Actueel
Katja Schuurman uitgemaakt voor ordinaire del: ‘1.057 mannen!’
In de ochtendshow van Radio 538 wordt actrice Katja Schuurman al jaren neergezet als een ‘sloerie’. Dit terugkerende thema zorgt voor veel hilariteit onder de presentatoren, maar roept ook vragen op over de grenzen van humor.
Het Imago van Katja Schuurman
Katja Schuurman heeft in het verleden zelf bijgedragen aan haar imago als een vrijgevochten vrouw. Haar openheid over haar seksleven, zoals het beroemde verhaal over een bubbelbad-ervaring met meerdere personen, heeft haar reputatie mede gevormd. Ondanks dat Katja zich de laatste jaren meer terughoudend opstelt, blijft haar verleden een bron van grappen en grollen.
De Grappen in de Ochtendshow
In de ochtendshow van Tim Klijn worden regelmatig seksueel getinte grappen gemaakt over Katja Schuurman. Huiscabaretier Rob Scheepers zorgt voor het gros van deze grappen, waarbij de studio steevast in lachen uitbarst. Een voorbeeld hiervan is de opmerking over toeslagen op rubber, waarin Katja wordt neergezet als iemand met een losbandige levensstijl.
Seksistische Onderwerpen
Het team van de ochtendshow, waaronder Tim Klijn en zijn sidekicks Niels van Baarlen en Rick Romijn, lijkt geen moeite te hebben met de seksistische ondertoon van de grappen. Zelfs nieuwslezeres Florentien van der Meulen lacht mee. Dit roept echter de vraag op of deze vorm van humor nog wel passend is, vooral nu Katja een andere koers in haar leven heeft ingeslagen.
Brug naar Vorig Jaar
Vorig jaar werd een grap gemaakt over een brug in een dorp die vernoemd zou zijn naar Katja, met de insinuatie dat ze gemakkelijk toegankelijk zou zijn voor mannen. Deze grappen blijven hangen, ondanks dat Katja inmiddels moeder is en zich meer terughoudend gedraagt.
Nieuwe Lachwekkende Grappen
Recentelijk werd Katja opnieuw op de hak genomen in de ochtendshow. Dit keer ging het over een OnlyFans-model dat een record had gevestigd door met 1.057 mannen in twaalf uur het bed te delen. Rob Scheepers grapte dat Katja zo’n aantal liever over een weekend zou verspreiden, wat tot grote hilariteit leidde in de studio.
Publieke Reactie
De voortdurende grappen over Katja roepen gemengde reacties op. Terwijl sommige luisteraars de humor waarderen, vinden anderen het ongepast en seksistisch. De vraag blijft of deze grappen bijdragen aan het behoud van een toxisch beeld van vrouwen in de media.
Grenzen van Humor
Het geval van Katja Schuurman bij Radio 538 roept bredere vragen op over de grenzen van humor in de media. Waar ligt de grens tussen satire en seksisme? En hoe moet omgegaan worden met publieke figuren die hun leven willen veranderen maar continu met hun verleden geconfronteerd worden?
Door het blijven maken van dergelijke grappen, wordt Katja Schuurman in een hoek gedreven waar ze mogelijk niet langer wil staan. Dit nodigt uit tot een breder debat over respect en verantwoordelijkheid in de media.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.