Actueel
Prinses Ariane blijkt ernstige aandoening te hebben 😱
Koningin Máxima heeft tijdens de conferentie Kliks & Kwesties: Jong en Online in Amsterdam de aandacht gevestigd op de impact van schermtijd op de gezondheid van jongeren. In een gesprek met jongeren, wetenschappers, bestuurders en experts besprak zij de digitale leefomgeving en de uitdagingen die deze met zich meebrengt.
De invloed van sociale media en algoritmes
Tijdens de bijeenkomst werd ingegaan op de verslavende werking van sociale media en de invloed van algoritmes op het online gedrag van jongeren. Ook werd besproken hoe deze digitale prikkels de mentale gezondheid van jongeren beïnvloeden en hoe ouders en opvoeders hen beter kunnen begeleiden bij het gebruik van mobiele apparaten.
Máxima benadrukte dat het essentieel is om jongeren weerbaar te maken tegen de negatieve kanten van de digitale wereld. Ze pleitte voor een groter bewustzijn onder ouders en opvoeders, betere ondersteuning en toezicht, zowel thuis als op school.
Een persoonlijk voorbeeld uit het koninklijk gezin
Een van de sprekers, een jong meisje, deelde haar ervaringen met sociale media. Dit inspireerde koningin Máxima om een persoonlijk voorbeeld te geven. Ze vertelde dat haar jongste dochter, prinses Ariane, te maken heeft met gezondheidsproblemen die direct verband houden met haar schermgebruik. Het bleek dat Ariane moeite heeft met het scherpstellen van haar ogen door langdurig naar schermen te kijken.
Reactie van de Rijksvoorlichtingsdienst
De Rijksvoorlichtingsdienst (RVD) bevestigde later dat Ariane’s zichtproblemen het gevolg zijn van overmatig schermgebruik. Binnen het koninklijk gezin is dit onderwerp inmiddels besproken, vooral over hoe schermtijd beter beheerst kan worden.
Momenteel woont prinses Ariane in Triëst, waar ze studeert aan het United World College Adriatic. Máxima liet weten dat, ondanks de fysieke afstand, er binnen het gezin veel aandacht is voor Ariane’s digitale gewoonten en gezondheid.
Tijdens de bijeenkomst kon Máxima haar lach niet onderdrukken toen een meisje vertelde dat ze, ondanks de digitale revolutie, nog steeds met een pen kan schrijven. Dit gaf een luchtige noot aan een belangrijk gesprek over digitale balans en gezondheid.
Het was een ogenschijnlijk normale ochtend toen Tori, slechts vijftien jaar oud, haar ouders in allerijl hun koffers zag pakken. Haar vader, met een ernstige blik in zijn ogen, kondigde aan: “We hebben de kinderbescherming gebeld, zij zullen komen om je op te halen.”
Deze woorden markeerden het begin van een abrupte en hartverscheurende scheiding. Tori en haar jongere broers, Lucas en Ben, werden plotseling uit hun vertrouwde omgeving gerukt en overgeleverd aan het onbekende.
Hun wereld werd gekanteld; wat volgde was een reeks overplaatsingen naar verschillende pleeggezinnen, waarbij elk kind geïsoleerd raakte van de anderen. Dit was het begin van een moeizame reis door een systeem dat zowel onpersoonlijk als onvoorspelbaar was.
Strijd
Gescheiden van haar broers en zonder duidelijke uitleg of toekomst, begon Tori’s strijd tegen de omstandigheden. Haar leven veranderde van een zorgeloze kindertijd naar een strijd om te overleven.
De pleeggezinnen waarin ze terechtkwam varieerden van onverschillig tot koud, waardoor ze zich vaak ongewenst en alleen voelde. Deze emotionele en fysieke isolatie dwong Tori om op jonge leeftijd volwassen te worden, terwijl ze leerde navigeren door een leven vol onzekerheden.
Haar pad werd gekenmerkt door momenten van diepe eenzaamheid en strijd, maar ook door een groeiend gevoel van zelfstandigheid en veerkracht.
Doorzettingsvermogen
Ondanks de ontberingen leerde Tori zichzelf te onderhouden door te werken in verschillende bijbaantjes. Van het schoonmaken van auto’s tot het assisteren in restaurants, elke job bracht haar een stap dichter bij zelfvoorziening.
Deze periode van haar leven was gevuld met kleine overwinningen en grote verliezen, maar haar drijfveer bleef hetzelfde: het herenigen met haar broers en het opbouwen van een stabiele toekomst. Haar vastberadenheid leidde ertoe dat ze genoeg spaarde om te investeren in haar opleiding, een pad dat ze hoopte dat uiteindelijk zou leiden naar een beter leven voor zowel haarzelf als haar broers.
Hereniging
Jaren nadat ze het pleegzorgsysteem had verlaten en een carrière in de retail had opgebouwd, kwam er een onverwachte wending. Op een dag, net toen ze zich comfortabel voelde in haar nieuwe rol als winkelmanager en in haar recent betrokken appartement, klopten haar ouders aan haar deur.
Hun plotselinge verschijning, met koffers en glimlachen alsof er nooit iets was voorgevallen, confronteerde Tori met een verleden dat ze had geprobeerd achter zich te laten. Hun verzoek om onderdak, alsof ze het recht hadden om haar leven binnen te dringen na zoveel jaren van afwezigheid, bracht een stortvloed aan onopgeloste gevoelens naar boven.
Toekomst
De beslissing van Tori om haar ouders de deur te wijzen was niet alleen een daad van zelfbehoud, maar ook een symbolische afsluiting van een hoofdstuk dat haar jarenlang had achtervolgd.
Deze daad van afwijzing gaf haar de ruimte om zich volledig te richten op het vinden van haar broers en het opbouwen van een leven dat vrij was van het verleden. Het was een moment van bevrijding en empowerment, een bevestiging dat ze ondanks alle tegenslagen haar eigen pad kon kiezen.