Actueel
Sarah (37) mag haar ramen niet op zondag wassen van de buurman: “Zondag is een rustdag”
Ruzie met de buurman: mag je ramen wassen op zondag?
Elke zondagmiddag, rond een uur of één, pakt Sarah haar spons en emmer om de ramen te wassen. Voor haar is het een vast moment in de week, een gewoonte die niet alleen haar huis opfrist, maar ook zorgt voor een ontspannen gevoel. Ze geniet van de frisse lucht en het resultaat van haar harde werk. Haar buren lijken er nooit een probleem van te maken – behalve één persoon: meneer De Vries.
Een buurman met vaste principes
Meneer De Vries is een vriendelijke maar uitgesproken man van ergens in de zeventig. Hij woont al meer dan veertig jaar in de straat en voelt zich verantwoordelijk voor het naleven van wat hij ‘de buurtregels’ noemt. Een van zijn grootste principes? Op zondag wordt er niet gewerkt. En voor hem valt ramen wassen daar ook onder.
Hij gelooft sterk in het idee dat zondag een rustdag is, waarop mensen moeten ontspannen en zich niet bezig moeten houden met huishoudelijke klusjes. In zijn ogen hoort het wassen van ramen niet bij een ontspannen zondag, maar eerder bij de doordeweekse dagen waarop men werkt en zijn verantwoordelijkheden vervult. Dit principe heeft hij jarenlang nageleefd en hij verwacht eigenlijk dat anderen in de straat dat ook doen.
De eerste confrontatie
De eerste keer dat hij Sarah erop aansprak, dacht ze dat hij een grapje maakte. Terwijl ze op haar keukentrapje stond, emmer in de ene hand en spons in de andere, hoorde ze hem vanuit zijn voortuin roepen:
“Sarah, moet dat nou? Het is zondag, een dag van rust.”
Sarah glimlachte en antwoordde luchtig: “Oh, maar ik vind dit ontspannend!” en ging door met haar ramen. Meneer De Vries schudde zijn hoofd en liep weg, maar bleef haar nog even observeren met een afkeurende blik.
Voor Sarah voelde dit ongemakkelijk. Ze begreep dat sommige mensen de zondag als een heilige dag beschouwen, maar voor haar betekende het iets anders. Het was een vrije dag waarop ze eindelijk tijd had om haar huis op orde te brengen en de dingen te doen die door de week bleven liggen. Ze had het druk doordeweeks en vond het juist fijn om haar zondagen nuttig te besteden.
De spanning loopt op
Een week later, op zondag, stond meneer De Vries aan haar deur. Dit keer was zijn toon serieuzer. “Ik wil niet onbeleefd zijn, maar zondag is een rustdag. Het stoort me als ik mensen zie werken. Zou je je ramen niet op een andere dag kunnen doen?”
Sarah wist niet goed wat ze moest zeggen. Ze vond het eerlijk gezegd een beetje overdreven. We leven in een vrij land, toch? Ze respecteert zijn overtuiging, maar deelt hem niet. Voor haar is zondag gewoon een dag als alle andere. Maar ze wil ook geen ruzie met haar buurman. Hij is verder een aardige man, brengt haar weleens appels uit zijn tuin en houdt een oogje in het zeil als ze een paar dagen weg is.
De situatie zette haar aan het denken. Ze wilde geen burenruzie, maar ze wilde ook niet het gevoel hebben dat ze gecontroleerd werd. Waarom zou ze haar routine aanpassen aan de wensen van iemand anders? Was dat nodig om de vrede te bewaren, of moest ze vasthouden aan haar eigen manier van leven?
Wat zegt de wet over werken op zondag?
In Nederland is er geen wet die het werken op zondag verbiedt. Wel is er in sommige beroepen een zondagsrust vastgelegd, zoals in de detailhandel of andere sectoren waarin een collectieve rustdag geldt. Maar voor huishoudelijke klusjes als ramen wassen, gras maaien of auto’s wassen is er geen juridische regel die bepaalt dat dit niet mag.
Toch zijn er nog veel buurten waar tradities en sociale normen invloed hebben op wat als ‘gepast’ wordt gezien op zondag. In dorpen of streng religieuze gemeenschappen wordt er nog steeds waarde gehecht aan de zondagsrust, maar in stedelijke gebieden is dat steeds minder het geval. Iedereen mag zelf bepalen hoe hij of zij de zondag invult, zolang het geen overlast veroorzaakt.
Hoe gaan anderen hiermee om?
Sarah besloot haar dilemma eens voor te leggen aan vrienden en familie. Ze kreeg gemengde reacties.
