Actueel
Huub Stapel haalt keihard uit: ´Na één dag sla ik iemand op zijn bakkes!´
De 70-jarige acteur Huub Stapel heeft meerdere uitnodigingen ontvangen om de politiek in te gaan, maar volgens hemzelf is dat geen goed idee. In een interview met De Telegraaf geeft hij aan dat een carrière in de politiek niet bij hem past, vooral vanwege zijn temperament. “Binnen één dag sla ik iemand op z’n bakkes! Dat lijkt me voor niemand een goed idee,” grapt hij. Stapel benadrukt dat hij liever mooie dingen blijft maken waarmee hij mensen kan bereiken, zoals films en theaterproducties.
Vervolg op Amsterdamned
Een van de projecten waar Huub momenteel aan werkt, is het vervolg op de cultklassieker Amsterdamned uit 1988. Hij kruipt opnieuw in de huid van rechercheur Eric Visser, die in de tweede film met pensioen is. Dit keer werkt hij samen met een nieuwe generatie, waaronder Holly Mae Brood, die een prominente rol speelt als rechercheur. Het vervolg op de thriller belooft een spannende mix van nostalgie en vernieuwing, met Huub in een hoofdrol én een nieuwe uitdaging achter de schermen.
Huub als producent
Naast zijn acteerwerk debuteert Huub Stapel in Amsterdamned II als filmproducent. “Ik wilde eens een keer meebeslissen op de belangrijke momenten,” vertelt hij over deze stap in zijn carrière. Voorheen was hij vooral als ingehuurde kracht betrokken bij films, maar nu heeft hij de mogelijkheid om invloed uit te oefenen op het creatieve proces. “Ik probeer altijd aardig te doen tegen iedereen en bedank mensen als ze iets goed hebben gedaan,” zegt Huub over zijn aanpak als producent.
Levensfilosofie
Met een positieve instelling en een open blik probeert Huub Stapel zijn werkomgeving prettig te houden. “Het maakt niet uit of je met een acteur, stuntman of set-assistent praat. ‘Always be nice to the people on the way up, you might meet them on the way down’. Veel moeilijker dan dat is het leven niet,” aldus Stapel. Deze filosofie lijkt hem te helpen bij zowel zijn werk als acteur als in zijn nieuwe rol achter de schermen.
Geen politieke ambities
Hoewel hij vaak wordt gevraagd om een politiek avontuur aan te gaan, is dat volgens Huub niets voor hem. Hij benadrukt dat het belangrijk is te weten waar je kracht ligt en dat dit voor hem niet in de politiek is. In plaats daarvan richt hij zich liever op projecten die hem voldoening geven, zoals het maken van films. “Ik blijf mooie dingen maken en hoop dat ik mensen daarmee bereik,” besluit hij.
Nieuwe samenwerking met Holly Mae Brood
De samenwerking met Holly Mae Brood in Amsterdamned II wordt door Huub gezien als een frisse toevoeging aan de film. Met haar energieke en professionele aanpak brengt ze volgens hem een nieuwe dynamiek in het verhaal. Dit is niet alleen een kans om een jongere generatie aan te spreken, maar ook om het publiek opnieuw te verrassen met een vernieuwd perspectief op een iconische thriller.
Toekomstperspectief
Huub Stapel blijft zich inzetten voor creatieve projecten en uitdagingen, zowel voor als achter de camera. Met zijn ervaring en filosofie om iedereen met respect te behandelen, blijft hij een gewaardeerd persoon in de Nederlandse filmindustrie. Zijn debuut als producent lijkt een succes te worden, en met Amsterdamned II hoopt hij zowel oude als nieuwe fans aan te spreken.
Familie in shock na tragedie met Klaas Bijl, Jeffrey en Emma: ‘Niet te bevatten’
Het familiedrama rond de vermissing van Jeffrey (10) en Emma (8), die samen met hun vader Klaas Bijl d00d werden aangetroffen in een auto in Winschoten, heeft diepe sporen nagelaten binnen de familiekring. De pijn, het ongeloof en de vragen die achterblijven, maken duidelijk hoe intens het verdriet is.
Een ondenkbare wending
In gesprek met Hart van Nederland doet Mariska, de voormalige stiefdochter van Klaas Bijl, voor het eerst haar verhaal. Terwijl de emoties zichtbaar op haar gezicht staan geschreven, spreekt ze over de verwarring, het verdriet en de verwoesting die deze gebeurtenis heeft veroorzaakt.
“Dat je jezelf iets aandoet, is al moeilijk te begrijpen. Maar dat je ook nog je eigen kinderen meeneemt… dat snap ik écht niet,” zegt ze, zichtbaar aangedaan. “Ongelooflijk. Het grijpt me bij de keel.”
Klaas Bijl had in het verleden een relatie met Mariska’s moeder. “Hij was ooit mijn stiefvader. Mijn moeder is inmiddels bijna twaalf jaar geleden overleden.” Ze kende hem dus door en door, en toch had ze dit nooit aan zien komen. “Ik vind dit echt heel heftig. Dat hij zoiets zou doen? Nooit verwacht. Echt totaal niet.”
