Actueel
Onze gedachten gaan uit naar Frank en Ronald de Boer in deze moeilijke tijd 💔⚘️
De voetbaltweeling Frank en Ronald de Boer heeft verschrikkelijk nieuws gedeeld. Frank maakte via Instagram bekend dat hun geliefde vader, Cees de Boer, op 84-jarige leeftijd is 0verleden. Dit droevige bericht markeert het einde van een lang en bewogen leven, waarin Cees centraal stond als steun en toeverlaat voor zijn familie.
Een tragisch 0ngeval met grote gevolgen
In 2019 kreeg Cees de Boer te maken met een ernstig verkeers0ngeluk. Tijdens een fietstocht botste hij met zijn elektrische fiets op een motor en werd meters door de lucht geslingerd. Hoewel het aanvankelijk leek alsof hij zonder ernstige verw0ndingen was weggekomen, werd in het z!ekenhuis vastgesteld dat hij een hersenbl0eding had opgelopen. Daarnaast bleek zijn aorta voor driekwart dichtgeslibd, een levensbedre!gende situatie.
Artsen konden hem succesvol helpen met de problemen aan zijn aorta, maar na deze medische ingreep begon zijn gezondheid geleidelijk achteruit te gaan. Wat volgde was een lange en moeilijke periode waarin zijn familie hem zo goed mogelijk probeerde te ondersteunen.
Gezondheidsproblemen stapelen zich op
Begin 2023 deelde Ronald de Boer openhartig hoe zwaar deze periode was voor hun vader. Na de hersenbloeding kreeg Cees ook te maken met een TIA, wat zijn situatie nog complexer maakte. “Cees is niet meer de Ceessie van vier jaar geleden,” vertelde Ronald destijds met verdriet in zijn stem.
De gevolgen van de TIA waren ernstig. Zijn rechterkant functioneerde niet meer goed, waardoor hij afhankelijk werd van een rollator om zich te verplaatsen. “Soms kan hij nog een klein stukje zonder, maar hij heeft veel moeite met bewegen.” De realiteit was hard voor de familie De Boer: “Het is nu eenmaal zo dat het niet meer goed gaat komen. Dat moeten we accepteren, maar we gaan ons best doen om Ceessie nog een mooi einde te bezorgen.”
Een liefdevol afscheid
Frank de Boer deelde het verdrietige nieuws van zijn vaders 0verlijden op Instagram. Bij een ontroerende foto van zijn vader schreef hij: “Lieve papa, rust zacht. Zoals jij het zo mooi zei in het Westfries: ‘Tis mooi weest.’ 1941-2025.”
De woorden weerspiegelen de dankbaarheid en liefde die Frank en Ronald voelen voor hun vader, die een onmisbare rol in hun leven speelde. Het verlies laat een grote leegte achter, niet alleen in de familie De Boer, maar ook bij iedereen die Cees kende en waardeerde.
Steun voor de familie De Boer
Het nieuws van Cees de Boers 0verlijden heeft geleid tot een golf van medeleven en steunbetuigingen. Fans, vrienden en oud-collega’s van Frank en Ronald hebben hun condoleances achtergelaten op sociale media. De sportwereld reageert eveneens met diepe sympathie en respect voor de familie in deze moeilijke tijd.
Langs deze weg willen we de familie De Boer veel sterkte wensen met dit grote verlies. Wil je je medeleven betuigen? Laat dan een bericht achter in de reacties. ❤️
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.