Connect with us

Actueel

Trudy over het verlies van Jeffrey uit Over Mijn Lijk

Avatar foto

Published

on

Een jaar zonder Jeffrey: Hoe Trudy en haar kinderen omgaan met verlies

In november 2023 overleed Jeffrey, bekend van het programma Over Mijn Lijk, op 36-jarige leeftijd aan darmkanker. Hij liet zijn vrouw Trudy en hun twee kinderen, Max en Merel, achter. Nu, ruim een jaar later, vertelt Trudy openhartig over hoe zij en haar gezin omgaan met het verlies, hoe ze de herinnering aan Jeffrey levend houden en hoe kleine momenten van geluk hen helpen verder te gaan.


De feestdagen zonder Jeffrey

De feestdagen brengen veel herinneringen en gemis met zich mee, vertelt Trudy. “Het gaat eigenlijk wel oké met mij en de kinderen, maar deze periode blijft moeilijk. Jeff hield enorm van kerst. Hij genoot van de gezelligheid, de versieringen en de tijd samen. Voor mij is het besef dat hij er niet meer is, het moeilijkst.”

Hoewel Trudy probeert betekenis te geven aan de feestdagen, voelt het gemis tijdens deze periode extra zwaar. “Alle eerste keren zonder hem zijn nu geweest: de eerste kerst, zijn eerste verjaardag, onze trouwdag zonder hem. Maar nu lijkt het alsof hij steeds verder weg is.” Om Jeffrey dichtbij te houden, brengt ze een kleine kerstboom naar zijn graf. “Het voelt alsof hij er dan toch een beetje bij is.”


Verdriet mag er zijn

Voor Trudy is het belangrijk dat zij en haar kinderen hun emoties niet wegstoppen. “Het gemis is en blijft heftig, maar we hebben elkaar. Als we willen huilen, dan huilen we. Soms is dat tijdens een tranentrekker op tv, soms is het ineens omdat een herinnering bovenkomt. Alles mag er zijn, want het is niet niks wat we meemaken.”

Max en Merel hebben ook hun verdrietige momenten, en Trudy ondersteunt hen daarin. “We praten veel over Jeff en halen herinneringen op. Het helpt ons allemaal om hem in onze gedachten te houden.”

Ze vertelt ook over bijzondere momenten die haar kracht geven. “Jeff was dol op kerstbomen. Ik wilde dit jaar een kleine boom, maar dat is mislukt. Terwijl ik de boom optuigde, verscheen er een regenboog in de kamer. Het voelde alsof hij me toelachte, alsof hij liet weten dat het goed is.”


Een confronterende terugblik op Over Mijn Lijk

Jeffrey werd in de laatste maanden van zijn leven gevolgd voor het programma Over Mijn Lijk. Hoewel de opnames waardevolle herinneringen vastleggen, vindt Trudy het moeilijk om deze afleveringen terug te kijken.

“De eerste afleveringen laten Jeff zien zoals hij altijd was: energiek, vol humor en liefde. Maar later zie je hoe hij steeds meer achteruitgaat. Dat is zwaar en confronterend. De reünie-aflevering vond ik moeilijk. Het haalt alle emoties weer naar boven, ook bij de kinderen.”

De rouwverwerker adviseerde Trudy om vooral de mooie momenten terug te kijken. “Merel wordt helemaal blij als ze beelden ziet waarin Jeff haar optilt of haar laat lachen. Die momenten koesteren we. De beelden van de begrafenis kan ik niet kijken. Alleen al de muziek doet me in tranen uitbarsten.”


Herinneringen voor later

Trudy is dankbaar voor de tastbare herinneringen die ze heeft. “Merel was pas drie toen Jeff overleed. Dankzij de opnames van Over Mijn Lijk en de vele foto’s en video’s die we hebben, kan ze hem toch herinneren.”

Voor Trudy zijn het vooral de kleine details die ze het meest mist. “Jeffs lach was zo uniek en aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog filmpjes waarop ik hem hoor lachen. Dat stemgeluid is onbetaalbaar, want je vergeet soms hoe iemand precies klonk.”


Lotgenoten als steun

Het programma bracht niet alleen herinneringen aan Jeffrey, maar ook een bijzondere band met andere deelnemers. Trudy vertelt dat ze veel steun vindt bij lotgenoten. “De band die we hebben, voelt als een tweede familie. We begrijpen elkaars verdriet, zonder dat je alles hoeft uit te leggen. Dat schept een bijzondere verbondenheid.”

Ze noemt specifiek hoe het overlijden van Eva, een andere deelnemer, hen allemaal heeft geraakt. “We kenden elkaar niet allemaal even goed, maar de pijn en het verlies voelen we samen. Dat maakt het contact heel waardevol.”


Kleine lichtpuntjes in het dagelijks leven

Ondanks het grote verlies weet Trudy kracht te halen uit kleine momenten van geluk met haar kinderen. “In de kerstvakantie slapen Max en Merel vaak bij mij in bed. We beginnen de dag relaxed met koffie en fruit. Het zijn zulke eenvoudige dingen, maar ze betekenen zoveel.”

De band met haar kinderen is hechter dan ooit. “We zijn echt een team geworden. Jeff zei altijd: ‘Steek energie in dingen die het teruggeven.’ Dat is een les die ik nu elke dag probeer toe te passen.”


Toekomst met een plek voor Jeffrey

Hoewel Trudy en haar kinderen een manier hebben gevonden om met hun verlies om te gaan, blijft het gemis groot. “Jeff was een geweldige vader en echtgenoot. Dat hij er niet meer is, heeft een gat achtergelaten dat niemand kan vullen.”

Toch probeert ze positief vooruit te kijken. “Ik wil dat Max en Merel een fijne jeugd hebben, ondanks alles. Dat ze weten dat het oké is om verdrietig te zijn, maar dat er ook ruimte is voor geluk.”


De impact van herinneringen

De ervaring met Over Mijn Lijk heeft Trudy ook iets waardevols gegeven: het besef hoe belangrijk herinneringen zijn. Ze hoopt dat anderen hier ook iets van kunnen leren. “Maak filmpjes, leg stemgeluiden vast, bewaar de kleine momenten. Het zijn die dingen die je later het meest zult koesteren.”


Een boodschap van hoop

Trudy sluit af met een boodschap die ze van Jeffrey heeft geleerd: “Hij zei altijd dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven. Dat probeer ik nu elke dag te doen, voor mezelf en voor de kinderen. Jeff zou niet willen dat we blijven hangen in verdriet. Hij zou willen dat we lachen, genieten en doorgaan.”

Met deze woorden blijft Jeffrey, ondanks zijn afwezigheid, een bron van kracht en inspiratie voor Trudy en haar gezin.

Actueel

Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Avatar foto

Published

on

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”

De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.

Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid

De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.

Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.

“Negen keer werd ik weggestuurd”

In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.

Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.

Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker

In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.

Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”

Jong, gezond en toch ernstig z!ek

Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”

Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”

“We halen onze bruiloft naar voren”

Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”

“Het had anders kunnen lopen”

Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”

Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”

Hoop, liefde en strijdlust

Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”

Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.

Continue Reading