Actueel
Roxane Knetemann keihard afgekraakt: ‘Jij bent geen leuke vrouw’
Toen voormalig wielrenster Roxane Knetemann voor het eerst te gast was bij Vandaag Inside, leek haar televisietoekomst veelbelovend. Knetemann hoopte dat haar verschijning zou leiden tot meer kansen in de tv-wereld. Ze waagde zich zelfs aan een screentest voor de NOS. Helaas liep het anders dan verwacht. Een mislukte screentest en een gebrek aan interesse vanuit de omroep zorgden ervoor dat haar televisiedroom voorlopig in de ijskast belandde.
Mislukte screentest en afwijzing door de NOS
Roxane’s ambitie om een vaste plek te veroveren in de televisiewereld kreeg een flinke knauw na haar screentest bij de NOS. De screentest, die bedoeld was om haar geschiktheid als presentator of analist te beoordelen, werd volgens insiders niet positief ontvangen. Dit leidde ertoe dat de NOS besloot geen verdere samenwerking aan te gaan met de oud-wielrenster.
Verdwenen uit Vandaag Inside
Tot overmaat van ramp is Roxane inmiddels ook geen vast gezicht meer bij Vandaag Inside. Hoewel haar eerste optredens in het programma veelbelovend leken, is ze daar inmiddels minder vaak te zien. Hierdoor is ze aangewezen op incidentele optredens in andere tv-programma’s om haar zichtbaarheid te behouden.
Ranking the Stars: een misplaatste deelname
Een van de programma’s waarin Roxane recentelijk opdook, is Ranking the Stars. Dit populaire programma staat bekend om zijn luchtige en scherpe opmerkingen, maar Knetemann lijkt volgens critici niet helemaal in het format te passen.
Privé-journalist Jan Uriot sprak zich hier fel over uit in zijn rubriek Wat Vindt Jan. “In een show als Ranking the Stars moet je durven zeggen wat je denkt,” legt hij uit. “Het programma is zo succesvol omdat het een platform biedt waar we eindelijk weer wat kunnen zeggen. Maar dan moet je wel mensen neerzetten die dat durven én leuk zijn. Roxane is dat totaal niet.”
Kritiek van Jan Uriot
Uriot was bijzonder uitgesproken over Roxane’s deelname aan het programma. “Ze is geen leuke vrouw,” stelt hij onomwonden. “We hebben dat ook al bij De Avondetappe gezien. Er zit geen energie of humor in haar bijdrage.”
Volgens Uriot zijn programma’s als Ranking the Stars afhankelijk van deelnemers die scherp, snel en grappig uit de hoek kunnen komen. Roxane zou volgens hem niet over deze eigenschappen beschikken.
Pim Sedee deelt de mening
Pim Sedee, presentator van de rubriek waarin Uriot zijn oordeel velt, was het volledig met zijn collega eens. “Niet geschikt voor dat programma,” concludeert hij. Sedee benadrukte dat het programma draait om mensen die snel kunnen reageren en scherpe opmerkingen durven te maken, iets wat volgens hem bij Roxane ontbrak.
Vergelijking met andere deelnemers
Jan Uriot haalde ook andere deelnemers aan, zoals Justine Marcella, en benadrukte dat zelfs een charmante uitstraling niet voldoende is om te slagen in een programma als Ranking the Stars. “Justine is een leuke verschijning, maar net als Roxane mist ze de snelheid en humor die nodig zijn om dit soort programma’s tot een succes te maken,” voegde hij eraan toe.
Uitdagingen voor Roxane in de media
De kritiek op Roxane Knetemann’s tv-optredens roept bredere vragen op over haar toekomst in de media. Hoewel ze een indrukwekkende wielercarrière achter de rug heeft en beschikt over de nodige kennis en ervaring binnen de sportwereld, lijkt het haar vooralsnog niet te lukken om een natuurlijke klik te vinden met het tv-publiek.
Alternatieve richtingen voor Roxane
Hoewel de stap naar televisie voor Roxane momenteel niet het succes lijkt te brengen waarop ze hoopte, zijn er wellicht andere mogelijkheden om haar talenten te benutten. Als oud-wielrenster met veel expertise zou ze bijvoorbeeld een rol kunnen spelen in sportanalyses of podcasts waar de dynamiek minder scherp is dan in entertainmentshows zoals Ranking the Stars.
Kritiek als kans voor groei
De kritiek van Uriot en anderen kan voor Roxane ook een aanleiding zijn om te reflecteren en zichzelf verder te ontwikkelen. Televisieoptredens vereisen vaak een specifieke combinatie van vaardigheden, waaronder snel reageren, humor en een ontspannen presentatie. Met de juiste begeleiding en ervaring zou ze mogelijk sterker kunnen terugkomen.
Het belang van authenticiteit
Een belangrijk punt van kritiek lijkt te zijn dat Roxane als deelnemer te voorzichtig overkomt. Het publiek en de programmamakers van shows als Ranking the Stars lijken meer gecharmeerd te zijn van personen die durven te provoceren of zichzelf met humor weten neer te zetten. Voor Roxane kan het een uitdaging zijn om haar authenticiteit te behouden, terwijl ze tegelijkertijd leert hoe ze beter kan aansluiten bij dit format.
Conclusie
Hoewel Roxane Knetemann’s poging om voet aan de grond te krijgen in de televisiewereld tot nu toe niet succesvol is, betekent dit niet dat haar media-avontuur voorbij is. De overgang van topsport naar entertainment is uitdagend en vraagt om aanpassingsvermogen en doorzettingsvermogen. Met haar ervaring en achtergrond kan Roxane wellicht haar niche vinden in een ander type mediaformat, waar haar expertise en authenticiteit beter tot hun recht komen.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.