Actueel
Loodzware dag voor Jan Dulles en zijn vrouw Caroline
Het verlies van Donna-Maria: een blijvend verdriet voor Jan Dulles en Caroline Mol
Vier jaar geleden werden Jan Dulles, bekend als zanger van de 3JS, en zijn vrouw Caroline Mol geconfronteerd met een ondraaglijk verlies. Hun dochtertje Donna-Maria 0verleed op tragische wijze toen ze slechts drie maanden oud was. Sindsdien is 19 december een dag van diepe r0uw en herinnering voor het gezin.
Een emotionele boodschap
Op Instagram heeft Caroline dit jaar opnieuw haar gevoelens gedeeld in een aangrijpend gedicht. Hieruit blijkt hoe sterk het verlies nog steeds in hun leven aanwezig is:
“Ik denk vaak aan je overdag. Ik zie je in de nacht. Ik mis je als ik soms geniet. Als ik dan té hard lach is daar ineens zo’n leeg gevoel waar jij had moeten zijn. Maar ik wil je altijd missen, ook al doet dat nog zo’n pijn. Dat kind van vier met lang zwart haar dat door m’n leven rent. Ik mis die tijd… Ik mis die meid die je nooit geworden bent.”
Deze woorden, doordrenkt van liefde en verdriet, geven een intiem inzicht in hoe het verlies van Donna-Maria nog steeds dagelijks voelbaar is voor Jan en Caroline.
De oorzaak van het verlies
De kleine Donna-Maria werd slechts drie maanden oud. Haar 0verlijden werd veroorzaakt door een onverwacht scheurtje in haar middenrif. Jan Dulles heeft destijds uitgelegd wat er precies gebeurde:
“Dat moet dan een erg klein scheurtje zijn geweest dat is gegroeid naarmate zij zelf groeide. Van het een op het andere moment, ik heb zelf het idee dat het in één dag gebeurd is, is haar maag door het scheurtje heen naar boven gekropen.”
Deze medische complicatie was zo onverwacht dat het gezin nauwelijks tijd had om zich voor te bereiden op de omvang van het verlies. Het trauma blijft een blijvende herinnering aan de kwetsbaarheid van het leven.
Verdriet dat blijft
Caroline’s gedicht schetst niet alleen haar persoonlijke pijn, maar laat ook zien hoe ze het verlies van hun dochter blijft verwerken. Elk moment van vreugde, hoe klein ook, wordt overschaduwd door het besef dat Donna-Maria er niet meer is.
“Ik mis die tijd… Ik mis die meid die je nooit geworden bent.” Deze zin benadrukt niet alleen het gemis van wat was, maar ook van wat had kunnen zijn. De herinnering aan hun dochter blijft een integraal deel van hun leven, een constante aanwezigheid ondanks haar afwezigheid.
Een moeilijke dag
Voor Jan en Caroline is 19 december niet zomaar een dag; het is een jaarlijkse herinnering aan het leven en verlies van Donna-Maria. Deze dag biedt een moment van reflectie, maar ook van pijn en r0uw. Ondanks de jaren die verstreken zijn, blijft het verlies van hun dochter een open wond.
Een golf van steun
In de reacties op Caroline’s Instagram-bericht stromen de steunbetuigingen binnen. Veel mensen laten hun liefde en medeleven blijken, en delen hoe ze geraakt worden door het verhaal van Donna-Maria. Dit collectieve medeleven benadrukt de kracht van gemeenschap en empathie, zelfs in de donkerste momenten.
Herinneringen levend houden
Het verlies van een kind is een van de meest verwoestende ervaringen die een ouder kan meemaken. Voor Jan en Caroline is het belangrijk om de herinnering aan Donna-Maria levend te houden. Dit doen ze niet alleen door momenten van r0uw en reflectie, maar ook door haar aanwezigheid in hun gedachten en woorden te koesteren.
Hun verhaal dient als een krachtige herinnering aan de veerkracht van de menselijke geest. Ondanks het immense verdriet blijven ze hun liefde voor Donna-Maria delen met de wereld. Het gedicht van Caroline is niet alleen een eerbetoon aan hun dochter, maar ook een bron van inspiratie voor anderen die vergelijkbare verliezen hebben meegemaakt.