Haar moeder vond dat ze gewoon moest doen waar ze zin in had. “Het is jouw huis, jouw ramen. Meneer De Vries mag best zijn mening hebben, maar dat betekent niet dat jij je eraan moet houden.”
Een vriendin die in een klein dorp woont, had een andere kijk op de zaak: “Bij ons zou dit echt niet kunnen. Je wilt geen slechte naam krijgen in de buurt. Soms is het beter om gewoon de lieve vrede te bewaren.”
Op een forum waar Sarah het probleem deelde, kreeg ze nog meer uiteenlopende reacties. Sommige mensen vonden het onzin dat ze zich überhaupt druk maakte en moedigden haar aan om gewoon door te gaan. Anderen vonden dat ze rekening moest houden met oudere generaties die nog hechten aan bepaalde normen en waarden.
De twijfel slaat toe
Moet ze toegeven aan zijn verzoek en haar ramen op een andere dag wassen om de vrede te bewaren? Of moet ze vasthouden aan haar eigen vrijheid en haar routine blijven volgen, ook al stoort het hem?
Ze merkt dat ze op zondagen steeds vaker uit het raam kijkt om te zien of meneer De Vries haar in de gaten houdt. Soms voelt ze zich zelfs schuldig, en dat irriteert haar misschien nog wel het meest.
Maar ergens vindt ze ook dat haar buurman zijn mening niet zou moeten opleggen aan anderen. Zolang ze geen lawaai maakt of overlast veroorzaakt, doet ze toch niets verkeerd? Iedereen heeft zijn eigen manier van leven, en het zou mooi zijn als mensen elkaar daarin kunnen respecteren.
Wat zou jij doen?
Sarah blijft met haar dilemma zitten. Ze wil geen ruzie, maar ze wil zich ook niet laten dwingen om haar gewoontes aan te passen.
Wat zou jij doen in haar situatie? Zou je uit beleefdheid toegeven en de ramen op een andere dag wassen? Of zou je gewoon doorgaan met je eigen gewoontes en hopen dat meneer De Vries zich er uiteindelijk overheen zet?
Laat het weten!
Enschede verbiedt als eerste Nederlandse stad fatbikes in de binnenstad: “Onveilig, gevaarlijk en vaak opgevoerd”
Waar de landelijke politiek nog twijfelt over regelgeving rond fatbikes, neemt de gemeente Enschede het voortouw. De stad voert per 1 januari 2026 een verbod in op het gebruik van fatbikes in de binnenstad. De beslissing is het gevolg van toenemende zorgen over verkeersveiligheid, overlast en het gedrag van veelal jonge bestuurders.
Fatbike-overlast: van hip naar hinderlijk
Fatbikes zijn in korte tijd enorm populair geworden onder jongeren. De stoere e-bikes met brede banden en krachtige motoren zijn niet alleen opvallend, maar ook vaak opgevoerd. Waar ze oorspronkelijk bedoeld zijn voor off-road gebruik in bijvoorbeeld zand of sneeuw, rijden ze tegenwoordig massaal op stoepen, fietspaden en winkelstraten – met snelheden die kunnen oplopen tot boven de 40 kilometer per uur.
In Enschede leidde dit tot een groeiend aantal klachten van burgers en ondernemers. Bewoners voelen zich niet langer veilig in het centrum, en winkeliers spreken van “asociaal gedrag en gevaarlijke verkeerssituaties”. De gemeenteraad vond het genoeg geweest en nam een historisch besluit: een verbod op fatbikes in het hart van de stad.
Waarom Enschede ingrijpt
De motie voor het verbod kwam van Rachel Denneboom, fractievoorzitter van de VVD in Enschede. Zij kreeg bijval van partijen als Volt, CDA en Burgerbelangen Enschede. “Fatbikes zien eruit als fietsen, maar gedragen zich als scooters,” aldus Denneboom. “De snelheid is vaak te hoog, de controle ontbreekt en de bestuurders zijn vaak erg jong.”
Het voorstel werd met een meerderheid aangenomen. Het verbod zal worden opgenomen in de Algemene Plaatselijke Verordening (APV), waarin nu al staat dat scooters verboden zijn in het centrum. Volgens Denneboom is het een logische volgende stap om ook fatbikes onder die categorie te scharen.
Een scooter vermomd als fiets
“Wat je ziet, is dat deze fatbikes zich net als scooters gedragen: ze racen door voetgangerszones, veroorzaken gevaarlijke situaties en negeren verkeersregels,” licht Denneboom toe. “Alleen hebben ze het uiterlijk van een fiets, waardoor ze lastig te handhaven zijn met de huidige regels.”
