Actueel
Glennis Grace (47) schokt heel Nederland en haalt alle kranten met totaal onverwacht besluit
Glennis Grace (47) spreekt openhartig over haar kinderwens: “We gaan het gewoon proberen”
Zangeres Glennis Grace (47) staat deze week groot op de cover van het weekblad Privé. De reden? Een persoonlijke onthulling die veel reacties oproept: ondanks haar leeftijd wil ze graag nog een keer moeder worden. Samen met haar nieuwe partner Eddy (31) droomt ze van gezinsuitbreiding. “Ik zou het dolgraag nog eens meemaken.”
Een nieuw hoofdstuk
Glennis Grace kennen we als een van de meest herkenbare stemmen van Nederland. Met een indrukwekkende carrière, optredens op nationale én internationale podia en een karakteristieke uitstraling is ze al jaren een vertrouwd gezicht in de entertainmentwereld. Maar waar ze eerder vooral bekendstond om haar muzikale prestaties, komt ze deze week met een persoonlijke boodschap: ze koestert een diepe wens om nog een kindje te krijgen.
De zangeres is al moeder van Anthony, die inmiddels 18 jaar is. Hun band is sterk, en Glennis heeft in meerdere interviews laten weten hoe belangrijk het moederschap voor haar is geweest. Toch voelt ze dat haar gezin nog niet compleet is.
Liefde op latere leeftijd
De aanleiding voor deze wens ligt in haar nieuwe relatie. Tijdens een sportieve sessie leerde ze personal trainer Eddy kennen. De klik was er meteen, en van daaruit groeide een hechte band. Inmiddels vormen ze een stel, ondanks het leeftijdsverschil van zestien jaar. “Eddy is geweldig,” vertelt Glennis. “Hij is lief, zorgzaam en staat met beide benen op de grond.”
Volgens de zangeres voelen ze zich veilig bij elkaar, en dat vertrouwen zorgt ervoor dat ze serieus nadenkt over een gezamenlijke toekomst. “In deze relatie zie ik mogelijkheden die ik eerder niet zag. Ik wil dit samen met hem ontdekken.”
Kinderwens op 47-jarige leeftijd
In het interview met Privé vertelt Glennis dat haar kinderwens al langer bestaat. “Ik roep al jaren dat ik nog een keer moeder wil worden. Alleen kwam het er nooit meer van. Maar in deze relatie zou ik het nog wel willen.” Haar ogen stralen hoop, maar ook realisme. Ze weet dat haar leeftijd geen vanzelfsprekende basis vormt voor een nieuwe zwangerschap.
“Ja, ik ben 47. Maar ik voel me gezond, energiek en sterk. En Eddy is jong en wil graag een gezin. Dat geeft me vertrouwen. We weten natuurlijk niet of het lukt, maar we willen het gewoon proberen.”
Inspiratie uit haar omgeving
Glennis laat zich inspireren door andere vrouwen die op latere leeftijd moeder worden. “Kijk naar Jasmine Sendar,” zegt ze. “Zij is net zo oud als ik en in verwachting van een dochter. Dat geeft hoop. Ik gun het iedereen die dat gevoel nog in zich draagt. En misschien is het mij ook nog gegund.”
De zangeres benadrukt dat haar wens niet voortkomt uit impuls of publiciteit, maar uit een oprechte behoefte. “Het moederschap heeft me veel geleerd. Anthony is mijn alles. Maar ik voel dat ik nog iets te geven heb.”
Een samengesteld gezin
Wat het extra bijzonder maakt, is de band tussen haar zoon en haar partner. “De klik tussen Eddy en Anthony is fantastisch. Ze kunnen goed met elkaar opschieten. Dat maakt het voor mij nog mooier. Eigenlijk vormen we nu al een klein gezin.”
Mocht het krijgen van een tweede kind niet lukken, dan weet Glennis wat ze wél heeft: liefde. “Ik heb mijn zoon, mijn partner, mijn werk… Ik ben dankbaar. Maar als het ons gegund is, zou dat een prachtige toevoeging zijn.”
Positief en realistisch
Hoewel de zangeres optimistisch is, blijft ze ook nuchter. “Je weet het nooit op mijn leeftijd. Het zou heel mooi zijn, en als het niet lukt, dan is dat ook goed. Maar het idee alleen al dat het misschien kan, geeft hoop.”
Ze beseft dat het onderwerp gevoelig ligt. “Sommigen vinden het misschien onhandig dat ik dit zo openlijk deel, maar ik geloof in eerlijkheid. Als vrouwen elkaar kunnen inspireren met hun verhaal, waarom zou je het dan niet doen?”
Glennis over media-aandacht: “Soms moet je je hart volgen”
De timing van het interview is opvallend, maar Glennis lijkt zich daar niet druk om te maken. “Natuurlijk weet ik dat alles wat ik zeg besproken wordt. Maar daar heb ik mee leren leven. Dit is mijn leven, mijn gevoel. En als dat mensen raakt of inspireert, dan ben ik daar alleen maar blij om.”
