Connect with us

Actueel

Veulentje valt door vuurwerkknal, hulp komt te laat

Avatar foto

Published

on

Een hartverscheurend incident: Veulen van zeven maanden ingeslapen na paniek door vuurwerk

In het rustige dorpje Berghem, nabij Oss, heeft zich een tragische gebeurtenis voorgedaan. Afgelopen weekend moest een dierenarts een zeven maanden oud veulen laten inslapen na ernstige verwondingen die het dier opliep toen het in paniek raakte door afgestoken vuurwerk. Het veulen, een kruising tussen een tinker en een trekpaard, was nog jong en stond aan het begin van zijn leven. Het verlies laat de eigenaresse en vele anderen in diepe rouw achter.

Een schokkend moment

De eigenaresse van het veulen, Marianne van de Weert, deelde haar emotionele verhaal met Hart van Nederland. Een paar dagen voor het overlijden van het dier zorgde vuurwerk ervoor dat het veulen in paniek raakte. In die verwarring kwam het ten val en raakte ernstig gewond. “Het was duidelijk dat het niet goed ging,” vertelt Van de Weert. “De dierenarts kwam zo snel mogelijk ter plaatse, maar de verwondingen waren te ernstig om te herstellen.”

De dierenarts schakelde hulp in om het zwaar gewonde dier te verplaatsen. Tot Marianne’s verrassing kwamen er binnen korte tijd meerdere bekenden en buurtbewoners naar de wei om te helpen. “Plots stonden er allemaal mensen in mijn wei om te helpen,” herinnert ze zich. “Dat was hartverwarmend, maar helaas konden we niets meer doen om hem te redden.”

De impact van vuurwerk op dieren

Voor Van de Weert is het verdriet groot. Haar veulen was niet alleen een dier, maar een geliefd onderdeel van haar leven. Hoewel ze weet dat ze het dier niet terug kan krijgen, doet ze een oproep om meer aandacht te vragen voor de impact van vuurwerk op dieren.

“Als degene die dat vuurwerk afstak, ergens anders was gaan staan, waar geen dieren in de buurt zijn, dan hadden we ons veulen nu nog gehad,” schrijft ze in een emotioneel bericht op Facebook. Het bericht raakte een snaar bij veel mensen en werd binnen een dag meer dan vijfduizend keer gedeeld.

Herhaalde incidenten

Helaas is dit incident niet de eerste keer dat Marianne geconfronteerd wordt met vuurwerk in de buurt van haar dieren. Ze vertelt dat jongeren vaker vuurwerk afsteken, soms zelfs terwijl ze op de fiets voorbijrijden. Dit zorgt regelmatig voor stressvolle situaties voor haar en haar dieren.

Met betrekking tot de daders die verantwoordelijk zijn voor het afsteken van het vuurwerk dat haar veulen fataal werd, heeft Marianne weinig hoop op gerechtigheid. De beschikbare camerabeelden tonen alleen het vuurwerk zelf en niet de persoon die het heeft afgestoken. “Het is frustrerend, want ik weet niet wie verantwoordelijk is. Maar ik hoop dat mensen begrijpen wat de gevolgen kunnen zijn van zo’n actie,” zegt ze.

Een oproep tot bewustwording

Marianne hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan bewustwording over de gevaren van vuurwerk, vooral voor dieren. Ze roept ouders op om met hun kinderen te praten over de mogelijke gevolgen van vuurwerk. “Kinderen en jongeren begrijpen vaak niet wat voor schade en verdriet ze kunnen veroorzaken. Een onschuldige knal kan levens verwoesten.”

Ze benadrukt dat het niet alleen om haar eigen verdriet gaat, maar om een breder probleem. Veel dieren raken jaarlijks gewond of sterven zelfs door vuurwerk. Ook huisdieren zoals honden en katten lijden enorm onder de stress die door vuurwerk wordt veroorzaakt.

Reacties uit de gemeenschap

Het verhaal van Marianne en haar veulen heeft veel reacties losgemaakt. Op sociale media uiten mensen hun steun en delen ze vergelijkbare ervaringen. Sommigen pleiten zelfs voor een volledig verbod op consumentenvuurwerk, terwijl anderen oproepen tot strengere handhaving van de regels.

Een reactie op Marianne’s Facebookbericht leest: “Dit is precies waarom vuurwerk niet zomaar overal afgestoken moet worden. Het is niet alleen gevaarlijk voor mensen, maar ook voor de dieren die we liefhebben.”

Een ander schrijft: “Wat een hartverscheurend verhaal. Ik hoop dat de verantwoordelijke(n) dit lezen en beseffen wat ze hebben aangericht.”

Een pleidooi voor verandering

In Nederland woedt al langer een debat over de regulering van vuurwerk. Terwijl sommigen vinden dat het een traditie is die behouden moet blijven, wijzen anderen op de schadelijke gevolgen voor mens en dier. Incidenten zoals die in Berghem versterken de oproepen tot verandering.

Marianne hoopt dat haar oproep bijdraagt aan een veiliger en meer verantwoord gebruik van vuurwerk. “Ik begrijp dat mensen willen genieten van de feestdagen, maar dat kan ook op een manier die geen schade aanricht. Laten we rekening houden met elkaar, en vooral met de dieren die geen stem hebben om zich te verdedigen,” zegt ze.

Conclusie

Het tragische verlies van Marianne’s veulen is een schrijnend voorbeeld van de impact die onbezonnen vuurwerkgebruik kan hebben. Terwijl de gemeenschap rouwt om het jonge dier, hoopt Marianne dat dit incident anderen aanzet tot nadenken en verandering.

Haar oproep is simpel maar krachtig: laten we samen verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat dergelijke tragedies in de toekomst voorkomen kunnen worden. Want zoals Marianne zegt: “Het leven van mijn veulen is onherstelbaar verloren, maar misschien kan zijn dood anderen redden.”

Actueel

Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Avatar foto

Published

on

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”

De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.

Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid

De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.

Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.

“Negen keer werd ik weggestuurd”

In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.

Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.

Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker

In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.

Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”

Jong, gezond en toch ernstig z!ek

Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”

Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”

“We halen onze bruiloft naar voren”

Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”

“Het had anders kunnen lopen”

Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”

Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”

Hoop, liefde en strijdlust

Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”

Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.

Continue Reading