Actueel
Moeder Monique gilt het uit: ”Dit pik ik absoluut niet van haar”
Hoewel Winter Vol Liefde inmiddels al twee weken ten einde is, blijven sommige deelnemers volop in de schijnwerpers staan. Met name moeder Monique, de moeder van Mike, heeft het hoofdstuk nog niet afgesloten. De relatie tussen Mike en Denise lijkt stabiel, maar achter de schermen is er nog steeds sprake van spanning. Vooral met Antine, die zich niet onbetuigd laat, lijkt Monique nog een appeltje te schillen te hebben. “Dit pik ik niet van haar!” aldus een woedende Monique.
Mike en Denise: een nieuwe start?
Tijdens een interview bij RTL Boulevard kwamen Mike en Denise aan het woord over hun prille relatie. Voor de buitenwereld leek het een gezellig gesprek, maar achter de schermen gebeurde er veel meer. Volgens insiders was moeder Monique druk bezig met het geven van instructies over wat Mike en Denise moesten zeggen. Op een bepaald moment kwam Monique zelfs in beeld, wat tot ongemakkelijke televisie leidde.
Zo was er een moment waarop Mike en Denise innig zoenden, terwijl Monique er letterlijk naast stond toe te kijken. De reacties op sociale media waren niet mals. Veel kijkers vonden het ongepast dat Monique zo nadrukkelijk aanwezig was in de relatie van haar zoon. “Dit is echt next level bemoeizucht,” schreef een kijker op X. “Alsof je een ouder hebt die bij je eerste date op je schoot komt zitten.”
De aanvaring met Antine
Hoewel de relatie tussen Mike en Denise zich goed lijkt te ontwikkelen, blijkt Monique nog steeds woedend te zijn op Antine. Gisteravond werd duidelijk dat de voormalig geliefde van Mike bij Monique nog steeds kwaad bloed zet.
Antine had eerder aangegeven dat haar spullen nog steeds in Seefeld liggen en dat ze die niet terugkrijgt. Dit heeft geleid tot nieuwe spanningen tussen haar en Monique. Volgens Antine zou het gaan om spullen ter waarde van maar liefst 1.000 euro. Maar Mike is daar niet van gediend en noemt het “nare roddels”.
“Ik vind het echt jammer dat ze deze verhalen de wereld in brengt. Ze beweert nu dat wij haar spullen hebben gestolen, maar dat is gewoon totale onzin. Wij zijn geen dieven,” reageerde hij fel.
Dit was het moment waarop Monique haar geduld verloor. Terwijl Mike nog aan het praten was, begon ze door haar zoon heen te gillen: “Ik wil eerst excuses voor alle leugens die ze heeft verteld en alle rottigheid die ze over ons heeft verspreid!”
Volgens Monique kan Antine haar spullen pas terugkrijgen als ze haar excuses aanbiedt. “Ze mag ze terug, maar eerst excuses. Want ik pik het gewoon niet!” riep ze. Het moment was zo intens dat Monique zelfs in bedwang gehouden moest worden.
Vandaag Inside: harde kritiek op Monique
Niet alleen op sociale media, maar ook in het programma Vandaag Inside werd er flink uitgehaald naar Monique. Johan Derksen liet er geen twijfel over bestaan hoe hij over haar denkt: “Wat een verschrikkelijke vrouw. Die zoon van haar krijgt nooit een normale relatie, want hij zit nog steeds in de navelstreng van z’n moeder.”
Ook René van der Gijp deed een duit in het zakje. “Je hebt moeders die een beetje beschermend zijn, en je hebt Monique. Dit is echt ongezond. Hoe kun je nou een relatie beginnen als je moeder steeds op de achtergrond de lakens uitdeelt?”
Hoe verder?
Voorlopig lijkt het er niet op dat de rust snel zal terugkeren in de Winter Vol Liefde-wereld. Terwijl Mike en Denise proberen te genieten van hun nieuwe relatie, blijft Monique zich ermee bemoeien en wil ze Antine koste wat kost terechtwijzen.
Antine zelf heeft nog niet gereageerd op de nieuwe uitbarsting van Monique, maar ze liet eerder al weten dat ze niets meer met de familie te maken wil hebben. “Ik ga door met mijn leven. Sommige dingen moet je achter je laten,” zei ze onlangs in een interview met Shownieuws.
Toch blijft de vraag hangen: kan Mike ooit een gezonde relatie opbouwen zonder de bemoeienis van zijn moeder? Of blijft Monique altijd een factor in zijn liefdesleven? Eén ding is zeker: de kijkers blijven smullen van alle drama.
Wat denk jij? Is Monique gewoon een betrokken moeder of gaat ze echt te ver? Laat het weten in de reacties!
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