Een oproep tot medeleven
We willen Jan Dulles, Caroline Mol en hun familie alle sterkte toewensen op deze zware dag. Hun openheid over hun verdriet herinnert ons eraan hoe belangrijk het is om medeleven te tonen en elkaar te steunen in tijden van verlies. Laten we onze gedachten en liefde naar hen uitsturen en hen een boodschap van steun achterlaten. Samen kunnen we helpen om het zware gewicht van deze dag iets lichter te maken.
Nuria en Stijn uit Blind Getrouwd tien jaar later: “De romantiek ligt even in coma, maar de liefde leeft nog steeds”
Het is bijna niet te geloven, maar het is inmiddels tien jaar geleden dat Nuria en Stijn elkaar voor het eerst in de ogen keken — aan het altaar, voor miljoenen kijkers. Hun deelname aan het programma Blind Getrouwd was een van de meest besproken van het seizoen, maar vandaag bewijzen ze dat liefde die onverwacht begint, ook kan blijven bestaan.
Waar de meeste koppels uit het programma elkaar na verloop van tijd weer loslieten, groeiden Nuria en Stijn uit tot een hecht gezin. Toch geven ze toe dat ook hun relatie niet perfect is. In een eerlijk gesprek met TV-Familie vertellen ze hoe de liefde is veranderd door de jaren heen — en waarom echte verbinding soms meer betekent dan romantiek alleen.
Een huwelijk dat standhoudt
Toen Nuria en Stijn elkaar in 2015 ontmoetten, was dat letterlijk liefde op het eerste gezicht — of beter gezegd: op het eerste “ja-woord”. Ze stapten in het huwelijksbootje zonder elkaar ooit te hebben gesproken. Hun avontuur werd een van de populairste verhalen uit het programma, en al snel groeide het koppel uit tot publiekslievelingen.
Tien jaar later zijn ze nog steeds samen, met twee jonge kinderen en een druk gezinsleven. Daarmee behoren ze tot de zeldzame Blind Getrouwd-koppels die de tand des tijds hebben doorstaan.
“We houden enorm veel van elkaar,” zegt Stijn. “Maar we moeten eerlijk zijn: het gaat niet altijd vanzelf. De combinatie van werk, huishouden en twee jonge kinderen is soms een uitdaging.”
De balans tussen gezin en liefde
De realiteit van het dagelijks leven heeft de romantiek bij het koppel wat op de achtergrond gezet. Niet omdat de liefde verdwenen is, maar omdat andere dingen prioriteit hebben gekregen.
“De romantiek ligt bij ons een beetje in coma,” grapt Stijn met zijn kenmerkende humor. “Maar dat hoort erbij. We hebben zoveel om dankbaar voor te zijn, en soms is het gewoon even overleven in plaats van vonken en vuur.”
Nuria knikt begrijpend. “Er zijn dagen dat we elkaar nauwelijks echt spreken, behalve over praktische dingen: wie brengt de kinderen weg, wat eten we vanavond, wie haalt de was uit de machine. En dat is oké, want dat is ook een vorm van samenwerken.”
Ze geeft eerlijk toe dat ze soms de rust mist om nog tijd te maken voor elkaar. “Tegen de tijd dat de jongens eindelijk slapen, zijn we zelf uitgeput. Dan is het heerlijk om gewoon samen op de zetel te zitten met een glas wijn en Netflix. Meer hoeft dat niet te zijn.”
Kleine gebaren, grote betekenis
Hoewel het koppel toegeeft dat het vuurwerk van de beginjaren wat gedimd is, vinden ze dat geen reden tot zorg.
“De romantiek zit voor ons niet in grote gebaren of verrassingen,” zegt Stijn. “Het zit in de kleine dingen: een kus voor het slapengaan, elkaars hand vasthouden, samen lachen om iets onnozels. Dat is ook liefde.”
Volgens Nuria is het vooral belangrijk om mild te blijven voor elkaar. “We hebben een intens leven, en het is niet realistisch om te verwachten dat alles altijd perfect is. Liefde is ook weten dat het soms wat minder gaat, maar dat je elkaar toch blijft kiezen.”
Die nuchtere kijk op relaties maakt het koppel bijzonder geliefd bij hun volgers. Ze tonen dat liefde niet altijd sprookjesachtig hoeft te zijn om echt te zijn.
“We blijven eraan werken”
Toch willen Nuria en Stijn de romantiek niet voorgoed laten verdwijnen. Ze beseffen dat liefde ook onderhoud vraagt.
