Actueel
Glennis Grace zorgt met enorme blunder bij Ranking The Stars dat ze opnieuw gecanceld wordt
Glennis Grace, ooit een van de meest gerespecteerde zangeressen van Nederland, kampt sinds het beruchte Jumbo-incident met een hardnekkig Tokkie-imago.
Het incident, waarbij Glennis samen met een groep naar een Amsterdamse Jumbo ging om verhaal te halen, leidde tot rellen en aanzienlijke schade in de winkel. De aanleiding? Haar zoon werd uit de winkel gezet omdat hij binnen aan het vapen was. Wat volgde was chaos, met als dieptepunt Glennis’ veroordeling voor openlijke geweldpleging.
Hoewel Glennis voor de camera spijt heeft betuigd, blijft de vraag of die spijt oprecht is. Veel mensen zijn van mening dat ze zichzelf als slacht0ffer neerzet in plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden. Dit sentiment lijkt haar terugkeer in de entertainmentindustrie ernstig te belemmeren.
Een moeizame terugkeer in de spotlights
Na het incident heeft Glennis geprobeerd haar carrière weer op te bouwen, maar zonder groot succes. Ze heeft mondjesmaat optredens gedaan, maar het lijkt erop dat het publiek haar moeilijk kan vergeven. Terwijl sommige artiesten, zoals André Hazes, ondanks controverses weer door hun fans worden omarmd, blijft Glennis worstelen met haar imago.
Haar recente optreden in Ranking The Stars liet zien dat ze nog steeds moeite heeft om zichzelf van het incident los te maken. Tijdens het programma moesten sterren worden gerangschikt op basis van hun inkomsten.
Glennis eindigde laag op de lijst, en mediadeskundige Rob Goossens wees op fouten in haar carrière die haar veel geld hebben gekost. Hij noemde specifiek haar breuk met een Amerikaans managementteam na haar succes bij America’s Got Talent. “Laten we niet net doen alsof dat de enige beslissing is geweest in haar leven die haar heel veel geld heeft gekost,” zei Rob scherp.
Felle reactie van Glennis
Glennis reageerde direct op de opmerking van Rob. “Nou ja, jij. Jij hebt me geld gekost. Door z’n baan! Hij werkt bij Boulevard, hij vindt het leuk om artiesten naar beneden te halen,” zei ze fel.
Dit leidde tot een speelse reactie van Patty Brard, die suggereerde dat Rob haar “gecanceld” zou hebben. Glennis bleef volhouden dat Rob, en anderen in de media, verantwoordelijk zijn voor haar dalende carrière.
Deze reactie versterkte het beeld dat Glennis de schuld buiten zichzelf zoekt. Critici wijzen erop dat ze hiermee het publiek verder van zich vervreemdt. “Wanneer Glennis gewoon geen Jumbo-medewerkers had aangevallen, was er ook geen oordeel geweest,” merkt een kijker op sociale media op.
Mediakenner Victor Vlam is kritisch op Glennis’ houding. “Ze legt bij Ranking The Stars de schuld van haar tijdelijke canceling bij RTL Boulevard, in plaats van bij haar eigen gedrag.
Ze blijft haar eigen comeback in de weg zitten,” analyseert hij. Volgens Vlam laat haar optreden opnieuw zien dat ze zichzelf als slacht0ffer ziet, terwijl ze door een rechter is veroordeeld voor openlijke geweldpleging. “Dit soort uitlatingen roept opnieuw vragen op over of ze wel écht spijt heeft. Dat is nou precies waar je niet op zit te wachten als je weer door het publiek omarmd wil worden.”
Een gemiste kans
Glennis’ optreden in Ranking The Stars wordt door velen gezien als een gemiste kans om haar imago te herstellen. In plaats van verantwoordelijkheid te nemen voor haar daden, koos ze ervoor om haar falende carrière toe te schrijven aan anderen. Haar defensieve houding en gebrek aan reflectie maken het moeilijk voor het publiek om haar weer in de armen te sluiten.
Toch blijft een comeback niet onmogelijk. Andere artiesten hebben laten zien dat het mogelijk is om na een schandaal terug te keren, maar daarvoor is authenticiteit en oprechte spijt cruciaal. Glennis lijkt echter moeite te hebben om die eigenschappen aan het publiek te tonen.
De weg vooruit
Als Glennis echt weer serieus genomen wil worden, zal ze moeten laten zien dat ze van haar fouten heeft geleerd. Dit betekent niet alleen publiekelijk spijt betuigen, maar ook consistent handelen in lijn met die spijt. Zoals een fan opmerkt: “Spijt tonen is meer dan een camera-optreden. Het gaat om je gedrag, zowel voor als achter de schermen.”
De vraag blijft of Glennis Grace in staat is om deze omslag te maken. Haar carrière hangt af van haar vermogen om het vertrouwen van haar fans terug te winnen. Voor nu blijft haar imago een obstakel, en het lijkt erop dat ze nog een lange weg te gaan heeft om dat te overwinnen.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.