Actueel
Mensen maken zich grote zorgen om fel vermagerde prinses Amalia: ´Niet natuurlijk´
Wierd Duk, bekende columnist en vaste gast bij Vandaag Inside, heeft geen twijfel over de transformatie van prinses Amalia. In zijn column voor De Telegraaf benadrukt hij hoe de kroonprinses er nu fantastisch uitziet. Hij verwijst naar haar jeugd, waarin ze hard werd aangepakt vanwege haar gewicht, en speculeert of haar nieuwe look het resultaat is van het gebruik van het omstreden afslankmiddel Ozempic of een streng dieet. Het maakt voor hem niet uit, want het resultaat is volgens hem indrukwekkend.
Het controversiële vermoeden
Wat echter opviel, was de implicatie dat Amalia mogelijk Ozempic gebruikt. Dit afslankmiddel is de laatste tijd vaak in het nieuws vanwege de controverse rondom het gebruik door beroemdheden. Door dit in zijn column te suggereren, schudde Wierd de meningen op. Toch maakt hij dit goed door zijn boodschap af te sluiten met lof voor de prinses, waarbij hij benadrukt dat Amalia zich niets hoeft aan te trekken van mensen die haar vroeger zouden hebben “fatshamed”.
Fidan Ekiz als cheerleader
Niet alleen Wierd, maar ook Fidan Ekiz, zijn ex-geliefde en uitgesproken journalist, voegt zich bij de lofzang. In haar eigen column prijst ze Amalia tot de hemel en noemt haar de belichaming van de perfecte koningin. “Ze is elegant en zelfverzekerd, en dat straalt ze uit, ondanks haar jonge leeftijd”, schrijft Fidan. Ze voegt er zelfs aan toe dat ze zichzelf regelmatig eraan moet herinneren dat Amalia pas 21 jaar is, zo volwassen en koninklijk komt ze over.
De toekomstige koningin in de ogen van Fidan
Fidan lijkt alvast de kroonprinses te steunen op haar pad naar de troon. Haar woorden zijn duidelijk: Amalia is alles wat een toekomstige koningin zou moeten zijn. Dit zet de toon voor de verwachtingen die de publieke opinie van haar heeft. Met de sterke ondersteuning van Fidan is het duidelijk dat Amalia zich kan rekenen op de steun van prominente journalisten in Nederland.
Vragen over de timing
Wat meteen opvalt, is de gelijktijdige publicatie van de columns van Wierd en Fidan, beide met lof voor Amalia. Het roept de vraag op of dit toeval is of dat het een strategische zet is om de publieke opinie te beïnvloeden. De timing lijkt wel erg geschikt, vooral gezien de speculaties rond Amalia’s rol als toekomstige koningin. Is het een gezamenlijke strategie om haar imago op te poetsen, of is het gewoon een samenvallen van enthousiasme voor de prinses?
Subtiele competitie?
Het zou ook kunnen dat er een subtiele competitie speelt tussen Wierd en Fidan, waarbij ze proberen te bewijzen wie Amalia het beste begrijpt en ondersteunt. Beide journalisten lijken hun eigen visie op de kroonprinses te hebben, maar hun reacties lijken elkaar wel te versterken, wat de indruk wekt dat Amalia meer dan ooit in de publieke ogen wordt gepositioneerd als de ideale koningin in spe.
Het publieke beeld van Amalia
Met zoveel positieve aandacht lijkt Amalia steeds dichter bij haar toekomstige rol als koningin te komen. Het lijkt erop dat ze al een stap voor heeft op de publieke opinie, met haar zelfvertrouwen en uitstraling als een constante factor. Zoals Wierd Duk het afsluit: “Ze zit goed in haar vel, en dat is het halve werk.”
Toekomstige verwachtingen
Wat dit voor Amalia’s toekomstige rol als koningin betekent, is nog afwachten, maar één ding is duidelijk: ze heeft inmiddels een stevige basis van steun vanuit de journalistieke kringen. Met de positieve verhalen die haar omarmen, zal de publieke perceptie van de kroonprinses hoogstwaarschijnlijk alleen maar verder groeien, richting haar kroning.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.