“Het is niet dat de romantiek weg is,” zegt Nuria. “Ze ligt gewoon even te slapen. We weten dat we er meer tijd voor moeten vrijmaken, en dat komt ook wel weer. Elke relatie kent fases.”
Het koppel probeert bewust kleine momenten in te bouwen, zelfs tussen de drukte door. “We sturen elkaar berichtjes overdag, of we plannen een avondje uit zonder de kinderen,” vertelt Stijn. “Soms is dat gewoon een wandeling of een etentje, maar het helpt om even samen te zijn zonder afleiding.”
Tien jaar liefde in evolutie
Wat hun relatie bijzonder maakt, is de manier waarop ze zijn meegegroeid met de veranderingen in hun leven. Wat begon als een televisie-experiment, is uitgegroeid tot een volwassen huwelijk gebaseerd op vertrouwen, humor en respect.
“We zijn niet meer dezelfde mensen als toen we elkaar leerden kennen,” zegt Nuria. “We zijn ouder, vermoeider misschien, maar ook rustiger. We weten beter wat we aan elkaar hebben.”
Stijn vult aan: “Liefde verandert. De passie van de beginjaren maakt plaats voor iets diepers — een soort verbondenheid die niet verdwijnt, ook al is het niet altijd spannend.”
Hun verhaal toont dat een relatie niet alleen draait om romantiek, maar om samen volhouden, aanpassen en blijven kiezen voor elkaar.
Liefde in tijden van chaos
Met twee jonge kinderen, een druk huishouden en hun eigen carrières, is het voor Nuria en Stijn soms balanceren tussen zorg, werk en liefde. Toch benadrukken ze dat het ouderschap hen ook dichter bij elkaar heeft gebracht.
“Je leert elkaar op een andere manier kennen als je samen kinderen hebt,” zegt Nuria. “Je ziet elkaars kwetsbaarheid, maar ook elkaars kracht. Dat schept een band die dieper gaat dan romantiek.”
Stijn vult aan: “Het is niet altijd gemakkelijk, maar het is wel echt. En dat is wat telt.”
De twee proberen hun kinderen dan ook een realistisch beeld van liefde mee te geven: dat het niet altijd rozengeur en maneschijn is, maar dat respect en zorg de basis vormen van een sterk gezin.
Een voorbeeld voor andere koppels
Tien jaar na hun huwelijksdag inspireren Nuria en Stijn nog steeds veel kijkers van Blind Getrouwd. Hun verhaal is een tegenvoorbeeld van de snelle relaties en vluchtige verliefdheden van vandaag.
“We hebben geleerd dat het geheim van een goed huwelijk niet zit in perfectie,” zegt Stijn. “Het zit in blijven praten, blijven lachen en elkaar de ruimte geven om te groeien.”
Hun openheid over de minder romantische kant van hun huwelijk wordt dan ook positief ontvangen. Veel mensen herkennen zich in hun woorden: de dagelijkse sleur, de vermoeidheid, maar ook de warmte van een stabiele relatie.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw”
Op de vraag hoe ze hun relatie nog spannend houden, antwoordt Nuria nuchter: “Door gewoon te blijven investeren in elkaar. Ook al is het maar tien minuten per dag om even echt te praten.”
Stijn glimlacht: “We hebben geen sprookjeshuwelijk. Maar we hebben iets wat waardevoller is: eerlijkheid, vertrouwen en humor. En zolang we dat hebben, komt de rest vanzelf.”
Slot: liefde die meegroeit met het leven
Tien jaar na hun televisietrouwdag tonen Nuria en Stijn dat ware liefde niet altijd spectaculair hoeft te zijn. Hun huwelijk is een verhaal van groei, vriendschap en volharding — en juist dat maakt het zo herkenbaar.
Ze hebben geleerd dat passie komt en gaat, maar dat echte liefde blijft bestaan in kleine gebaren, zachte woorden en het stille besef dat je samen sterker bent dan alleen.
“We kiezen elkaar elke dag opnieuw,” zegt Nuria tot besluit. “Soms met een knuffel, soms met een zucht, maar altijd met liefde.”
Hun eerlijkheid maakt hen niet alleen een uitzonderlijk Blind Getrouwd-koppel, maar ook een realistisch voorbeeld van hoe liefde er in het echte leven uitziet: niet perfect, maar echt.