Connect with us

Actueel

Trouwe werknemer Peter Gillis om het leven gekomen door bedrijfsongeval: ‘Betaalt geen cent aan uitvaart’

Avatar foto

Published

on

Tragisch incident op vakantiepark De Berckt roept vragen op over steun na afloop

Op vakantiepark De Berckt in Baarlo heeft zich onlangs een aangrijpende situatie voorgedaan. Een medewerker kwam op maandag 16 juni om het leven bij een tragisch bedrijfsongeval. De man was op dat moment aan het werk aan een chalet toen de dakconstructie instortte. Het incident wordt onderzocht door de Arbeidsinspectie. Verdere details over de oorzaak zijn op dit moment nog niet bekendgemaakt.

Volgens verschillende bronnen was het park op het moment van het incident nog eigendom van de Oostappen Groep, het bedrijf van ondernemer Peter Gillis. Op sociale media wordt inmiddels volop gesproken over de nasleep van het drama – en dan vooral over wie verantwoordelijk is voor de uiteindelijke uitvaart van de medewerker.

Trouwe medewerker, geen afscheid

De betrokken medewerker zou jarenlang actief zijn geweest op het park en stond bekend als een toegewijde kracht binnen het team. Wat de situatie extra wrang maakt, is dat de man naar verluidt geen testament had en ook niet verzekerd was voor een uitvaart. De directe familie heeft volgens ingewijden afstand gedaan van de verantwoordelijkheid rondom het afscheid.

In gevallen waarin geen nabestaanden zich verantwoordelijk stellen, is het doorgaans aan de gemeente om een passende regeling te treffen. Zo is in dit geval volgens bronnen gekozen voor een sobere crematie, zonder aanwezigen. Een keuze die wellicht vanuit praktische overwegingen is gemaakt, maar die bij velen vragen oproept over waardigheid en menselijkheid.

Reacties op social media

Juicekanaal RealityFBI meldde op Instagram dat er vanuit de nabije kring van het slachtoffer een verzoek is gedaan aan Peter Gillis om financieel bij te dragen aan het afscheid. Het zou daarbij gaan om een bedrag van circa 5.800 euro – bedoeld voor een bescheiden crematie met kleine bijeenkomst.

Volgens het kanaal is die hulp er uiteindelijk niet gekomen. Verzoeken om coulance of tegemoetkoming zouden zijn afgewezen. De situatie leidt tot verontwaardiging bij veel volgers van het kanaal, die online hun teleurstelling uiten over het gebrek aan steun vanuit de werkgever.

Onduidelijkheid over eigendomssituatie

In de berichtgeving van RealityFBI wordt gesuggereerd dat de Oostappen Groep nog steeds als eigenaar van het park geregistreerd staat. Dat roept de vraag op in hoeverre de organisatie formeel verantwoordelijkheid draagt voor het welzijn van het personeel. Zowel de exacte eigendomsstructuur als de interne communicatie over dit incident zijn op dit moment niet publiek bekend.

De Arbeidsinspectie onderzoekt het incident, wat gebruikelijk is bij ernstige bedrijfsongevallen. Er zal worden gekeken naar de veiligheid op de werkplek, mogelijke oorzaken van het instorten van de dakconstructie en eventuele nalatigheid. Het kan enige tijd duren voordat hierover officiële conclusies worden getrokken.

Gemeentelijke verantwoordelijkheid bij onverzekerden

In Nederland is het gebruikelijk dat als er geen nabestaanden zijn die een uitvaart willen of kunnen organiseren, de verantwoordelijkheid bij de gemeente komt te liggen. In dat geval wordt doorgaans een sobere crematie geregeld, zonder uitgebreide plechtigheid of gasten. Dat kan als onpersoonlijk worden ervaren, maar is binnen de huidige wetgeving een standaardprocedure in uitzonderlijke gevallen.

Toch stellen velen de vraag of in dit geval een andere oplossing mogelijk was geweest. Zeker gezien het feit dat de man volgens verschillende bronnen jarenlang voor het vakantiepark werkte. Voorstanders van een alternatieve aanpak vinden dat een afscheid met waardigheid – hoe bescheiden ook – passend zou zijn geweest.

Geen officiële reactie van Peter Gillis

Tot op heden is er vanuit Peter Gillis zelf nog geen officiële reactie gekomen op de berichten over het incident of het al dan niet bijdragen aan de uitvaart. Op sociale media zijn de meningen verdeeld: waar sommigen begrip tonen voor het zakelijk perspectief, vinden anderen dat er in dit soort situaties meer ruimte mag zijn voor medemenselijkheid.

Het is belangrijk om te onderstrepen dat de berichten tot nu toe grotendeels gebaseerd zijn op informatie van socialmediakanalen en nog niet onafhankelijk zijn bevestigd. Daardoor is het lastig om uitspraken te doen over de precieze gang van zaken of motieven.

Menselijke nasleep

Wat blijft, is een gevoel van verlies en verdriet. Het 0verlijden van een collega of medewerker laat altijd een leegte achter, ongeacht de werkomstandigheden of de formele verhoudingen. Voor mensen die jarenlang hun inzet hebben getoond binnen een organisatie, hopen velen op een menselijk gebaar – juist in het allerlaatste hoofdstuk.

De situatie op vakantiepark De Berckt roept dan ook bredere vragen op over de verantwoordelijkheid van werkgevers in bijzondere gevallen, zoals bij onverzekerde medewerkers zonder nabestaanden. Een onderwerp dat – los van het huidige incident – steeds vaker onderwerp van gesprek wordt binnen de samenleving.