Ze benadrukt dat haar keuze niet draait om publiciteit. “Sommige mensen denken: daar is ze weer. Maar dit gaat niet om de buitenwereld. Dit gaat om mij, om Eddy, om liefde en hoop.”
Tot slot: “Alles is mogelijk”
Glennis sluit het interview af met een krachtige boodschap: “We gaan het gewoon proberen. Ik weet dat het niet vanzelfsprekend is, maar alles is mogelijk. Als je gezond bent, liefde voelt en steun krijgt van je omgeving, dan mag je dromen blijven koesteren.”
Of ze daadwerkelijk opnieuw moeder wordt, weet niemand. Maar één ding is zeker: haar openheid over haar verlangen laat zien dat hoop, liefde en toekomstdromen nooit aan leeftijd gebonden zijn.
Wil je dit verhaal delen met anderen? Klik dan op ‘delen’ en verspreid dit hoopvolle verhaal.
Extinction Rebellion en de relatie met publieke financiering
Extinction Rebellion is een internationale klimaatbeweging die sinds de oprichting wereldwijd bekendheid heeft verworven. De organisatie zet zich in voor meer bewustwording en urgentie rond klimaatverandering, en doet dit via opvallende, vaak creatieve acties. In Nederland heeft de groep regelmatig het nieuws gehaald met evenementen die bedoeld zijn om een breed publiek te bereiken en het gesprek over duurzaamheid aan te wakkeren.
Hun acties variëren van bijeenkomsten en demonstraties tot tijdelijke blokkades van drukke plekken. Deze acties zijn bedoeld om aandacht te trekken, zowel van het publiek als van beleidsmakers. Extinction Rebellion benadrukt dat de acties geweldloos zijn en plaatsvinden vanuit de overtuiging dat dringende veranderingen nodig zijn om de klimaatcrisis te bestrijden.
Wat veel mensen minder weten, is dat de organisatie in Nederland deels middelen ontvangt via een fonds dat mede door de overheid wordt gefinancierd. Deze financiële relatie heeft geleid tot discussies over de rol van de staat bij het ondersteunen van maatschappelijke bewegingen die soms kritisch staan tegenover overheidsbeleid.
Publieke middelen via het SDG Gemeenschapsfonds
Een belangrijk element in deze discussie is het SDG Gemeenschapsfonds. Dit fonds is opgezet om burgerinitiatieven en lokale bewegingen te ondersteunen die bijdragen aan de Sustainable Development Goals (SDG’s) van de Verenigde Naties. Deze 17 wereldwijde doelen richten zich op thema’s zoals klimaatbescherming, armoedebestrijding, gendergelijkheid en duurzame economische groei. Het streven is om deze doelen uiterlijk in 2030 te realiseren.
Het SDG Gemeenschapsfonds wil “lokale burgerbewegingen versnellen” en “systeemverandering mogelijk maken”. Op de officiële website van SDG Nederland wordt Extinction Rebellion genoemd als een voorbeeld van een zelforganiserende gemeenschap die effectief bijdraagt aan bewustwording en mobilisatie rond klimaatverandering.
Hoewel niet precies bekend is hoeveel financiële steun Extinction Rebellion uit dit fonds ontvangt, is wel duidelijk dat SDG Nederland in 2023 een subsidie van 580.000 euro kreeg. Dit budget wordt ingezet om uiteenlopende organisaties te ondersteunen die aan de SDG-doelen werken.
Rol van het ministerie van Buitenlandse Zaken
Het ministerie van Buitenlandse Zaken speelt een centrale rol in deze financieringsstructuur. Het financiert het bureau dat verantwoordelijk is voor SDG Nederland, waardoor publieke middelen terechtkomen in het SDG Gemeenschapsfonds. Dit fonds beslist vervolgens welke projecten en organisaties in aanmerking komen voor ondersteuning.
Zowel SDG Nederland als Extinction Rebellion hebben een ANBI-status (Algemeen Nut Beogende Instelling). Dit houdt in dat zij belastingvoordelen genieten en dat donateurs in veel gevallen giften kunnen aftrekken van de belasting. Deze status maakt het voor beide organisaties makkelijker om fondsen te werven en hun activiteiten te organiseren.
De combinatie van overheidsfinanciering en ANBI-status roept in sommige gevallen vragen op. Het kan voor buitenstaanders opvallend zijn dat een organisatie die actief en soms kritisch deelneemt aan het maatschappelijke debat, indirect via publieke middelen wordt ondersteund.
Actievormen en maatschappelijke discussie
Extinction Rebellion onderscheidt zich van traditionele belangenorganisaties door de manier waarop zij acties uitvoeren. De groep maakt gebruik van opvallende methoden, zoals sit-ins, tijdelijke blokkades van wegen of pleinen en protestacties bij kantoren en instellingen. Deze acties zijn bedoeld om maatschappelijke en politieke aandacht te vestigen op klimaatproblematiek.
