Actueel
Rachel Hazes opvallend close met Hans Klok bij uitvaart: Is er meer aan de hand?”
Rachel Hazes was gisteren aanwezig bij de uitvaart van artiestenmanager John van Katwijk, een gebeurtenis die veel bekende Nederlanders samenbracht. Ondanks de vele kritiek en controverse die haar naam tegenwoordig omringen, blijkt Rachel nog altijd vrienden te hebben in de BN’er-wereld. Hans Klok, die haar vergezeld had, sprak lovend over haar: “Ze is een geweldige vrouw.”
Rachel Hazes aanwezig op bijzondere uitvaart
De uitvaart van John van Katwijk, een geliefde artiestenmanager, bracht talloze prominenten samen om hem de laatste eer te bewijzen. Onder de aanwezigen was ook Rachel Hazes, die vanuit Spanje naar Nederland was gevlogen speciaal voor deze gelegenheid. De weduwe van André Hazes Sr. blijft een controversieel figuur, met heftige reacties uit het publiek op vrijwel elke publieke verschijning.
De avond voor de uitvaart was Rachel al gespot bij De Vrienden van Amstel Live, waar ze meezong met het nummer Leef, een lied van haar zoon André Hazes jr. Dat zorgde voor opgetrokken wenkbrauwen, vooral vanwege de gespannen relatie tussen moeder en zoon.
Met Hans Klok en Gerard Joling
Rachel arriveerde bij de uitvaart in gezelschap van Hans Klok en Gerard Joling, met wie ze ook in de zaal zat. Hoewel ze bij eerdere gelegenheden vaak het middelpunt van de aandacht was, koos Rachel dit keer voor stilte. Volgens Bart Ettekoven van Shownieuws liet Rachel zich niet verleiden tot een interview. “We hebben haar uiteraard geprobeerd wat vragen te stellen, maar Rachel wilde ons absoluut niet te woord staan,” vertelde hij.
René Mioch vond dat begrijpelijk. “Een uitvaart is gewoon niet de plek om iemand aan te spreken. Het is een moment van afscheid, geen rode loper,” benadrukte hij. Bart beaamde dat en voegde eraan toe: “Dit is niet het moment om door te blijven vragen. Dat doe je misschien bij een première, maar niet hier.”
Hans Klok spreekt lovend over Rachel
Hans Klok, die samen met Rachel de uitvaart bijwoonde, was wél bereid om met de media te praten. Hij sprak warme woorden over haar en benadrukte hun vriendschap. “Rachel is speciaal voor deze plechtigheid uit Spanje overgekomen. Dat zegt iets over haar betrokkenheid,” zei hij.
Volgens Hans heeft Rachel nog steeds een bijzondere band met de mensen om haar heen. “Ze is een geweldige vrouw, een echte onderneemster, en ik vond het superfijn dat ze er was. Ja, wij zijn close.”
Hans vertelde dat hij na de uitvaart met Rachel ging dineren. Zijn woorden zorgden voor gemengde reacties, vooral gezien de controverse rondom Rachel’s relatie met haar zoon André.
Complexe familiebanden
Toen Hans gevraagd werd naar de problemen tussen Rachel en André, gaf hij een diplomatiek antwoord. “Ik hoop dat het allemaal een keer goedkomt. Het is een bloedband, en uiteindelijk denk ik dat dat sterker is dan alles. Maar er is ook de koude kant, en dat kan soms dingen ingewikkelder maken.”
De term ‘koude kant’ wekte enige verbazing bij René Mioch. “Hoor ik dat nou goed? Zegt hij dat de kinderen de koude kant zijn?” vroeg René. Bart Ettekoven verduidelijkte dat Hans waarschijnlijk bedoelde dat de partners van de kinderen mogelijk een rol spelen in het conflict. “We weten dat Monique Westenberg, de ex van André jr., vanaf het begin een problematische relatie had met Rachel,” legde Bart uit.
Bart voegde er een persoonlijke noot aan toe: “Soms is het beter om iemand uit je leven te bannen als de relatie te veel pijn doet. Ik weet niet of ik nog hoop dat het tussen André en Rachel goedkomt. Voor sommige mensen is afstand nemen gezonder.”
Publieke reacties op Rachel’s gedrag
Rachel’s aanwezigheid bij de uitvaart en haar eerdere optreden bij De Vrienden van Amstel Live zorgden wederom voor kritiek. Veel mensen vinden het opvallend dat Rachel zich op deze manier profileert, terwijl haar relatie met André jr. onder enorme druk staat. Haar meezingen met Leef werd door sommigen als provocerend ervaren, gezien de context van hun familieproblemen.
Een bewogen afscheid
Ondanks de controverse rondom Rachel, draaide de uitvaart uiteindelijk om het afscheid van John van Katwijk. De artiestenmanager was een gerespecteerde figuur in de entertainmentindustrie, en de grote opkomst onderstreepte zijn impact op het vakgebied.
Voor Rachel Hazes blijft de publieke opinie verdeeld. Waar sommigen haar acties veroordelen, zien anderen haar nog steeds als een sterke vrouw die ondanks alle tegenwind overeind blijft. Hans Klok’s woorden geven in ieder geval aan dat ze niet alleen staat: “Rachel is een geweldige vrouw, en ik ben blij dat ze erbij was.”
De vraag blijft of de breuk tussen Rachel en André ooit zal helen. Zoals Hans het formuleerde: “Het is een bloedband. Uiteindelijk komt het goed, hoop ik.” Maar of die hoop realistisch is, valt nog te bezien.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
