Actueel
Valentijn Driessen (62) doet trieste onthulling over zijn privéleven
Valentijn Driessen openhartig in interview: “Ik heb geen vrienden, maar dat vind ik niet erg”
Sportjournalist Valentijn Driessen, bekend om zijn scherpe analyses bij De Telegraaf en zijn uitgesproken mening over het Nederlandse voetbal, heeft zich van een onverwacht persoonlijke kant laten zien. In het radioprogramma De Perstribune van Omroep MAX deed hij een eerlijke, zelfs wat trieste onthulling: hij heeft geen vrienden — en dat is iets waar hij opmerkelijk nuchter onder blijft.
“Ik heb geen vrienden en dat is prima”
Tijdens het gesprek met presentatrice Margreet Reijntjes vertelde Driessen zonder omwegen hoe hij in het leven staat. “Ik heb geen vrienden, en verjaardagen hoeven van mij ook niet,” zei hij openhartig. “Thuis is dat natuurlijk wel eens lastig, want niet iedereen denkt er hetzelfde over. Maar bij mij komt er niemand speciaal voor mij over de vloer omdat dat een vriend is.”
Volgens de journalist is dat geen teken van verdriet of eenzaamheid, maar eerder een bewuste levensstijl. “Je hoort mensen weleens zeggen: die vriend kan ik midden in de nacht bellen om mijn band te verwisselen. Ik zou niet weten wie ik dan moet bellen — behalve de ANWB,” grapte hij droog.
Een bewuste keuze voor rust
Hoewel zijn uitspraken bij sommige luisteraars medelijden opriepen, maakt Driessen duidelijk dat hij zich er niet ongelukkig door voelt. “Ik zit er niet om verlegen. Het geeft juist weinig verplichtingen, en dat is ook wel lekker. Je kan gewoon je eigen leven leiden.”
Hij benadrukt dat hij in het verleden wel deel uitmaakte van vriendengroepen, maar dat die banden nooit echt diep gingen. “Ik heb wel in groepjes gezeten en zo, maar dat ging nooit heel ver. Ik ben denk ik gewoon iemand die goed praatjes maakt, maar mensen niet snel als vriend beschouwt.”
“Ik beschouw mensen eigenlijk nooit als een vriend”
Het meest opvallende aan zijn woorden is misschien wel de vanzelfsprekendheid waarmee hij ze uitspreekt. Er klinkt geen bitterheid of teleurstelling in door, eerder een nuchtere constatering. “Ik beschouw mensen eigenlijk nooit als een vriend,” zegt Driessen. “Ik kan goed met mensen praten, ik vind contact niet moeilijk, maar ik heb geen behoefte aan een vaste vriendenkring.”
Zijn houding past bij het beeld dat veel mensen van hem hebben: professioneel, scherp en soms wat afstandelijk. Toch klinkt er in zijn woorden ook een vorm van zelfacceptatie door.
Steun van familie
Op de vraag van Margreet Reijntjes wat er gebeurt als het even niet goed met hem gaat, antwoordde Driessen kalm: “Ik voel me niet zo snel ongelukkig. Toen mijn moeder overleed, dat was wel moeilijk. Dan kom ik bij mijn vrouw terecht, of bij mijn vader. Dat is het kringetje waarin ik dat soort dingen bespreek.”
Voor hem vormt familie de enige echte vertrouwenskring. “Verder gaat het ook niet. Ik heb genoeg aan de mensen die dichtbij me staan. Mijn vrouw, mijn vader — dat is mijn basis.”
Een zeldzame blik achter het pantser
Voor velen kwam deze openheid als een verrassing. Driessen staat al jaren bekend als een van de meest uitgesproken analisten van Nederland. In talkshows en columns schuwt hij harde kritiek niet — of het nu over spelers, trainers of bestuurders gaat. Achter die scherpe pen blijkt echter iemand te schuilen die zijn leven zorgvuldig heeft ingericht rond rust, structuur en eenvoud.
Zijn uitspraken maken duidelijk dat hij niet per se behoefte heeft aan sociale druk of gezelschap. Integendeel: de journalist lijkt juist te genieten van de vrijheid die een klein sociaal netwerk met zich meebrengt.
Een leven in balans
Voor Driessen draait het leven niet om populariteit of sociale verplichtingen, maar om focus en stabiliteit. “Ik heb geen behoefte aan veel mensen om me heen,” legt hij uit. “Dat geeft ruimte. Ik hoef me niet bezig te houden met verwachtingen of agenda’s van anderen. Ik doe gewoon mijn werk, geniet van thuis, en dat is genoeg.”
Die houding past bij de manier waarop hij zich altijd in zijn carrière heeft gepresenteerd: onafhankelijk, zelfverzekerd en niet bang om anders te zijn dan de rest.
Luisteren in plaats van delen
Hoewel Driessen niet veel persoonlijke contacten onderhoudt, betekent dat niet dat hij gesloten is. Integendeel, hij vertelt dat hij graag praat met mensen — maar dan vooral op oppervlakkig of professioneel niveau. “Ik maak makkelijk praatjes, maar dat betekent niet dat ik iemand toelaat in mijn privéleven,” legt hij uit. “Ik denk dat veel mensen zich daar niet bewust van zijn. Je kan aardig zijn zonder vrienden te hebben.”
