanvankelijk leek er goed nieuws te zijn: iemand bood hen een woonruimte aan. Maar helaas trok deze persoon zich later terug, naar eigen zeggen vanwege de negatieve berichtgeving rond de brand. Martin en zijn vrouw voelen zich hierdoor in een nog moeilijkere positie gebracht. “We hopen op een plek waar we in ieder geval een paar maanden kunnen verblijven,” vertelt hij. “Het liefst ergens in Soest of in de nabije omgeving, zodat we niet nog meer verliezen dan we al hebben gedaan.”
Ondertussen proberen ze stap voor stap weer op de been te komen, maar dat is niet gemakkelijk. “Je wordt plotseling geconfronteerd met een situatie waarin je alles kwijt bent. We moeten nu alles opnieuw opbouwen en tegelijkertijd onze kinderen beschermen tegen de chaos en onzekerheid,” zegt Martin. “Het is ontzettend zwaar.”
Gemeenschap reageert op de tragedie
De brand en de gevolgen ervan hebben veel reacties losgemaakt in de gemeenschap. Mensen leven mee met het gezin en bieden steun waar mogelijk. Er wordt gesproken over het opzetten van een hulpactie om het gezin te helpen met nieuwe spullen en een plek om te wonen.
Ook de politie is nog volop bezig met het onderzoek naar de brandstichting. Ze roepen mensen op om informatie te delen als ze iets verdachts hebben gezien of weten over de dader. “Iedere aanwijzing kan helpen om deze verschrikkelijke daad op te lossen,” aldus een woordvoerder van de politie.
Ondertussen blijft de onzekerheid voor Martin en zijn gezin groot. “We proberen sterk te blijven voor onze kinderen, maar het is moeilijk. We hebben hulp nodig om hier doorheen te komen. We hopen dat iemand ons een plek kan bieden waar we tijdelijk kunnen wonen, zodat we een begin kunnen maken met het herstellen van ons leven.”
Voor het gezin uit Soest is de toekomst op dit moment onzeker, maar één ding is duidelijk: ze hebben steun nodig om hun leven weer op te bouwen na deze hartverscheurende gebeurtenis.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.