Actueel
Mensen maken zich grote zorgen om fel vermagerde prinses Amalia: ´Niet natuurlijk´
Wierd Duk, bekende columnist en vaste gast bij Vandaag Inside, heeft geen twijfel over de transformatie van prinses Amalia. In zijn column voor De Telegraaf benadrukt hij hoe de kroonprinses er nu fantastisch uitziet. Hij verwijst naar haar jeugd, waarin ze hard werd aangepakt vanwege haar gewicht, en speculeert of haar nieuwe look het resultaat is van het gebruik van het omstreden afslankmiddel Ozempic of een streng dieet. Het maakt voor hem niet uit, want het resultaat is volgens hem indrukwekkend.
Het controversiële vermoeden
Wat echter opviel, was de implicatie dat Amalia mogelijk Ozempic gebruikt. Dit afslankmiddel is de laatste tijd vaak in het nieuws vanwege de controverse rondom het gebruik door beroemdheden. Door dit in zijn column te suggereren, schudde Wierd de meningen op. Toch maakt hij dit goed door zijn boodschap af te sluiten met lof voor de prinses, waarbij hij benadrukt dat Amalia zich niets hoeft aan te trekken van mensen die haar vroeger zouden hebben “fatshamed”.
Fidan Ekiz als cheerleader
Niet alleen Wierd, maar ook Fidan Ekiz, zijn ex-geliefde en uitgesproken journalist, voegt zich bij de lofzang. In haar eigen column prijst ze Amalia tot de hemel en noemt haar de belichaming van de perfecte koningin. “Ze is elegant en zelfverzekerd, en dat straalt ze uit, ondanks haar jonge leeftijd”, schrijft Fidan. Ze voegt er zelfs aan toe dat ze zichzelf regelmatig eraan moet herinneren dat Amalia pas 21 jaar is, zo volwassen en koninklijk komt ze over.
De toekomstige koningin in de ogen van Fidan
Fidan lijkt alvast de kroonprinses te steunen op haar pad naar de troon. Haar woorden zijn duidelijk: Amalia is alles wat een toekomstige koningin zou moeten zijn. Dit zet de toon voor de verwachtingen die de publieke opinie van haar heeft. Met de sterke ondersteuning van Fidan is het duidelijk dat Amalia zich kan rekenen op de steun van prominente journalisten in Nederland.
Vragen over de timing
Wat meteen opvalt, is de gelijktijdige publicatie van de columns van Wierd en Fidan, beide met lof voor Amalia. Het roept de vraag op of dit toeval is of dat het een strategische zet is om de publieke opinie te beïnvloeden. De timing lijkt wel erg geschikt, vooral gezien de speculaties rond Amalia’s rol als toekomstige koningin. Is het een gezamenlijke strategie om haar imago op te poetsen, of is het gewoon een samenvallen van enthousiasme voor de prinses?
Subtiele competitie?
Het zou ook kunnen dat er een subtiele competitie speelt tussen Wierd en Fidan, waarbij ze proberen te bewijzen wie Amalia het beste begrijpt en ondersteunt. Beide journalisten lijken hun eigen visie op de kroonprinses te hebben, maar hun reacties lijken elkaar wel te versterken, wat de indruk wekt dat Amalia meer dan ooit in de publieke ogen wordt gepositioneerd als de ideale koningin in spe.
Het publieke beeld van Amalia
Met zoveel positieve aandacht lijkt Amalia steeds dichter bij haar toekomstige rol als koningin te komen. Het lijkt erop dat ze al een stap voor heeft op de publieke opinie, met haar zelfvertrouwen en uitstraling als een constante factor. Zoals Wierd Duk het afsluit: “Ze zit goed in haar vel, en dat is het halve werk.”
Toekomstige verwachtingen
Wat dit voor Amalia’s toekomstige rol als koningin betekent, is nog afwachten, maar één ding is duidelijk: ze heeft inmiddels een stevige basis van steun vanuit de journalistieke kringen. Met de positieve verhalen die haar omarmen, zal de publieke perceptie van de kroonprinses hoogstwaarschijnlijk alleen maar verder groeien, richting haar kroning.
Boodschappen doen wordt steeds duurder: waarom de kassa bij de supermarkt voor zoveel schrik zorgt
Voor steeds meer gezinnen is een bezoek aan de supermarkt geen routineklus meer, maar een moment van spanning. Waar het jaren geleden nog mogelijk was om met vijftig euro een goed gevulde boodschappentas naar huis te gaan, zien consumenten nu tot hun verbazing dat zelfs een klein mandje al richting de honderd euro kan oplopen. Zelfs bij budgetketens zoals Lidl, die lange tijd bekend stonden om hun scherpe prijzen, voelt elke kassabon inmiddels alsof er ongemerkt steeds meer euro’s verdwijnen.
Deze ontwikkeling roept vragen op: waarom worden dagelijkse boodschappen zó veel duurder, en hoe kunnen consumenten zich hier nog tegen wapenen?
Basisproducten stijgen het hardst in prijs
De opvallendste stijgingen zitten bij precies de producten die bijna ieder huishouden dagelijks nodig heeft. Denk aan brood, pasta, olie, groenten, kaas en melk. Het zijn geen luxeartikelen, maar juist de vaste onderdelen van het weekmenu. Terwijl consumenten vroeger vooral verschil merkten bij A-merken, zijn tegenwoordig ook huismerkproducten aanzienlijk duurder dan een jaar geleden.
Veel mensen merken dat het bedrag op het kassascherm sneller oploopt dan ooit, zelfs als ze bewust minder producten in hun mandje leggen. Een simpel ontbijt- of lunchpakket kan al een flinke hap uit het budget nemen. Voor gezinnen met kinderen kan een wekelijkse boodschappenronde zo uitgroeien tot een flinke kostenpost.
