Actueel
Roxeanne Hazes waarom ze weigert om over haar familie te praten: ´Voel me dan een week slecht´
Roxeanne Hazes en haar broer André hebben hun relatie vorig jaar weer hersteld na een periode van geen contact. Hoewel ze in Shownieuws positief sprak over hun hereniging, heeft de zangeres altijd liever geen media-aandacht voor haar familie. In een interview met Grazia legt ze uit waarom.
Geen Grensoverschrijdend Gedrag
Roxeanne is duidelijk: ze praat nooit over persoonlijke zaken, vooral als het om haar familie gaat. “Ik maak altijd de afspraak dat ik niet over familiezaken praat, omdat het invloed heeft op hoe ik me voel,” zegt ze.
Ze wijst erop dat het vaak als grensoverschrijdend wordt ervaren wanneer zulke onderwerpen toch aan bod komen, ondanks haar verzoek om ze te vermijden. “We hebben het de afgelopen jaren vaak over grensoverschrijdend gedrag gehad. Voor mij is het grensoverschrijdend dat iemand het onderwerp dan toch aankaart.”
Focus op Muziek
Volgens Roxeanne ligt de focus in interviews voor haar op haar muziek, niet op familieperikelen. “Waarom zou ik het in de vier minuten tijd die ik krijg aan een talkshowtafel over mijn familie gaan hebben, terwijl ik keihard heb gewerkt aan een nieuw album?” zegt ze. Ze voegt toe: “Ik kom daar om over mijn muziek te praten, niet om clickbait te worden op een showbizzkanaal.”
Juridische Conflicten met Moeder Rachel Hazes
Naast de herstelde band tussen Roxeanne en André, is er ook spanning met hun moeder, Rachel Hazes. Rachel is verwikkeld in juridische conflicten met haar kinderen.
Ze eist dat André stopt met het gebruik van de naam André Hazes en als André Hazes Junior optreedt. Roxeanne spande in 2023 een kort geding aan om de inkomsten die Rachel mogelijk onterecht ontving als erfgename van haar overleden echtgenoot. De rechter heeft bepaald dat er een bodemprocedure moet komen, maar die is nog niet gestart.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.