Een voorbeeld is een actie in september 2020 op het Gustav Mahlerplein in Amsterdam. Daar blokkeerden deelnemers tijdelijk wegen en gebouwen. De politie verplaatste de demonstranten, maar de Raad van State oordeelde later dat deze verplaatsing onrechtmatig was.
Dergelijke gebeurtenissen leiden vaak tot publieke discussie. Voorstanders zien de acties als een noodzakelijke manier om klimaatverandering hoger op de agenda te krijgen, terwijl critici zich afvragen of deze vorm van actievoering altijd passend is.
Vrijwilligers en ondersteuning
Uit begrotingsgegevens van de Stichting Vrienden van XR blijkt dat Extinction Rebellion in Nederland in sommige gevallen vergoedingen toekent aan vrijwilligers. Deze vergoedingen zijn bedoeld voor mensen die zich meer dan twintig uur per week voor de organisatie inzetten. Het maximale bedrag kan oplopen tot circa 1.500 euro per maand.
Dit stelt vrijwilligers in staat om hun tijd en energie volledig te richten op activiteiten voor de beweging. In de non-profitsector is het niet ongebruikelijk dat langdurige, intensieve inzet wordt gecompenseerd, maar het blijft een punt van gesprek over hoe onafhankelijkheid en motivatie in balans worden gehouden.
Samenwerking tussen overheid en maatschappelijke organisaties
De relatie tussen overheid en maatschappelijke bewegingen is niet altijd eenvoudig. Aan de ene kant stimuleert de overheid burgerinitiatieven die bijdragen aan maatschappelijke doelen, zoals de SDG’s. Aan de andere kant kan steun aan groepen die ook kritisch zijn op beleid leiden tot vragen over de rolverdeling tussen overheid en civil society.
In het geval van Extinction Rebellion ligt de nadruk voor de overheid op het ondersteunen van projecten die bijdragen aan duurzaamheid en klimaatbewustzijn. Voor de beweging zelf is het belangrijk dat zij hun missie kan voortzetten zonder afbreuk te doen aan hun kernwaarden.
Invloed op het klimaatdebat
Extinction Rebellion heeft een duidelijke impact gehad op de manier waarop klimaatverandering wordt besproken in Nederland. Door hun zichtbare en vaak creatieve acties heeft het onderwerp regelmatig de media gehaald. Politici, beleidsmakers en burgers worden door deze acties gestimuleerd om over het onderwerp in gesprek te gaan.
De extra mogelijkheden die ontstaan door financiering via fondsen zoals het SDG Gemeenschapsfonds stellen de beweging in staat om meer activiteiten te organiseren, campagnes te voeren en een groter publiek te bereiken. Tegelijkertijd zorgt deze financiële relatie voor een blijvende discussie over de wenselijkheid en voorwaarden van publieke steun aan activistische organisaties.
Toekomstperspectief
De toekomst van Extinction Rebellion in Nederland zal mede afhangen van de balans tussen financiële steun en de manier waarop zij hun acties vormgeven. Blijft de organisatie vasthouden aan de huidige strategie, of zal publieke financiering leiden tot aanpassingen in hun aanpak?
Daarnaast zullen transparantie en verantwoording waarschijnlijk een grotere rol gaan spelen. Zowel voor overheden als maatschappelijke organisaties is het belangrijk om duidelijk te communiceren over de herkomst en besteding van middelen.
De bredere vraag is hoe een samenleving ruimte kan bieden aan burgerinitiatieven die bijdragen aan maatschappelijke doelen, terwijl er tegelijkertijd een open en eerlijk gesprek blijft over de manier waarop die steun wordt vormgegeven.
Conclusie
Extinction Rebellion is in korte tijd uitgegroeid tot een zichtbare speler in het Nederlandse klimaatdebat. De beweging heeft met haar acties bijgedragen aan bewustwording en heeft het gesprek over duurzaamheid versterkt. De financiële ondersteuning via het SDG Gemeenschapsfonds, dat mede door het ministerie van Buitenlandse Zaken wordt gefinancierd, geeft de organisatie extra mogelijkheden om haar missie voort te zetten.
Tegelijkertijd maakt deze relatie duidelijk dat de grens tussen activisme en beleidsondersteuning soms dun is. Het is een dynamiek die vraagt om transparantie, wederzijds respect en een voortdurende dialoog over de rol van de overheid in het ondersteunen van burgerinitiatieven.
Wat vaststaat, is dat klimaatverandering een thema blijft dat de komende jaren veel aandacht zal krijgen, en dat bewegingen zoals Extinction Rebellion daarin een blijvende invloed zullen uitoefenen – zowel op beleidsmakers als op het brede publiek.