Waarom zijn boodschappen zo duur geworden?
Economische deskundigen wijzen op een combinatie van factoren:
-
Stijgende energieprijzen, waardoor productie en voedselverwerking duurder worden.
-
Hogere transportkosten, onder andere door duurdere brandstoffen.
-
Internationale onzekerheid, wat zorgt voor prijsvolatiliteit op de wereldmarkten.
-
Duurdere grondstoffen, waardoor de kostprijs van producten oploopt.
Hoewel deze factoren een logische verklaring vormen, blijven consumenten met een ander gevoel achter: wat het precíes kost om een product te maken, maakt aan de kassa namelijk weinig verschil. Daar draait het vooral om de vraag of je het bedrag kunt betalen.
Strategisch boodschappen doen wordt de nieuwe norm
Steeds meer huishoudens geven aan dat boodschappenplanning een serieuze taak is geworden. Waar een supermarktbezoek vroeger iets was dat “even tussendoor” gebeurde, moet nu bijna elke aankoop worden bekeken alsof het een belangrijke beslissing is.
Mensen passen hun routine aan:
-
Ze nemen rekenmachines mee om prijzen direct te vergelijken.
-
Ze maken strikte lijstjes en blijven daar ook bij.
-
Ze letten bewuster op aanbiedingen, maar ontdekken dat die minder voordelig zijn dan vroeger of sneller uitverkocht raken.
-
Ze doen vaker boodschappen bij verschillende winkels om toch nog ergens te besparen.
Zelfs kinderen merken de verandering. Ouders leggen steeds vaker uit waarom bepaalde producten niet meegaan in het karretje.
Slimme marketing helpt niet mee
Supermarkten hebben hun schappen zo ingericht dat consumenten vaak ongemerkt naar duurdere producten grijpen. Artikelen op ooghoogte zijn vrijwel altijd prijziger. De voordeligere alternatieven liggen meestal onderaan of helemaal bovenin het schap – minder zichtbaar voor klanten die haast hebben.
Daarnaast zijn er “nepkortingen”, zoals producten die worden verhoogd in prijs en daarna weer in de aanbieding gaan. Luxe verpakkingen of “gezonde claims” maken producten aantrekkelijker, maar niet per se beter voor de portemonnee.
Voor iemand die snel door de winkel loopt, is het bijna onmogelijk om alle psychologische prijsstrategieën te doorzien.
Lidl blijft relatief goedkoop, maar zelfs daar worden de bedragen hoger
Budgetketens zoals Lidl blijven voor veel gezinnen de plek waar ze nog nét binnen het budget kunnen winkelen. Toch is het ook daar duidelijk merkbaar dat de prijzen stijgen. Wanneer zelfs de voordeligste supermarkt duur begint aan te voelen, wordt de kloof tussen inkomen en uitgaven steeds groter.
Dit maakt duidelijk hoe intens de prijsdruk inmiddels is geworden. Voor mensen met een lager of middeninkomen voelt boodschappen doen als een voortdurende rekenoefening, waarbij elke euro telt.
De menselijke kant: gezinnen komen klem te zitten
Waar inflatie vroeger een abstract begrip was, merken consumenten nu dagelijks de gevolgen:
-
Sommige mensen slaan maaltijden over om binnen het budget te blijven.
-
Steeds meer gezinnen melden zich bij voedselbanken.
-
Werkende gezinnen hebben moeite om de maand rond te komen, ondanks meerdere inkomens.
-
De vaste lasten slokken een groter deel van het inkomen op, waardoor er minder ruimte is voor onverwachte uitgaven.
Voedselbanken melden een voortdurende stijging in aanvragen, terwijl donaties juist onder druk staan. Dit laat zien hoe breed het probleem is: niet alleen mensen in armoede, maar ook werkende gezinnen worden geraakt.
Supermarkten boeken hoge winsten: het contrast groeit
Een punt dat regelmatig terugkomt in de discussie, is dat grote supermarktketens recordwinsten blijven boeken. Voor veel consumenten voelt dat wrang: terwijl zij meer betalen, lijkt het alsof bedrijven juist profiteren van de situatie.
Die kloof tussen zakelijke resultaten en de realiteit van de klant wordt steeds zichtbaarder. Het maakt de discussie over “betaalbaar voedsel” urgenter dan ooit.
De sociale impact: boodschappen doen wordt een bron van stress
Waar een supermarktbezoek ooit een simpel alledaags moment was, ervaren veel mensen nu stress zodra ze de winkel binnenlopen. Het gevoel dat alles duur is, dat je continu moet rekenen en keuzes moet afwegen, weegt zwaar.
Zelfs een boterham met kaas — voorheen een van de goedkoopste lunches — is ineens een kleine luxe geworden.
De oplopende prijzen zorgen ervoor dat gezinnen creatiever worden, maar ook dat ze terughoudender zijn in hun keuzes. Dat heeft uiteindelijk invloed op gezondheid, welzijn en leefstijl.
Een toekomst waarin eten weer betaalbaar moet worden
Voeding is een basisbehoefte, geen luxe. Dat vraagt om beleid en bedrijfsvoering die rekening houden met consumenten. Prijsbewuste keuzes zijn normaal, maar het mag nooit zo ver komen dat gezinnen afhankelijk worden van geluk of speciale acties om gezond te kunnen eten.
Bewustwording, transparantie en eerlijke prijzen zijn volgens veel consumenten broodnodig.
Hoe ga jij om met de stijgende prijzen?
Merk jij het ook bij elke
kassabon?
Heb je tips om de kosten te drukken of herken je het gevoel dat
boodschappen doen een serieuze rekenopgave is geworden?
Laat het weten op Facebook — jouw ervaringen kunnen anderen helpen in deze dure tijden.