Actueel
Deze enorme problemen op komst voor aangeefster en moeder Nathalie
Geen hoger beroep in zaak Marco Borsato: discussie laait opnieuw op
Het 0penbaar Ministerie heeft definitief besloten om geen hoger beroep aan te tekenen in de strafzaak tegen Marco Borsato. Daarmee komt er juridisch gezien een punt achter een langdurig en beladen dossier dat jarenlang het publieke debat heeft gedomineerd. Toch betekent deze beslissing niet automatisch dat de rust volledig is teruggekeerd. Integendeel: nu Justitie afziet van verdere vervolging, ontstaat er een nieuw spanningsveld rond mogelijke vervolgstappen, publieke meningen en morele oordelen.
De zaak tegen de zanger, die draaide om ernstige beschuldigingen, hield Nederland jarenlang in zijn greep. De vrijspraak door de rechtbank werd eerder al uitgesproken wegens onvoldoende steunbewijs. Het 0penbaar Ministerie kreeg daarna nog de mogelijkheid om het oordeel voor te leggen aan een hoger gerechtshof, maar besloot die stap niet te zetten. Volgens het OM is de kans klein dat een andere rechter tot een ander oordeel zou komen.
Teleurstelling bij aangeefster en haar advocaat
De beslissing om niet in hoger beroep te gaan, is hard aangekomen bij de aangeefster en haar advocaat Peter Plasman. Hij liet weten dat zijn cliënte zich in de steek gelaten voelt door Justitie. Volgens Plasman was het 0penbaar Ministerie overtuigd van de betrouwbaarheid van haar verklaringen, maar trekt het zich nu terug op een moment dat de zaak juist verder uitgevochten had kunnen worden.
Plasman had na de vrijspraak al aangegeven dat hij een hoger beroep logisch en noodzakelijk vond. Met name het oordeel van de rechtbank over het ontbreken van steunbewijs noemde hij discutabel. In zijn ogen had een hoger gerechtshof dat punt opnieuw moeten wegen. Dat het OM daar nu van afziet, voelt voor hem als een abrupte beëindiging van een traject dat door Justitie zelf is ingezet.
Advocaten Borsato: “Nu echt afsluiten”
Aan de andere kant reageren de advocaten van Marco Borsato juist opgelucht. Geert-Jan Knoops en Carry Knoops, die de zanger bijstaan, spreken van een begrijpelijke en juiste beslissing. Geert-Jan Knoops liet weten dat het voor alle betrokkenen beter is dat er nu daadwerkelijk een streep onder de zaak wordt gezet.
Volgens hem was de vrijspraak juridisch zorgvuldig onderbouwd en heeft het 0penbaar Ministerie dat nu ook ingezien. Hij benadrukt dat het niet alleen juridisch, maar ook menselijk van belang is om het dossier af te sluiten. Niet alleen voor Borsato zelf, maar ook voor de aangeefster en haar familie. Een eindeloze juridische strijd zou volgens hem niemand verder helpen.
Mogelijke tegenaangifte blijft open vraag
Een vraag die veel mensen bezighoudt, is of Marco Borsato zelf nog juridische stappen zal ondernemen. Er ligt immers nog een aangifte wegens smaad en laster tegen de aangeefster en haar moeder. Tot nu toe is daarover geen definitieve beslissing genomen.
Carry Knoops liet weten dat hierover nog geen overleg met haar cliënt heeft plaatsgevonden. Op dit moment zijn de advocaten druk met andere zaken, waardoor het gesprek hierover nog moet volgen. Of Borsato daadwerkelijk zal kiezen voor een tegenaangifte, blijft dus voorlopig onduidelijk.
De uitspraak van Geert-Jan Knoops dat het “voor iedereen beter” is om af te sluiten, wordt door sommigen geïnterpreteerd als een hint dat Borsato mogelijk afziet van verdere juridische stappen. Maar zekerheid daarover is er nog niet.
Felle reacties uit het publieke debat
De beslissing van het 0penbaar Ministerie zorgt voor uiteenlopende reacties in het publieke debat. Trendwatcher Adjiedj Bakas mengde zich nadrukkelijk in de discussie en stelde op sociale media dat Borsato recht zou hebben op een schadevergoeding. Volgens hem heeft de zanger door de langdurige zaak enorme reputatie- en inkomensschade geleden.
Bakas spreekt van “terugverdientijd” en vindt dat er verantwoordelijkheid moet worden genomen voor de gevolgen van de beschuldigingen. Zijn uitspraak roept op zijn beurt weer veel kritiek op. Tegenstanders vinden zijn woorden ongepast en polariserend, zeker gezien de gevoeligheid van de zaak.
Publieke verdeeldheid blijft groot
Ook onder lezers van nieuwsplatforms blijft de verdeeldheid groot. Een deel van het publiek vindt dat Marco Borsato jarenlang onterecht is beschadigd. Zij wijzen erop dat het 0penbaar Ministerie vier jaar onderzoek heeft gedaan, maar uiteindelijk geen overtuigend bewijs kon leveren. Volgens hen is dat moeilijk te rijmen met de enorme impact die de zaak op het leven en de carrière van de zanger heeft gehad.
Anderen benadrukken juist dat een vrijspraak niet automatisch betekent dat er niets is gebeurd. Zij wijzen op het emotionele gewicht van verklaringen en vinden dat het besluit van het OM pijnlijk is voor de aangeefster. In die groep klinkt de zorg dat mensen zich hierdoor minder veilig voelen om misstanden te melden.
Kritische stemmen in de media
Ook in de journalistiek is de beslissing onderwerp van debat. Columniste Angela de Jong schreef dat het leven niet altijd eerlijk is en wees op de scheve verhoudingen die volgens haar zichtbaar worden in deze zaak. Ze benadrukte dat publieke opinie en juridische uitspraken niet altijd samenvallen, en dat de maatschappelijke gevolgen voor alle betrokkenen groot blijven.
Volgens haar laat de zaak zien hoe ingewikkeld het spanningsveld is tussen rechtspraak, publieke verontwaardiging en media-aandacht. Waar de één spreekt van gerechtigheid, ervaart de ander vooral verlies en onbegrip.
Een zaak die blijft doorwerken
Hoewel het 0penbaar Ministerie formeel een punt zet achter het strafproces, blijft de zaak Marco Borsato voorlopig nog onderwerp van gesprek. De impact op zijn carrière, imago en persoonlijke leven is groot geweest en zal niet van de ene op de andere dag verdwijnen.
Tegelijkertijd blijft ook de positie van de aangeefster complex. De maatschappelijke discussie over geloofwaardigheid, bewijs en bescherming van melders wordt door deze zaak opnieuw aangewakkerd.
Of Marco Borsato daadwerkelijk kiest voor verdere juridische stappen, of juist voor rust en herstel, zal de komende tijd moeten blijken. Wat vaststaat, is dat deze zaak diepe sporen heeft nagelaten in het publieke bewustzijn.
En zelfs nu de juridische hoofdstukken zijn afgesloten, blijft de vraag hangen: wanneer is een zaak echt voorbij — op papier, of ook in de hoofden en harten van mensen?
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
