Actueel
Urk-ster Mathilde moeder geworden van dochtertje: dit is haar naam
Mooi nieuws vanuit Urk! Mathilde Keuter is bevallen van een prachtige dochter en deelt haar blijdschap met de wereld via social media. De kersverse moeder onthult niet alleen de geboorte van haar kindje, maar maakt ook direct haar naam bekend. En die naam heeft een bijzondere betekenis binnen de familie.
Een Trotse Moeder
Op Facebook deelt Mathilde het heuglijke nieuws en haar liefde voor haar pasgeboren dochter. “Vanmiddag om 13.54 is mijn prachtige dochter geboren. Haar naam is Gerda, vernoemd naar haar trotse Tutte. Alles gaat goed met ons, ik ben enorm verliefd.”
Voor buitenstaanders zal de naam Tutte misschien wat vraagtekens oproepen, maar op Urk is dit een vertrouwde term. In het Urkers dialect betekent Tutte namelijk tante. Dit betekent dat dochter Gerda vernoemd is naar de zus van Mathilde, een prachtig eerbetoon binnen de familie.
Hartverwarmende Reacties
Het nieuws over de geboorte van Gerda is hartelijk ontvangen door familie, vrienden en volgers van Mathilde. Onder haar bericht op social media stromen de felicitaties binnen. “Wat een prachtig meisje en een mooie naam!”, schrijft een enthousiaste volger. “Gefeliciteerd Mathilde, geniet van je kleine wonder.”
Urk staat bekend om haar hechte gemeenschap, waar familiewaarden en tradities een belangrijke rol spelen. Het is dan ook niet verrassend dat Mathilde wordt overspoeld met liefdevolle reacties en steunbetuigingen.
Een Bewuste Keuze om Alleen Moeder te Worden
Mathilde’s moederschapstraject is bijzonder. Vorig jaar maakte ze al bekend dat ze in verwachting was van haar tweede kindje. Wat deze zwangerschap extra speciaal maakt, is dat ze er bewust voor heeft gekozen om alleen moeder te worden.
Ze besloot gebruik te maken van een donor, waardoor ze zonder partner haar gezin uitbreidt. Dit is een keuze die steeds vaker voorkomt onder vrouwen die verlangen naar een kindje, maar (nog) niet de juiste partner hebben gevonden. Mathilde is een sterk en onafhankelijk voorbeeld van hoe je je eigen pad kunt kiezen als moeder.
Tweede Kind voor Mathilde
Voor Mathilde is dit haar tweede kindje. In de herfst van 2022 beviel ze van haar zoontje Jason. Zijn geboorte was een life-changing moment, maar bracht ook grote veranderingen in haar leven met zich mee.
Mathilde en Jason’s vader, Michael, gingen kort na de geboorte uit elkaar. Hoewel ze hun best deden om als gezin te functioneren, bleek uiteindelijk dat hun verschillen te groot waren.
Op Instagram deelde Mathilde destijds openhartig over hun relatiebreuk:
📢 “Doordat we onverwachts zwanger raakten, moesten wij in korte tijd elkaar leren kennen en een relatie opbouwen. We hebben geprobeerd er het beste van te maken.”
Helaas bleek dit niet voldoende om samen verder te gaan:
📢 “We zijn erachter gekomen dat we op veel dingen niet op één lijn zitten en simpelweg niet bij elkaar passen.”
Ondanks deze uitdagingen is Mathilde een toegewijde moeder die alles doet om haar kinderen een liefdevolle opvoeding te geven.
Sterke Vrouw, Zelfstandige Moeder
Met de geboorte van Gerda is Mathilde officieel een moeder van twee. Haar keuze om bewust alleenstaande moeder te worden, laat zien dat ze sterk in haar schoenen staat en haar eigen beslissingen neemt.
Veel vrouwen in een soortgelijke situatie voelen zich geïnspireerd door haar verhaal. Het laat zien dat je ook zonder traditionele gezinssituatie een warm en liefdevol thuis kunt creëren.
De Toekomst voor Mathilde en Haar Twee Kinderen
Met Jason en Gerda heeft Mathilde nu twee prachtige kinderen om voor te zorgen. Hoewel het niet altijd makkelijk zal zijn als alleenstaande moeder, is ze vastberaden om hen alles te geven wat ze nodig hebben.
📢 “Het ouderschap is een avontuur, maar ik zou het voor geen goud willen missen.” – Mathilde
Nu is het tijd om te genieten van de eerste weken met haar pasgeboren dochter en samen met Jason een nieuwe balans te vinden.
Een Nieuw Hoofdstuk Begint
De geboorte van Gerda markeert een nieuw begin voor Mathilde. Ze laat zien dat liefde en familie op vele manieren kunnen worden vormgegeven. Een inspirerend verhaal van moed, zelfliefde en een bewuste keuze voor het moederschap.
Wij wensen Mathilde en haar kinderen veel geluk en liefde toe in deze nieuwe fase van hun leven! ❤️
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.