Actueel
Rachel Hazes opvallend close met Hans Klok bij uitvaart: Is er meer aan de hand?”
Rachel Hazes was gisteren aanwezig bij de uitvaart van artiestenmanager John van Katwijk, een gebeurtenis die veel bekende Nederlanders samenbracht. Ondanks de vele kritiek en controverse die haar naam tegenwoordig omringen, blijkt Rachel nog altijd vrienden te hebben in de BN’er-wereld. Hans Klok, die haar vergezeld had, sprak lovend over haar: “Ze is een geweldige vrouw.”
Rachel Hazes aanwezig op bijzondere uitvaart
De uitvaart van John van Katwijk, een geliefde artiestenmanager, bracht talloze prominenten samen om hem de laatste eer te bewijzen. Onder de aanwezigen was ook Rachel Hazes, die vanuit Spanje naar Nederland was gevlogen speciaal voor deze gelegenheid. De weduwe van André Hazes Sr. blijft een controversieel figuur, met heftige reacties uit het publiek op vrijwel elke publieke verschijning.
De avond voor de uitvaart was Rachel al gespot bij De Vrienden van Amstel Live, waar ze meezong met het nummer Leef, een lied van haar zoon André Hazes jr. Dat zorgde voor opgetrokken wenkbrauwen, vooral vanwege de gespannen relatie tussen moeder en zoon.
Met Hans Klok en Gerard Joling
Rachel arriveerde bij de uitvaart in gezelschap van Hans Klok en Gerard Joling, met wie ze ook in de zaal zat. Hoewel ze bij eerdere gelegenheden vaak het middelpunt van de aandacht was, koos Rachel dit keer voor stilte. Volgens Bart Ettekoven van Shownieuws liet Rachel zich niet verleiden tot een interview. “We hebben haar uiteraard geprobeerd wat vragen te stellen, maar Rachel wilde ons absoluut niet te woord staan,” vertelde hij.
René Mioch vond dat begrijpelijk. “Een uitvaart is gewoon niet de plek om iemand aan te spreken. Het is een moment van afscheid, geen rode loper,” benadrukte hij. Bart beaamde dat en voegde eraan toe: “Dit is niet het moment om door te blijven vragen. Dat doe je misschien bij een première, maar niet hier.”
Hans Klok spreekt lovend over Rachel
Hans Klok, die samen met Rachel de uitvaart bijwoonde, was wél bereid om met de media te praten. Hij sprak warme woorden over haar en benadrukte hun vriendschap. “Rachel is speciaal voor deze plechtigheid uit Spanje overgekomen. Dat zegt iets over haar betrokkenheid,” zei hij.
Volgens Hans heeft Rachel nog steeds een bijzondere band met de mensen om haar heen. “Ze is een geweldige vrouw, een echte onderneemster, en ik vond het superfijn dat ze er was. Ja, wij zijn close.”
Hans vertelde dat hij na de uitvaart met Rachel ging dineren. Zijn woorden zorgden voor gemengde reacties, vooral gezien de controverse rondom Rachel’s relatie met haar zoon André.
Complexe familiebanden
Toen Hans gevraagd werd naar de problemen tussen Rachel en André, gaf hij een diplomatiek antwoord. “Ik hoop dat het allemaal een keer goedkomt. Het is een bloedband, en uiteindelijk denk ik dat dat sterker is dan alles. Maar er is ook de koude kant, en dat kan soms dingen ingewikkelder maken.”
De term ‘koude kant’ wekte enige verbazing bij René Mioch. “Hoor ik dat nou goed? Zegt hij dat de kinderen de koude kant zijn?” vroeg René. Bart Ettekoven verduidelijkte dat Hans waarschijnlijk bedoelde dat de partners van de kinderen mogelijk een rol spelen in het conflict. “We weten dat Monique Westenberg, de ex van André jr., vanaf het begin een problematische relatie had met Rachel,” legde Bart uit.
Bart voegde er een persoonlijke noot aan toe: “Soms is het beter om iemand uit je leven te bannen als de relatie te veel pijn doet. Ik weet niet of ik nog hoop dat het tussen André en Rachel goedkomt. Voor sommige mensen is afstand nemen gezonder.”
Publieke reacties op Rachel’s gedrag
Rachel’s aanwezigheid bij de uitvaart en haar eerdere optreden bij De Vrienden van Amstel Live zorgden wederom voor kritiek. Veel mensen vinden het opvallend dat Rachel zich op deze manier profileert, terwijl haar relatie met André jr. onder enorme druk staat. Haar meezingen met Leef werd door sommigen als provocerend ervaren, gezien de context van hun familieproblemen.
Een bewogen afscheid
Ondanks de controverse rondom Rachel, draaide de uitvaart uiteindelijk om het afscheid van John van Katwijk. De artiestenmanager was een gerespecteerde figuur in de entertainmentindustrie, en de grote opkomst onderstreepte zijn impact op het vakgebied.
Voor Rachel Hazes blijft de publieke opinie verdeeld. Waar sommigen haar acties veroordelen, zien anderen haar nog steeds als een sterke vrouw die ondanks alle tegenwind overeind blijft. Hans Klok’s woorden geven in ieder geval aan dat ze niet alleen staat: “Rachel is een geweldige vrouw, en ik ben blij dat ze erbij was.”
De vraag blijft of de breuk tussen Rachel en André ooit zal helen. Zoals Hans het formuleerde: “Het is een bloedband. Uiteindelijk komt het goed, hoop ik.” Maar of die hoop realistisch is, valt nog te bezien.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.