Actueel
Dit is waar de ruzie tussen Viktor Reinier en Angela Schijf over gaat: ´Dit is best heftig´
De geruchtenmolen draait op volle toeren: Victor Reinier en Angela Schijf zouden flinke ruzie hebben. De twee acteurs, die jarenlang samenwerkten aan Flikken Maastricht, zouden al langere tijd een moeizame relatie hebben. Maar waar gaat deze ruzie eigenlijk over?
Vertrek van Victor Reinier
Recent werd bekend dat Victor Reinier na achttien jaar stopt met Flikken Maastricht. Dit nieuws kwam kort nadat hij werd beschuldigd van wangedrag op de set. Verschillende collega’s zouden niet meer met hem willen samenwerken vanwege zijn woede-uitbarstingen en vrouwonvriendelijk gedrag. Hoewel Victor zelf geen officiële verklaring heeft gegeven, gaan er verhalen rond dat ook Angela Schijf een belangrijke rol speelt in het conflict.
Een jarenlange moeizame relatie
De relatie tussen Victor en Angela zou al jaren op scherp staan. In 2014 gaf Angela in een interview met Privé al toe dat ze vaak botste met haar collega. ,,Victor kan een ontzettende hork zijn en ik soms heel onaardig. Ik vind hem erg grappig, maar ik zou niet met Victor samen kunnen leven,” zei ze destijds. De opmerking leek speels bedoeld, maar insiders beweren dat er meer achter schuilt.
Ruzie om zwangerschap
Volgens bronnen begon de echte wrijving al in 2011, toen Angela bekendmaakte zwanger te zijn van haar derde kind. Victor zou woedend hebben gereageerd op het nieuws, omdat hij bang was dat de opnames van Flikken Maastricht in gevaar zouden komen. ,,Verdomme, hoe moet het dan met de opnamen van het volgende seizoen?!”, zou hij tegen haar hebben geroepen.
Angela reageerde destijds verontwaardigd op zijn uitbarsting. ,,Ik dacht echt: we hebben het hier over een tv-serie en over een nieuw leven! Wat is nu belangrijker?” Hoewel Victor later zijn excuses aanbood, bleef de relatie tussen de twee stroef.
Nieuwe botsingen op de set
In 2018 kwam het opnieuw tot een botsing tussen de twee acteurs. Bij de start van seizoen 13 gaf Victor openlijk toe dat de samenwerking niet altijd soepel verliep. ,,Soms zijn er ergernissen omdat je moe of gestrest bent. We zitten dagenlang op elkaars huid en moeten onder spanning presteren. Ik kan heel dwingend en vervelend zijn, dan wil ik het gewoon mijn kant op dúwen en dan ben ik een beetje een hork. Ik weet dat dat geen goede eigenschap is.”
Einde samenwerking?
Nu Victor zijn vertrek heeft aangekondigd, rijst de vraag of zijn conflict met Angela Schijf hierbij een rol heeft gespeeld. Insiders beweren dat er achter de schermen al langer onrust was en dat de sfeer op de set steeds grimmiger werd. Of Angela opgelucht is door zijn vertrek, is niet bekend, maar feit is dat de chemie tussen de twee al jaren onder druk stond.
Wat betekent dit voor Flikken Maastricht?
Met het vertrek van Victor Reinier verliest Flikken Maastricht een van zijn bekendste gezichten. De serie blijft voorlopig doorgaan, maar hoe de verhaallijn van zijn personage zal eindigen, is nog niet duidelijk. Fans vragen zich af of dit het begin van het einde is voor de populaire misdaadserie of dat er een frisse wind door de cast zal waaien.
De gezondheidstoestand van Bruce Willis blijft de afgelopen tijd verder achteruitgaan, en dat laat diepe sporen na bij zijn familie. Volgens mensen uit zijn directe omgeving is er binnen het gezin een pijnlijk maar eerlijk besef gegroeid: de man die hij ooit was, is langzaam aan het verdwijnen. Zijn dochters hebben daar in stilte al afscheid van genomen – niet van hun vader als persoon, maar van wie hij vroeger was.
Samen, zolang het kan
Tijdens de feestdagen probeert de uitgebreide familie Willis zo veel mogelijk samen te zijn. Dat betekent: Demi Moore met dochters Rumer, Scout en Tallulah, én Bruce’ huidige vrouw Emma Heming met hun dochters Mabel en Evelyn. De samenstelling is bijzonder, maar de band is hecht. Alles draait om nabijheid, rust en het maken van herinneringen – hoe klein die momenten soms ook zijn.
Binnen de familie leeft het besef dat elke kerst, elk gezamenlijk etentje of simpel samenzijn extra betekenis heeft gekregen. Niet vanuit angst, maar vanuit waardering. Niemand weet hoe de toekomst eruitziet, maar iedereen voelt dat het nu telt.