Zijn manier van leven weerspiegelt een bredere trend die psychologen vaker signaleren: mensen die kiezen voor meer rust, minder sociale druk en duidelijke grenzen.
Reacties van luisteraars
Na de uitzending werd er op sociale media volop gereageerd op Driessens openhartigheid. Sommige luisteraars noemden zijn uitspraken “pijnlijk eerlijk”, terwijl anderen hem prezen om zijn authenticiteit. “Eindelijk iemand die durft te zeggen dat niet iedereen behoefte heeft aan vrienden,” schreef een luisteraar op X.
Anderen merkten op dat het moed vergt om dit publiekelijk te delen, juist in een tijd waarin sociale verbondenheid vaak als norm wordt gezien.
Familie boven alles
Dat Driessen zijn emoties vooral deelt met zijn gezin, maakt hem niet minder menselijk — integendeel. Zijn woorden laten zien dat vriendschap voor hem niet in aantallen wordt gemeten, maar in betrouwbaarheid en nabijheid.
Zijn vrouw en vader vormen die veilige haven, en dat lijkt voor hem voldoende. “Ik heb nooit het gevoel dat ik iets mis,” zei hij aan het einde van het gesprek. “Iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier. Dit is gewoon de mijne.”
Een man die trouw blijft aan zichzelf
Wat deze onthulling vooral toont, is dat Valentijn Driessen niet alleen kritisch is tegenover anderen, maar ook eerlijk naar zichzelf kijkt. Zijn openheid over het ontbreken van vriendschappen laat zien dat geluk niet altijd zit in sociale drukte, maar ook in zelfkennis en acceptatie.
Zijn woorden zijn herkenbaar voor velen die bewust kiezen voor eenvoud, rust en autonomie.
Nuria en Stijn uit Blind Getrouwd tien jaar later: “De romantiek ligt even in coma, maar de liefde leeft nog steeds”
Het is bijna niet te geloven, maar het is inmiddels tien jaar geleden dat Nuria en Stijn elkaar voor het eerst in de ogen keken — aan het altaar, voor miljoenen kijkers. Hun deelname aan het programma Blind Getrouwd was een van de meest besproken van het seizoen, maar vandaag bewijzen ze dat liefde die onverwacht begint, ook kan blijven bestaan.
Waar de meeste koppels uit het programma elkaar na verloop van tijd weer loslieten, groeiden Nuria en Stijn uit tot een hecht gezin. Toch geven ze toe dat ook hun relatie niet perfect is. In een eerlijk gesprek met TV-Familie vertellen ze hoe de liefde is veranderd door de jaren heen — en waarom echte verbinding soms meer betekent dan romantiek alleen.
Een huwelijk dat standhoudt
Toen Nuria en Stijn elkaar in 2015 ontmoetten, was dat letterlijk liefde op het eerste gezicht — of beter gezegd: op het eerste “ja-woord”. Ze stapten in het huwelijksbootje zonder elkaar ooit te hebben gesproken. Hun avontuur werd een van de populairste verhalen uit het programma, en al snel groeide het koppel uit tot publiekslievelingen.
Tien jaar later zijn ze nog steeds samen, met twee jonge kinderen en een druk gezinsleven. Daarmee behoren ze tot de zeldzame Blind Getrouwd-koppels die de tand des tijds hebben doorstaan.
“We houden enorm veel van elkaar,” zegt Stijn. “Maar we moeten eerlijk zijn: het gaat niet altijd vanzelf. De combinatie van werk, huishouden en twee jonge kinderen is soms een uitdaging.”
De balans tussen gezin en liefde
De realiteit van het dagelijks leven heeft de romantiek bij het koppel wat op de achtergrond gezet. Niet omdat de liefde verdwenen is, maar omdat andere dingen prioriteit hebben gekregen.
“De romantiek ligt bij ons een beetje in coma,” grapt Stijn met zijn kenmerkende humor. “Maar dat hoort erbij. We hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, en soms is het gewoon even overleven in plaats van vonken en vuur.”
Nuria knikt begrijpend. “Er zijn dagen dat we elkaar nauwelijks echt spreken, behalve over praktische dingen: wie brengt de kinderen weg, wat eten we vanavond, wie haalt de was uit de machine. En dat is oké, want dat is ook een vorm van samenwerken.”
Ze geeft eerlijk toe dat ze soms de rust mist om nog tijd te maken voor elkaar. “Tegen de tijd dat de jongens eindelijk slapen, zijn we zelf uitgeput. Dan is het heerlijk om gewoon samen op de zetel te zitten met een glas wijn en Netflix. Meer hoeft dat niet te zijn.”
Kleine gebaren, grote betekenis
Hoewel het koppel toegeeft dat het vuurwerk van de beginjaren wat gedimd is, vinden ze dat geen reden tot zorg.
