Actueel
Roxeanne en André Hazes reageren op heftig nieuws over Rachel Hazes: ´Ontzettend blij!´
Het is inmiddels officieel: Rachel Hazes zal niet aanwezig zijn bij de komende editie van Holland Zingt Hazes. Terwijl we eerder al wisten dat ze niet aanwezig zou zijn, maakte ze donderdag bekend dat ze zich helemaal terugtrekt van het evenement. Deze drastische beslissing roept reacties op van haar kinderen, André en Roxeanne, die ieder op hun eigen manier hun mening geven over haar keuze. Wat vinden zij van haar beslissing om haar handen definitief van het evenement af te trekken?
André Hazes: ‘Positieve ontwikkeling’
André Hazes reageerde via zijn management tegenover RTL Boulevard. Hij lijkt het besluit van zijn moeder met gemengde gevoelens te benaderen, maar is in ieder geval blij met de “volledige verantwoording” die nu ligt bij de organisatie MediaLane.
“Wij werken heel graag samen met deze partij. Zij hebben deze stap zelf gezet, daar staan wij verder los van,” aldus André. Het lijkt erop dat hij de keuze van zijn moeder niet volledig afwijst, maar ook niet echt stelling neemt in het conflict. “We zien het wel als een positieve ontwikkeling,” voegt hij er aan toe. Hoewel de situatie ongetwijfeld persoonlijk voor hem is, lijkt hij zich nu vooral op de toekomst te richten en te hopen op een goede samenwerking met de organisatie.
Roxeanne Hazes: ‘Even laten bezinken’
Roxeanne Hazes, die in haar eigen carrière ook regelmatig in de schijnwerpers staat, gaf eveneens een reactie. Ze vertelde dat ze “even [moest] laten bezinken” wat haar moeder had besloten.
Toch lijkt Roxeanne de keuze van Rachel met enige nuance te bekijken. “Maar ik denk dat het goed nieuws is voor de fans, artiesten en medewerkers van dit mooie evenement en ik wens iedereen die dit jaar gaat weer een mooie editie toe,” zei ze. Het lijkt erop dat Roxeanne haar moeder’s beslissing niet direct veroordeelt, maar wel haar eigen ruimte neemt om het nieuws te verwerken. Het is opvallend dat Roxeanne pas de dag dat het nieuws naar buiten kwam, zelf op de hoogte werd gesteld van Rachel’s keuze.
Wolter Kroes over Rachel Hazes
In de uitzending van Shownieuws van woensdag werd Wolter Kroes uitgenodigd om zijn mening te geven over het evenement en de situatie rondom Rachel Hazes. Kroes sprak zijn waardering uit voor het evenement, maar maakte ook duidelijk dat hij zelf geen behoefte had om zich in de situatie te mengen. Het is duidelijk dat het besluit van Rachel, hoewel een persoonlijke keuze, tot verdeeldheid leidt in de muziekindustrie.
Jeroen van der Boom: Breken met de Hazes-familie is niet makkelijk
Jeroen van der Boom, die al jaren een goede band heeft met Rachel Hazes en altijd meedoet aan Holland Zingt Hazes, sprak ook zijn mening uit over de situatie. Ondanks de kritiek die hij ontvangt vanwege zijn loyaliteit aan de Hazes-familie, geeft Jeroen aan dat breken met de Hazes-familie een moeilijke stap is. “Het is niet zomaar iets,” aldus de zanger. Deze opmerking benadrukt hoe ingewikkeld het kan zijn om persoonlijke en professionele relaties te combineren, vooral wanneer het gaat om zo’n iconische familie als de Hazes-familie.
De gevolgen voor Holland Zingt Hazes
Rachel Hazes’ beslissing heeft gevolgen voor Holland Zingt Hazes, een evenement dat al jarenlang een groot succes is. De afwezigheid van Rachel zal ongetwijfeld een impact hebben op de sfeer en de dynamiek van het evenement. Voor de fans, artiesten en medewerkers betekent dit dat het evenement in een andere vorm zal doorgaan, met de focus waarschijnlijk meer op André en Roxeanne. Hoewel Rachel een belangrijk gezicht was voor de organisatie, lijkt het erop dat de show doorgaat, ondanks haar beslissing om zich terug te trekken.
Wat nu?
Voor nu lijkt het erop dat Holland Zingt Hazes doorgaat zonder de aanwezigheid van Rachel Hazes, maar het blijft afwachten hoe haar afwezigheid het evenement zal beïnvloeden.
André en Roxeanne hebben beide hun reacties gedeeld, maar het lijkt erop dat ze hun focus vooral richten op de positieve kant van de situatie: voor de fans, artiesten en medewerkers die betrokken zijn bij het evenement. Of dit echt een “positieve ontwikkeling” is, zal de tijd moeten uitwijzen, maar het is duidelijk dat de Hazes-familie de komende editie van Holland Zingt Hazes op hun eigen manier tegemoet zal treden.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.