Een bron vertelt: “De feestdagen waren altijd al belangrijk voor deze familie. Juist nu willen ze die momenten koesteren. Ze voelen zich dankbaar dat Bruce er nog is en dat ze hem kunnen omringen met liefde.”
Afscheid in fases
Het woord ‘afscheid’ krijgt in dit verhaal een andere lading. Het gaat niet om een plots einde, maar om een proces dat zich langzaam ontvouwt. De z!ekte waarmee Bruce te maken heeft, is onomkeerbaar. Dat betekent dat zijn dochters hebben moeten leren loslaten, stap voor stap, terwijl hij fysiek nog bij hen is.
Dat afscheid is niet luid of publiek. Het gebeurt in kleine momenten: wanneer hij hen niet meer herkent, wanneer een gesprek niet meer lukt, of wanneer een herinnering alleen nog bij hen leeft. Het is r0uw in lagen – zonder duidelijke einddatum.
Rumer Willis sprak daar onlangs openhartig over. Ze vertelde dat haar vader haar soms niet meer herkent, maar dat ze daar niet verbitterd over is. “Ik ben vooral dankbaar dat ik hem nog kan vasthouden, hem kan knuffelen. Dat gevoel blijft.”
Leven met een veranderend contact
Bruce heeft intensieve zorg nodig, dag en nacht. Zijn z!ekte beïnvloedt vooral zijn cognitieve vermogens en communicatie. Voor zijn omgeving was die verandering in het begin beangstigend. Emma Heming beschreef dat eerder als confronterend: “Hij was niet meer de warme, open Bruce die iedereen kende. Dat was moeilijk om te zien.”
Toch heeft de familie een nieuw evenwicht gevonden. Door professionele begeleiding, structuur en veel geduld hebben ze geleerd om op andere manieren contact te maken. Communicatie verloopt niet meer via woorden, maar via aanraking, gezichtsuitdrukking en aanwezigheid.
“We hebben een manier gevonden om met hem te zijn,” vertelde Emma. “Niet zoals vroeger, maar op een nieuwe manier die werkt.”
De kracht van nabijheid
Wat opvalt in de verhalen van mensen rond Bruce Willis, is de nadruk op liefde en rust. Er is geen strijd tegen wat niet meer kan. In plaats daarvan wordt er gekeken naar wat er nog wél is: momenten van herkenning, een glimlach, een hand vasthouden, samen in stilte zijn.
Voor zijn dochters is dat een leerproces geweest. Ze hebben moeten accepteren dat hun rol verandert: van kind naar verzorger, van herinneringen ophalen naar nieuwe rituelen creëren. Het vraagt volwassenheid, maar ook zachtheid.
Die houding wordt door velen als bewonderenswaardig gezien. Op sociale media spreken fans hun respect uit voor de manier waarop de familie met de situatie omgaat. Zonder drama, zonder publieke uitbarstingen – maar met openheid en menselijkheid.
Geen grote woorden, wel betekenis
Wat dit verhaal zo aangrijpend maakt, is juist het ontbreken van grote uitspraken. Niemand probeert de situatie mooier te maken dan hij is. Tegelijkertijd is er geen wanhoop. Het is een verhaal over aanpassen, over leven met wat er is, en over liefde die niet verdwijnt, ook als herkenning dat soms wel doet.
Bruce Willis was jarenlang een icoon op het scherm: sterk, charismatisch, onverzettelijk. In deze fase van zijn leven is hij dat op een andere manier geworden – als middelpunt van een familie die laat zien wat zorg, trouw en verbondenheid betekenen.
Een ander soort nalatenschap
Voor zijn dochters zal hun vader altijd meer zijn dan de z!ekte die hem nu beperkt. Hij blijft de man van hun jeugd, van films, van herinneringen die niemand hen kan afnemen. Tegelijk leren ze hem opnieuw kennen, in stilte, in kwetsbaarheid.
Die dubbele werkelijkheid is zwaar, maar ook verbindend. Het dwingt tot vertraging, tot aanwezig zijn in het moment. En misschien is dat wel de grootste les die deze periode met zich meebrengt.
Zoals een familievriend het verwoordt: “Ze r0uwen niet alleen om wat verdwijnt, maar vieren ook wat er nog is.”
Liefde zonder voorwaarden
In alles wat naar buiten komt over Bruce Willis en zijn familie, staat één ding centraal: liefde zonder voorwaarden. Niet afhankelijk van woorden, prestaties of herkenning. Gewoon er zijn, samen.
En misschien is dat, los van roem en carrière, uiteindelijk de meest menselijke rol die iemand kan spelen.