Actueel
Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”
Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”
De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.
Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid
De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.
Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.
“Negen keer werd ik weggestuurd”
In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.
Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.
Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker
In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.
Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”
Jong, gezond en toch ernstig z!ek
Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”
Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”
“We halen onze bruiloft naar voren”
Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”
“Het had anders kunnen lopen”
Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”
Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”
Hoop, liefde en strijdlust
Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”
Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.
“Streng maar warm”
Een van de eerste video’s gaat in op de misvatting dat strenge scholen automatisch kille scholen zijn. Volgens Demir is het tegendeel waar. “Kinderen leren beter als er duidelijke afspraken en routines zijn. Dat betekent niet dat er geen warmte of empathie kan zijn. Integendeel: door rust te creëren, is er juist meer ruimte voor een goede band tussen leerling en leerkracht.”
In de video komen leerkrachten aan het woord die dergelijke routines al toepassen. Zij merken minder incidenten, minder agressie en minder discussies. Dat vertaalt zich volgens hen in meer effectieve lestijd en meer plezier in de klas.
Praktijkervaringen van leerkrachten
Een leerkracht uit Antwerpen vertelt dat ze sinds de invoering van vaste ochtendroutines veel verschil merkt. “Voorheen was het vaak chaos bij de start van de dag. Nu weten leerlingen precies wat er van hen verwacht wordt. Ze komen rustiger binnen en zijn sneller klaar om te leren.”
Een andere leraar geeft aan dat consequente regels soms weerstand oproepen bij leerlingen, maar uiteindelijk zorgen voor meer duidelijkheid. “Zodra ze doorhebben dat er geen ruimte is voor eindeloze discussies, accepteren ze de regels en ontstaat er rust.”
Wat zeggen onderwijsdeskundigen?
Onderwijswetenschappers wijzen erop dat duidelijkheid en structuur bewezen positieve effecten hebben op leerprestaties. Een voorspelbare omgeving vermindert stress bij kinderen en vergroot de kans dat ze zich kunnen concentreren.
Wel benadrukken experts dat discipline alleen werkt als het wordt gecombineerd met een positieve benadering. “Streng zijn mag, maar leerlingen moeten ook voelen dat ze gezien en gesteund worden,” aldus een pedagoog van de KU Leuven.
Reacties van ouders
Ook ouders reageren verdeeld op de plannen van Demir. Sommigen zijn blij dat er meer nadruk komt op discipline. “Onze kinderen hebben baat bij duidelijke regels, zowel thuis als op school. Het is goed dat de overheid dit ondersteunt,” zegt een moeder uit Gent.
Andere ouders zijn bezorgd dat te veel nadruk op regels ten koste kan gaan van creativiteit en vrijheid. “Natuurlijk moet er orde zijn, maar kinderen moeten ook ruimte krijgen om zichzelf te ontplooien,” klinkt het.
Demir benadrukt echter dat haar aanpak niet gaat om strikte gehoorzaamheid, maar om rust en veiligheid. “Discipline is geen doel op zich, maar een middel om een goede leeromgeving te creëren.”
De link met motivatie van leerkrachten
Volgens Demir hangt de motivatie van leerkrachten nauw samen met orde in de klas. “Je motiveert leerkrachten in de eerste plaats door hen te laten lesgeven. Als ze constant brandjes moeten blussen, verliezen ze energie en plezier. Met meer rust in de klas geven we hen hun vak terug.”
De modules moeten daarbij concreet helpen. Ze zijn bedoeld als hulpmiddel, niet als verplichting. “We willen leerkrachten ondersteunen, niet voorschrijven hoe ze alles moeten doen,” aldus de minister.
Een cultuurverandering?
De vraag is of de plannen van Demir op termijn ook leiden tot een cultuurverandering in de scholen. Volgens kenners kan dat, mits de aanpak consequent wordt volgehouden en gedragen door zowel leerkrachten als ouders.
Een cultuur van rust en respect ontstaat niet van de ene dag op de andere, maar groeit door kleine, herhaalde acties. “Als leerlingen overal dezelfde duidelijke boodschap krijgen – thuis, op school, bij activiteiten – dan wordt goed gedrag de norm,” aldus een onderwijspsycholoog.
Toekomstperspectief
Voor Demir is dit nog maar het begin. Ze wil de komende jaren blijven inzetten op concrete hulpmiddelen, praktische ondersteuning en nauwe samenwerking tussen scholen en gezinnen. Het doel: een leeromgeving waarin kinderen zich veilig voelen, leerkrachten hun vak met plezier uitoefenen en de onderwijskwaliteit stijgt.
Of de plannen breed aanslaan, zal de komende maanden blijken. Scholen krijgen nu de kans om de modules uit te proberen en hun ervaringen te delen. Het kabinet hoopt dat succesverhalen andere scholen inspireren.
Conclusie
Met haar pleidooi voor meer discipline en rust in de klas probeert minister Zuhal Demir een structurele verandering teweeg te brengen in het Vlaamse onderwijs. Door leerkrachten te voorzien van praktische modules en ouders te betrekken bij de opvoeding, wil ze de basis leggen voor een leeromgeving die ordelijk, warm en effectief is.
Haar boodschap is helder: streng zijn betekent niet kil zijn. Integendeel, door duidelijke regels en routines ontstaat ruimte voor warmte, verbinding en beter onderwijs. Of de aanpak het gewenste effect heeft, zal in de praktijk moeten blijken, maar één ding is duidelijk: het thema discipline staat weer stevig op de agenda.