“De romantiek zit voor ons niet in grote gebaren of verrassingen,” zegt Stijn. “Het zit in de kleine dingen: een kus voor het slapengaan, elkaars hand vasthouden, samen lachen om iets onnozels. Dat is ook liefde.”
Volgens Nuria is het vooral belangrijk om mild te blijven voor elkaar. “We hebben een intens leven, en het is niet realistisch om te verwachten dat alles altijd perfect is. Liefde is ook weten dat het soms wat minder gaat, maar dat je elkaar toch blijft kiezen.”
Die nuchtere kijk op relaties maakt het koppel bijzonder geliefd bij hun volgers. Ze tonen dat liefde niet altijd sprookjesachtig hoeft te zijn om echt te zijn.
“We blijven eraan werken”
Toch willen Nuria en Stijn de romantiek niet voorgoed laten verdwijnen. Ze beseffen dat liefde ook onderhoud vraagt.
“Het is niet dat de romantiek weg is,” zegt Nuria. “Ze ligt gewoon even te slapen. We weten dat we er meer tijd voor moeten vrijmaken, en dat komt ook wel weer. Elke relatie kent fases.”
Het koppel probeert bewust kleine momenten in te bouwen, zelfs tussen de drukte door. “We sturen elkaar berichtjes overdag, of we plannen een avondje uit zonder de kinderen,” vertelt Stijn. “Soms is dat gewoon een wandeling of een etentje, maar het helpt om even samen te zijn zonder afleiding.”
Tien jaar liefde in evolutie
Wat hun relatie bijzonder maakt, is de manier waarop ze zijn meegegroeid met de veranderingen in hun leven. Wat begon als een televisie-experiment, is uitgegroeid tot een volwassen huwelijk gebaseerd op vertrouwen, humor en respect.
“We zijn niet meer dezelfde mensen als toen we elkaar leerden kennen,” zegt Nuria. “We zijn ouder, vermoeider misschien, maar ook rustiger. We weten beter wat we aan elkaar hebben.”
Stijn vult aan: “Liefde verandert. De passie van de beginjaren maakt plaats voor iets diepers — een soort verbondenheid die niet verdwijnt, ook al is het niet altijd spannend.”
Hun verhaal toont dat een relatie niet alleen draait om romantiek, maar om samen volhouden, aanpassen en blijven kiezen voor elkaar.
Liefde in tijden van chaos
Met twee jonge kinderen, een druk huishouden en hun eigen carrières, is het voor Nuria en Stijn soms balanceren tussen zorg, werk en liefde. Toch benadrukken ze dat het ouderschap hen ook dichter bij elkaar heeft gebracht.
“Je leert elkaar op een andere manier kennen als je samen kinderen hebt,” zegt Nuria. “Je ziet elkaars kwetsbaarheid, maar ook elkaars kracht. Dat schept een band die dieper gaat dan romantiek.”
Stijn vult aan: “Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is wel echt. En dat is wat telt.”
De twee proberen hun kinderen dan ook een realistisch beeld van liefde mee te geven: dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat respect en zorg de basis vormen van een sterk gezin.
Een voorbeeld voor andere koppels
Tien jaar na hun huwelijksdag inspireren Nuria en Stijn nog steeds veel kijkers van Blind Getrouwd. Hun verhaal is een tegenvoorbeeld van de snelle relaties en vluchtige verliefdheden van vandaag.
“We hebben geleerd dat het geheim van een goed huwelijk niet zit in perfectie,” zegt Stijn. “Het zit in blijven praten, blijven lachen en elkaar de ruimte geven om te groeien.”
Hun openheid over de minder romantische kant van hun huwelijk wordt dan ook positief ontvangen. Veel mensen herkennen zich in hun woorden: de dagelijkse sleur, de vermoeidheid, maar ook de warmte van een stabiele relatie.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw”
Op de vraag hoe ze hun relatie nog spannend houden, antwoordt Nuria nuchter: “Door gewoon te blijven investeren in elkaar. Ook al is het maar tien minuten per dag om even echt te praten.”
Stijn glimlacht: “We hebben geen sprookjeshuwelijk. Maar we hebben iets wat waardevoller is: eerlijkheid, vertrouwen en humor. En zolang we dat hebben, komt de rest vanzelf.”
Slot: liefde die meegroeit met het leven
Tien jaar na hun televisietrouwdag tonen Nuria en Stijn dat ware liefde niet altijd spectaculair hoeft te zijn. Hun huwelijk is een verhaal van groei, vriendschap en volharding — en juist dat maakt het zo herkenbaar.
Ze hebben geleerd dat passie komt en gaat, maar dat echte liefde blijft bestaan in kleine gebaren, zachte woorden en het stille besef dat je samen sterker bent dan alleen.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw,” zegt Nuria tot besluit. “Soms met een knuffel, soms met een zucht, maar altijd met liefde.”
Hun eerlijkheid maakt hen niet alleen een uitzonderlijk Blind Getrouwd-koppel, maar ook een realistisch voorbeeld van hoe liefde er in het echte leven uitziet: niet perfect, maar echt.