Afsluitende gedachte

Het tragische ongeval in Baarlo heeft niet alleen geleid tot verdriet, maar ook tot maatschappelijke discussie. Wat betekent het om als werkgever verantwoordelijkheid te nemen, ook buiten werktijd? En hoe zorgen we dat ieder mens een waardig afscheid krijgt, ongeacht omstandigheden?

De komende tijd zal het onderzoek van de Arbeidsinspectie hopelijk meer duidelijkheid geven over wat er precies is gebeurd. Ondertussen blijft de hoop bestaan dat – ondanks alles – de herinnering aan de betrokken medewerker met respect wordt bewaard.

Actueel

Huisarts stuurt Georgia (28) negen keer weg in zes maanden en nu is het te laat: ”Ik moet mijn begrafenis gaan regelen”

Avatar foto

Published

on

Georgia (28) kreeg pas na maanden de juiste diagnose: “Nu heb ik nog hooguit een jaar te leven”

De 28-jarige Georgia-Leigh Gardiner uit het Verenigd Koninkrijk kreeg op vrijdag 13 juni het moeilijkste nieuws dat een jonge moeder zich kan voorstellen: ze heeft een zeldzame, agressieve vorm van maagk*nker en haar prognose is nog maximaal twaalf maanden. Een diagnose die volgens haar voorkomen had kunnen worden, als haar klachten eerder serieus waren genomen.

Eerste klachten: buikkrampen en misselijkheid

De eerste signalen doken op in de zomer van vorig jaar. Georgia voelde zich steeds vaker misselijk en kreeg regelmatig last van buikkrampen. Bezorgd stapte ze naar de huisarts, die haar klachten bestempelde als ‘brandend maagzuur’. Ze kreeg een standaardmedicatie voorgeschreven: lansoprazol, een middel dat normaal helpt bij maagzuurklachten en reflux.

Maar Georgia’s symptomen verdwenen niet. Integendeel: ze verergerden. Al snel kon ze bijna geen voedsel meer verdragen. Binnen een paar maanden viel ze twintig kilo af, zonder dat duidelijk was wat er precies aan de hand was.

“Negen keer werd ik weggestuurd”

In gesprek met Daily Mail vertelt Georgia openhartig over haar zoektocht naar hulp. Ze ging maar liefst negen keer naar de huisarts, maar kreeg steeds opnieuw het gevoel niet serieus genomen te worden. Pas maanden later werd ze eindelijk doorgestuurd naar een speciaal traject voor mensen met onverklaarbare symptomen.

Tijdens een endoscopie – waarbij artsen via de keel het spijsverteringskanaal bekijken – werd besloten dat ze op 13 juni naar het z!ekenhuis moest komen voor de uitslag. Die dag zou haar leven voorgoed veranderen.

Zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker

In het St. James’s University Hospital kreeg Georgia de diagnose linitis plastica, een uiterst zeldzame en agressieve vorm van maagk*nker die zich snel verspreidt. “In die kamer zakte de grond onder mijn voeten weg,” zegt ze. De artsen ontdekten dat de z!ekte zich al had uitgezaaid naar haar lymfeklieren en andere organen.

Ze kreeg te horen dat de z!ekte ongeneeslijk is en zich in het laatste stadium bevindt. De gemiddelde levensverwachting is een jaar. Maar het enige waar Georgia op dat moment aan kon denken, was haar zoontje Arlo van twee jaar oud. “Hoe kan dit gebeuren terwijl ik een kind heb dat me nog zo nodig heeft?”

Jong, gezond en toch ernstig z!ek

Wat haar situatie nog schrijnender maakt, is dat Georgia verder een gezond leven leidde. “Afgezien van het gewichtsverlies voelde ik me fit. Ik had nooit verwacht dat dit mij zou overkomen. Ik dacht dat ik onaantastbaar was op mijn leeftijd.”

Via een GoFundMe-pagina deelt ze haar verhaal en toekomstplannen. Binnenkort start ze met chemotherapie in de hoop dat de behandeling de groei van de tumor kan afremmen. “Ik wil mijn zoontje zo lang mogelijk bij me hebben. Elke extra dag telt.”

“We halen onze bruiloft naar voren”

Een van Georgia’s dromen was trouwen met haar verloofde. Oorspronkelijk stond hun bruiloft pas over een paar jaar gepland, maar gezien de situatie hebben ze die plannen versneld. “We weten niet of ik er dan nog ben,” vertelt ze openhartig. “Dus willen we nu trouwen, terwijl ik me nog sterk genoeg voel.”

“Het had anders kunnen lopen”

Georgia blijft strijdbaar, maar voelt ook frustratie over hoe haar klachten aanvankelijk zijn behandeld. “Steeds werd mij verteld dat het gewoon maagzuur was. Dat ik me geen zorgen hoefde te maken. Maar dit type k*nker ontwikkelt zich razendsnel – binnen enkele maanden van stadium één naar stadium vier.”

Ze hoopt met haar verhaal bewustwording te creëren. “Als iemand met aanhoudende klachten niet gehoord wordt, moet er sneller gehandeld worden. Misschien was er dan nog een kans geweest op genezing.”

Hoop, liefde en strijdlust

Hoewel Georgia nu leeft met een beperkte toekomstverwachting, weigert ze op te geven. “Ik ben jong, ik ben sterk, en ik ga vechten. Voor mezelf, maar vooral voor mijn zoontje.”

Op sociale media en via haar crowdfundingactie ontvangt Georgia veel steun. Haar verhaal raakt een snaar, juist omdat het laat zien hoe broos het leven kan zijn – zelfs op jonge leeftijd.

Continue Reading