Ze vervolgt: “Als het verbod er eenmaal is, kunnen handhavers effectiever optreden. We hebben dat eerder gezien bij het scooterverbod: in het begin was er veel discussie, maar uiteindelijk heeft het geleid tot een rustiger en veiliger stadscentrum.”
Wanneer gaat het fatbikeverbod in?
Het geplande verbod gaat op 1 januari 2026 in. Tot die tijd wordt gewerkt aan de juridische onderbouwing en de aanpassing van de APV. Ook zal de gemeente inzetten op voorlichting en communicatie richting inwoners, scholen en ouders.
De handhaving zal vergelijkbaar zijn met eerdere maatregelen tegen scooters: waarschuwingen in het begin, gevolgd door boetes en mogelijk inbeslagname van voertuigen bij herhaaldelijke overtreding. Er wordt verwacht dat het straatbeeld in de binnenstad van Enschede hierdoor drastisch zal veranderen.
Wethouder: “Geen makkelijke opgave”
Hoewel het voorstel brede steun kreeg, zijn er ook kritische geluiden. Wethouder Marc Teutelink steunde het initiatief, maar benadrukte de complexiteit: “Een juridisch waterdicht verbod op fatbikes is niet eenvoudig. Dit plan is vooral een aanzet tot verdere analyse van de verkeersveiligheid.”
Hij wees erop dat landelijke regelgeving wenselijk is, maar zolang die uitblijft, wil Enschede lokaal verantwoordelijkheid nemen. “We kunnen niet blijven wachten. De veiligheid van onze inwoners staat voorop.”
Politieke verdeeldheid: niet iedereen is overtuigd
Niet alle raadsleden zijn enthousiast over het verbod. Robin Wessels van GroenLinks noemde het plan “laakbaar” en vergeleek het met “stukken rood vlees voor de bühne in de arena”. Hij betwijfelt of een lokaal verbod juridisch standhoudt en vraagt zich af of er niet effectievere manieren zijn om de overlast aan te pakken.
“Wij willen ook iets doen aan de onveiligheid,” zei Wessels. “Maar dit is niet de manier. Je moet niet alleen verbieden, maar ook investeren in gedragscorrectie, toezicht en technische aanpassingen van voertuigen.”
Enschede als voorbeeld voor andere steden?
Met deze maatregel is Enschede de eerste stad in Nederland die daadwerkelijk een stap verder gaat dan alleen handhaving en voorlichting. De kans is groot dat andere gemeenten het voorbeeld zullen volgen, zeker als blijkt dat het verbod daadwerkelijk effect heeft op verkeersveiligheid en overlast.
Steeds meer steden worstelen namelijk met hetzelfde probleem: jongeren die met hoge snelheid op fatbikes door drukke straten scheuren, zonder verlichting of helm, en vaak op voertuigen die niet meer als reguliere fietsen gezien kunnen worden.
Wat betekent dit voor fatbikegebruikers?
Voor fatbikebezitters die regelmatig in het centrum van Enschede komen, betekent dit verbod dat zij hun vervoermiddel daar straks niet meer mogen gebruiken. Alternatieven zijn fietsenstallingen aan de rand van het centrum, of gebruik van reguliere fietsen die wel aan de regels voldoen.
Het verbod geldt in eerste instantie alleen voor het afgebakende stadscentrum. Of het later wordt uitgebreid naar andere delen van de stad, hangt af van het succes van de maatregel en het aantal overtredingen.
Wat zegt de landelijke politiek?
Op landelijk niveau is er nog altijd veel discussie over de status van fatbikes. Moeten ze worden geclassificeerd als bromfietsen? Moet er een helmplicht komen? Of volstaat betere handhaving?
Ministeries buigen zich momenteel over deze vragen, en er wordt gewerkt aan een aanpassing van de verkeerswetgeving die voertuigen zoals fatbikes beter moet reguleren. Tot die tijd nemen steeds meer gemeenten het heft in eigen handen.
Bekijk de video hieronder:
Conclusie: een duidelijke koerswijziging
Met het verbod op fatbikes in de binnenstad laat Enschede zien dat het veiligheid en leefbaarheid boven gemak en populariteit stelt. Hoewel de maatregel tot discussie leidt, is de boodschap helder: de stad kiest voor een veilig centrum, waarin voetgangers, fietsers en ondernemers zich prettig voelen.
Of dit initiatief navolging krijgt in andere steden, zal de komende jaren blijken. Maar duidelijk is dat de maat vol is: fatbikes zijn welkom, maar alleen als ze verantwoord worden gebruikt.