Actueel
Xess Xava zegt haar opa Barry Sneijder vaarwel: ´Emotionele beelden´
Het was een emotioneel moment voor Xess Xava en zijn familie. Yolanthe Cabau deelde op Instagram ontroerende beelden waarop haar zoon afscheid neemt van zijn opa Barry Sneijder. De foto, die in haar Stories verscheen, laat zien hoe de jonge Xess zijn hand op de kist van zijn opa legt, omringd door roze, rode en witte rozen.
Een aangrijpend afscheid
Het verlies van Barry Sneijder heeft een diepe indruk achtergelaten op de familie. Voor Xess, de zoon van Wesley Sneijder en Yolanthe Cabau, is het een hartverscheurend moment. Het jongetje, dat opgroeit in een bekende voetbal- en showbizzfamilie, moest op jonge leeftijd al afscheid nemen van een geliefde opa. Yolanthe’s boodschap bij de foto was kort maar krachtig: “Dag lieve opa.”
Overlijden na een lange strijd
Barry Sneijder overleed aan de gevolgen van k@nker. Hij had te maken met uitgezaaide l0ng0ntsteking en eerder werd al bekend dat hij niet meer zou genezen. Zijn overlijden kwam niet onverwacht, maar dat maakt het verdriet er niet minder om. Wesley Sneijder deelde eerder al een emotioneel bericht op Instagram: “Bedankt voor alles pa. Rust in vrede en vergeet mama niet de groeten te doen. Grote kus voor haar.”
Familie deelt liefdevolle berichten
Niet alleen Wesley, maar ook zijn broer Rodney stond stil bij het overlijden van hun vader. Op Instagram deelde hij een ontroerende boodschap waarin hij sprak over de oneerlijke strijd die Barry moest voeren. “Mijn ouwe, mijn vriend. Je hebt gevochten als een leeuw, maar helaas was dit een oneerlijke strijd,” schreef hij. “Bedankt voor alles, geef mama een dikke kus daar boven. Rust zacht en tot ooit ouwe.”
Een groot gemis voor de familie
Het overlijden van Barry laat een grote leegte achter in de familie Sneijder. Hij was niet alleen vader van Wesley en Rodney, maar ook een geliefde opa voor Xess Xava. De sterke band tussen Barry en zijn familie was duidelijk zichtbaar in de berichten die zij na zijn overlijden deelden. Het verdriet is groot, maar de herinneringen aan hem blijven voortleven.
Steun voor Wesley en Yolanthe
Op sociale media kregen Wesley en Yolanthe veel steunbetuigingen. Fans en vrienden reageerden massaal op hun berichten en wensten hen sterkte in deze moeilijke tijd. Vooral de foto van Xess die afscheid neemt van zijn opa raakte velen. Het beeld symboliseert het diepe gemis, maar ook de liefde die de familie voor Barry voelde.
Een eerbetoon aan Barry
Voor Wesley en Rodney is het belangrijk dat hun vader herinnerd wordt als een sterke en liefdevolle man. In hun berichten benadrukken ze zijn vechtersmentaliteit en de liefde die hij gaf. “Rust zacht en tot ooit,” schreef Rodney, waarmee hij uitdrukte dat Barry voor altijd in hun harten zal blijven.
Herinneringen blijven voortleven
Hoewel Barry niet meer fysiek aanwezig is, leeft hij voort in de herinneringen van zijn familie. Voor Xess Xava zal hij altijd de lieve opa blijven die hem met open armen ontving. En voor Wesley en Rodney blijft hij hun vader, hun steun en toeverlaat. Zijn overlijden is een groot verlies, maar zijn nalatenschap zal altijd voortleven in de harten van zijn dierbaren.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.