Klaas in het verleden: drank en egoïsme
Mariska vertelt dat de relatie van haar moeder met Klaas niet altijd eenvoudig was. “Hij was een egoïstische man. Altijd met zichzelf bezig. Dat hij dronk, ja, dat speelde zeker mee.” Volgens haar stelde Klaas zijn eigen noden vaak boven die van anderen. Het schetst een beeld van iemand die al langere tijd worstelde met persoonlijke demonen, al blijft het moeilijk te verklaren wat hem uiteindelijk tot deze daad heeft gebracht.
Wat Klaas bezielde om deze fatale beslissing te nemen, blijft onduidelijk. Wel geeft Mariska aan dat hij eerder dreigde met het ondernemen van drastische stappen. “Hij heeft vaker dingen gezegd. Achteraf denk je: we hadden alarm moeten slaan. Maar het is zo lastig. Je denkt toch: hij meent het niet, het zijn woorden in een boze bui.”
Nauwe band met het gezin
De afgelopen dagen stond Mariska dicht bij het getroffen gezin. Haar zoon heeft veel contact met de familie van Jeffrey en Emma. “We waren hier gisteravond nog. Mijn zoon is er vaak, dus ik ken ze ook goed. Wat er is gebeurd, raakt ons allemaal.”
De impact op de familie is enorm. “Ze zijn kapot van verdriet. Dat is logisch. Dit is zoiets afschuwelijks. Je kan het niet bevatten. Dit komt zo hard binnen, bij iedereen.”
De plek van de vondst: een litteken in het landschap
Dat de auto met de lichamen van Klaas en zijn kinderen werd gevonden aan de Renselweg in Winschoten, maakt diepe indruk. Voor Mariska is het een plek geworden die voor altijd beladen zal blijven. “Het is nu een gekke plek. Een plek van verdriet, van ongeloof. Ik wil het niet geloven, maar het is helaas wel echt gebeurd.”
Volgens haar kende Klaas de omgeving goed. “Hij kwam hier vaker. Het is typisch dat hij juist hier is heen gegaan. Misschien heeft hij het allemaal van tevoren bedacht. Die gedachte maakt het extra wrang.”
Reconstructie van een tragedie
De afgelopen dagen werd steeds duidelijker dat er tekenen waren die wezen op een zorgwekkende toestand van Klaas Bijl. De dag vóór de verdwijning stuurde hij verontrustende berichten naar de moeder van de kinderen, waarin hij schreef dat er ‘iets zou gaan gebeuren’ en dat ze het ‘wel te boven zou komen’. De moeder nam deze signalen serieus en schakelde de p0litie in.
Agenten bezochten het huis van Klaas, maar zagen destijds geen directe aanleiding om de kinderen bij hem weg te halen. De volgende dag nam Klaas de kinderen mee in zijn grijze Toyota Avensis, met de belofte dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Tegen een vriendin, Mirka, zei hij echter dat ze ‘naar het paradijs’ gingen.
Later op zondag belde Klaas nog kort met een kennis, om te zeggen dat het goed ging met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Het bleek het enige en laatste teken van leven.
De brief en de vondst
Op dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas was gevonden. De inhoud riep ernstige zorgen op. Er stonden aanwijzingen in dat hij zichzelf en zijn kinderen van het leven wilde beroven. Het was een dramatische wending in een zaak die het hele land in de greep hield.
Diezelfde avond werd de auto van Klaas gevonden in het water bij de Renselweg in Winschoten. Forensisch onderzoek bevestigde later dat zich meerdere lichamen in het voertuig bevonden. Daarmee kwam een tragisch einde aan de dagenlange zoekactie, waarin honderden mensen hadden meegezocht.
Verbijstering in de gemeenschap
In Beerta en Winschoten heerst diepe rouw. Scholen, sportclubs en buren zijn geraakt door het verlies van twee jonge kinderen. “Iedereen kende ze wel een beetje,” zegt een buurtbewoner. “Altijd vrolijk, altijd samen.” Er worden herdenkingsmomenten voorbereid en er is een stroom van bloemen neergelegd op plekken waar het gezin werd gezien.
Reflectie en vragen
De tragedie roept, naast intens verdriet, ook fundamentele vragen op. Hoe kon dit gebeuren, ondanks de signalen? Wat kunnen we leren over omgangsregelingen, conflicten na scheiding, en de signalering van psychische nood?
Mariska is daar duidelijk over. “Er moeten betere manieren komen om in te grijpen als er zulke duidelijke signalen zijn. Want dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel kind verdient dit. Geen enkele familie verdient dit.”
Voor nu overheerst de stilte, de r0uw en de poging om te begrijpen. Wat rest is een familie die zich door een onvoorstelbare tragedie moet worstelen — en een samenleving die achterblijft met de opdracht om te waken, beschermen en leren van het ondenkbare.