Actueel
Monique verklapt wat ze met haar zoontje in bed doet en mensen zijn in shock: ´Dit kan echt niet!´
Monique Westenberg heeft op sociale media een persoonlijke onthulling gedaan over haar slaapgewoonten met haar 8-jarige zoontje André, ook wel Dré genoemd.
Ze vertelde dat ze al “sinds een paar jaar” iedere nacht samen in hetzelfde bed slaapt. Deze informatie kwam naar voren nadat een volger haar vroeg naar haar nachtroutine. Monique legde uit dat het voor Dré op dit moment het “veiligst” voelt om dicht bij zijn moeder te slapen.
Dré en de honden in bed
Naast Monique slaapt ook hond Gioia geregeld in bed, maar dan wel aan het voeteneind. Hond Frenkie slaapt apart, hoewel Monique soms merkt dat Frenkie stiekem ’s nachts bij haar en Dré in bed kruipt. Ze deelde een foto van haar zoontje in bed met een van de honden, wat duidelijk maakt dat het een huiselijk en gezellig tafereel is.
Latrelatie met André Hazes
Hoewel Monique en André Hazes, de vader van Dré, een latrelatie hebben, wonen ze niet samen. André Hazes woont in Wilnis, terwijl Monique met hun zoontje in een ander huis woont.
Ondanks de aparte woonplekken is het duidelijk dat Monique en André een goede band hebben, vooral als het gaat om de zorg voor hun zoon.
Nieuwe hobby en voetbalavonturen van Dré
Monique deelde onlangs dat haar weekendroutine is veranderd, nu Dré is begonnen met voetballen. Dit betekent vroege zaterdagochtenden voor Monique, omdat ze haar zoontje moet begeleiden naar zijn trainingen en wedstrijden.
In het begin twijfelde André Hazes nog of Dré wel een voetballer zou zijn, maar inmiddels heeft Dré zijn talent bewezen. Hij maakt enorme vorderingen en traint wekelijks bij Feyenoord, wat een grote stap voor de jonge sporter is.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.