Actueel
Albert Heijn haalt product uit de schappen, komt met waarschuwing
Albert Heijn heeft een belangrijke veiligheidswaarschuwing uitgegeven voor een product dat bij veel Nederlanders bekend is: de witte bollen. Het populaire broodproduct wordt per direct uit de schappen gehaald vanwege een etiketteringsfout die een potentieel gevaar vormt voor mensen met een soja-allergie.
Wat is er mis?
Het gaat specifiek om de “AH Extra lang lekker witte bollen 6st”. Bij een deel van de verpakkingen is per ongeluk het etiket van de “AH Extra lang lekker rozijnen krent bol 6st” geplaatst. Door deze fout ontbreekt de vermelding van het allergeen soja bij de ingrediëntenlijst van de witte bollen.
Hoewel soja wel wordt genoemd onder de allergie-informatie met de vermelding “kan bevatten”, voldoet dit niet aan de wettelijke eisen voor allergenenvermelding. Klanten met een soja-allergie lopen hierdoor het risico op allergische reacties bij het eten van deze witte bollen.
Welke producten betreft het?
De waarschuwing geldt voor de witte bollen met een houdbaarheidsdatum van 10 januari 2025. Albert Heijn benadrukt dat klanten met een soja-allergie deze bollen niet moeten eten. Klanten zonder allergieën kunnen het product zonder risico consumeren.
Wat moeten klanten doen?
Albert Heijn roept klanten met een soja-allergie op om het product terug te brengen naar de winkel. Bij inlevering van de witte bollen ontvangen klanten het volledige aankoopbedrag terug, ook zonder kassabon. Dit geldt ook voor producten die via de online supermarkt zijn besteld.
Voor online klanten biedt Albert Heijn de mogelijkheid om via een klachtenformulier op hun website een terugbetaling te regelen. Meer informatie en ondersteuning zijn beschikbaar via de klantenservice van Albert Heijn.
Excuses van Albert Heijn
Albert Heijn betreurt de fout en biedt haar excuses aan voor het ongemak. Het bedrijf benadrukt dat voedselveiligheid een topprioriteit is en dat ze er alles aan doen om etiketteringsfouten in de toekomst te voorkomen.
“We begrijpen dat dit vervelend is voor onze klanten en nemen maatregelen om soortgelijke incidenten te vermijden,” aldus een woordvoerder van Albert Heijn. “Onze excuses voor de verwarring en mogelijke ongemakken die dit heeft veroorzaakt.”
Waarom is correcte allergeneninformatie belangrijk?
Voor mensen met voedselallergieën, zoals een soja-allergie, kan de consumptie van een allergeen ernstige gezondheidsrisico’s met zich meebrengen, waaronder allergische reacties die in sommige gevallen levensbedreigend kunnen zijn. Daarom is het verplicht om allergenen duidelijk te vermelden op verpakkingen.
Wat is de impact?
Hoewel het probleem slechts een specifieke partij van de witte bollen betreft, benadrukt Albert Heijn dat klanten alert moeten zijn. Dit incident roept opnieuw vragen op over de controleprocessen binnen de voedingsindustrie, vooral rondom de etikettering van producten.
Hoe wordt dit soort fouten in de toekomst voorkomen?
Albert Heijn heeft aangekondigd dat ze de interne processen rondom etikettering zullen herzien en versterken. Dit omvat onder andere:
- Extra controles bij de etikettering: Nieuwe procedures om ervoor te zorgen dat de juiste etiketten altijd worden gebruikt.
- Medewerkers bewust maken: Trainingen voor personeel om etiketteringsfouten sneller te herkennen.
- Klantgerichtheid versterken: Verbeterde communicatie bij terugroepacties, zodat klanten snel en adequaat geïnformeerd worden.
Wat kunnen klanten zonder allergieën doen?
Voor klanten zonder soja-allergie is er geen reden tot zorg. De witte bollen zijn veilig om te consumeren. Toch roept Albert Heijn iedereen op om extra alert te zijn en etiketten zorgvuldig te lezen, vooral als het gaat om producten voor gasten of familieleden met allergieën.
Contact met Albert Heijn
Heeft u vragen over deze terugroepactie of het product? Neem dan contact op met de klantenservice van Albert Heijn via hun website of bezoek uw dichtstbijzijnde filiaal.
Albert Heijn blijft zich inzetten voor voedselveiligheid en hoopt met deze terugroepactie een veilige eetervaring te waarborgen voor al haar klanten.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.