Actueel
Moeder Mike wordt snoeihard afgefikt door Shownieuws panel: “Dit zegt alles!” 🫣🔥
Het televisieprogramma Winter Vol Liefde heeft voor veel kijkers spektakel opgeleverd, maar één deelnemer wist zich op een bijzondere manier in de kijker te spelen: Mike. Opvallend genoeg kwam dit niet zozeer door zijn eigen optreden, maar door de overheersende aanwezigheid van zijn moeder Monique. Wie had gehoopt dat Mike na afloop van het programma eindelijk zelf de regie in handen zou nemen, kwam bedrogen uit. In een recent interview bij Shownieuws trok Monique opnieuw alle aandacht naar zich toe, tot grote frustratie van het publiek.
Moeder Monique blijft de boventoon voeren
Vanaf het begin van zijn deelname aan Winter Vol Liefde was duidelijk dat Mike weinig ruimte kreeg om zijn eigen liefdesleven vorm te geven. Monique bemoeide zich openlijk met zijn keuzes, wat niet alleen leidde tot irritatie bij de kijkers, maar ook bij de vrouwen die interesse in hem hadden. Het interview bij Shownieuws onderstreepte dit beeld nogmaals. Mike zat er als een stille bijstander bij, terwijl Monique het gesprek domineerde alsof zij de hoofdrolspeler was.
Op vrijwel elke vraag van de interviewers gaf Monique uitgebreid antwoord, zonder haar zoon de kans te geven om zelf iets te zeggen. Dit viel de presentatoren direct op. Bart Ettekoven merkte scherp op: “O, gelukkig heeft hij ook nog wat gezegd!” toen Mike eindelijk een kort moment kreeg om zijn stem te laten horen. Anouk Smulders kon haar verbazing nauwelijks onderdrukken: “Ik wou net zeggen: is dit wel een dubbelinterview?”
‘Dit is zo exemplarisch’
De dynamiek tussen Monique en Mike blijft voer voor discussie. Voormalig strafpleiter en showbizz-analist Bram Moszkowicz zag direct wat er aan de hand was. “Dit is zó exemplarisch voor dat stel, dat zij dertig seconden praat en hij twee.” Leontien van Moorsel was het daar niet mee eens en reageerde met een scherpere inschatting: “Dertig? Zij praat anderhalve minuut!”
Moszkowicz gaf daarnaast aan medelijden te hebben met Mike. “Ik heb met hem te doen als ik het zie. Hoe oud is hij? 33 of zo? Op mijn 33ste was ik toch echt zelfstandiger. Laat ik het zo zeggen.” Bart Ettekoven vulde hem aan: “Ik denk dat de meeste mannen dat wel zijn. Dit kwam ook in de reünie-aflevering naar voren, waaruit bleek dat Monique voor een groot deel de oorzaak was van de problemen tussen Mike en Antine. Daarom is het niet gelukt tussen hen.”
Gebrek aan zelfreflectie
Wat veel kijkers en analisten onbegrijpelijk vinden, is dat Monique haar eigen invloed op de situatie niet lijkt te erkennen. Anouk Smulders probeerde het nog voorzichtig te formuleren: “Moeder Monique heeft er best pittig op gereageerd, en ze voelt zich soms aangevallen. Maar als ze dit terugkijkt, dan ziet ze toch ook dat ze wel heel veel praat?”
Bram Moszkowicz had daar weinig vertrouwen in. “Dat zou zelfreflectie vereisen, en hoewel ze het waarschijnlijk goed bedoelt voor haar zoon, vraag ik me af of ze zich bewust is van haar rol. Ze lijkt geen slecht mens, maar het patroon blijft zich herhalen.”
Leontien sloot de discussie treffend af met een uitspraak waar velen zich in konden vinden: “Het zou je schoonmoeder maar zijn!”
Wat nu voor Mike?
Na de tumultueuze periode bij Winter Vol Liefde en de spraakmakende interviews blijft de vraag of Mike erin zal slagen om los te komen van zijn moeder’s invloed. Velen hopen dat hij de kans grijpt om zelfstandiger te worden en zijn eigen liefdesleven vorm te geven. Of dat gaat lukken, blijft echter onzeker. De dynamiek tussen moeder en zoon blijft voorlopig een onderwerp van gesprek.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
