Actueel
Het liefdesverhaal van Hasnat Khan en Prinses Diana
Prinses Diana werd wereldwijd geroemd om haar liefdevolle en meelevende aard. Haar bezoeken aan z!ekenhuizen brachten hoop en vreugde aan velen. Maar één van deze bezoeken betekende meer dan alleen liefdadigheid – het was het begin van een geheime romance die jarenlang verborgen bleef.
Het jaar is 1995, slechts twee maanden voordat Diana het beruchte Panorama-interview gaf, waarin ze openhartig sprak over haar persoonlijke strijd en haar turbulente huwelijk met prins Charles. In die periode ontmoette Diana een man die een diepe indruk op haar zou achterlaten: Dr. Hasnat Khan, een charismatische hartchirurg wiens uitstraling werd vergeleken met die van acteur Omar Sharif.
De Ontmoeting die Alles Veranderde
Dr. Hasnat Khan werkte destijds in het Royal Brompton Hospital in Londen. Diana’s bezoek aan het z!ekenhuis kwam voort uit haar steun aan een patiënt, Joe Toffolo, wiens echtgenote, Oonagh Shanley-Toffolo, een vertrouwelinge was van de prinses. Tijdens dit bezoek kruisten Diana en Khan elkaars paden, en vanaf dat moment was er een bijzondere connectie tussen hen.
Na die eerste ontmoeting keerde Diana bijna dagelijks terug naar het z!ekenhuis. Hun band groeide en er ontstond een diepgaande genegenheid tussen hen. Waar de wereld Diana kende als de iconische prinses, zag Khan haar als een gewone vrouw – iets wat haar aantrok in hun relatie.
Een Onverwachte Liefde
Ondanks haar koninklijke status was Diana een vrouw met eenvoudige genoegens. Ze hield van fastfood, rookte af en toe en had een speelse kant. Khan, een toegewijde arts, was een liefhebber van jazzclubs en genoot van zijn bescheiden leven. De twee leken in eerste instantie een onwaarschijnlijke combinatie, maar hun gedeelde gevoel voor humor en oprechte genegenheid brachten hen steeds dichter bij elkaar.
Om hun relatie geheim te houden, gebruikte Diana de codenaam Dr. Armani in haar berichten aan Khan. Ze vonden creatieve manieren om tijd samen door te brengen, zoals vermommingen en stiekeme ontmoetingen. Zo bezocht Diana een beroemde jazzclub in Soho met een zwarte pruik op, en hielp haar butler Paul Burrell Khan om onopgemerkt Kensington Palace binnen te komen.
Een Toekomst Samen?
Diana was zo gelukkig met Khan dat ze serieus overwoog met hem te trouwen. Ze vroeg zelfs haar butler om een priester te vinden die bereid was een interreligieus huwelijk te voltrekken. Ook verdiepte ze zich in de islam en bracht ze tijd door met Khan’s familie in Pakistan, waar ze genoot van hun gastvrijheid.
De relatie kreeg een nog serieuzere toon toen Diana haar zonen, prins William en prins Harry, voorstelde aan Khan. Ze noemde hem haar Mr. Wonderful en vrienden beweerden later dat hij de ware liefde van haar leven was. Maar ondanks hun sterke band bleven de uitdagingen zich opstapelen.
Het Einde van de Romance
De media-aandacht rondom Diana was overweldigend en hoewel zij gewend was aan de constante druk van de pers, was dit voor Khan een grote zorg. Hij vreesde dat zijn carrière en privéleven ernstig beïnvloed zouden worden als hun relatie openbaar werd. Hoewel ze samen droomden van een toekomst buiten het Verenigd Koninkrijk, werd het steeds duidelijker dat de obstakels onoverkomelijk waren.
Diana overwoog zelfs om met Khan naar Pakistan of Australië te verhuizen, maar uiteindelijk bleek dit geen haalbare optie. Hun relatie eindigde uiteindelijk in juli 1997, slechts een maand voordat Diana een nieuwe relatie begon met Dodi Fayed.
Een Onverwachte Wending
Op 31 augustus 1997 kwam prinses Diana om het leven bij een tragisch auto-0ngeluk in Parijs, samen met Dodi Fayed en hun chauffeur Henri Paul. Khan ontdekte Diana’s relatie met Dodi pas nadat de media hierover berichtten. “Toen ik het hoorde, was ik erg teleurgesteld,” gaf hij toe in een interview uit 2012.
Khan woonde haar begrafenis bij in Westminster Abbey en bleef in de jaren daarna worstelen met het verlies van Diana. “Soms wil ik gewoon schreeuwen,” zei hij later. “Er zijn momenten dat alles weer terugkomt.”
Het Leven na Diana
In 2006 trouwde Hasnat Khan met Hadia Sher Ali, een vrouw met koninklijke Afghaanse afkomst, maar hun huwelijk eindigde na twee jaar. Tegenwoordig woont hij in het Verenigd Koninkrijk en zet hij zijn werk als hartchirurg voort. Hij is tevens betrokken bij humanitaire initiatieven in Pakistan en Saudi-Arabië.
Reflecterend op zijn tijd met Diana zegt Khan: “Ze had geweldige kwaliteiten, maar net als iedereen ook haar eigen zwakke punten. Ik herinner me haar als een oprecht en warm persoon.”
Een Liefde die Blijft Voortleven
Hoewel hun romance geen gelukkig einde kende, blijft het verhaal van Diana en Khan een ontroerend hoofdstuk in haar leven. Het laat zien hoe liefde kan ontstaan op de meest onverwachte plekken, zelfs onder de immense druk van het publieke oog. Hun band was gebaseerd op oprechte genegenheid en respect, en ondanks de obstakels vond Diana in Khan iemand die haar zag als een mens, niet alleen als een prinses.
Terwijl we haar nalatenschap blijven herdenken, vieren we niet alleen haar bijdrage aan de wereld, maar ook de diepe emoties die haar menselijk maakten. Haar liefde voor Hasnat Khan blijft een van de meest fascinerende en verborgen liefdesverhalen van onze tijd.
Jesse Klaver onder vuur na uitspraken over coalitievorming: “Verbinding werkt maar één kant op”
Nog geen week nadat Jesse Klaver officieel werd benoemd tot nieuwe politiek leider van GroenLinks-PvdA, ligt hij al onder een vergrootglas. De politicus, die na de verkiezingen het stokje overnam van Frans Timmermans, riep in meerdere interviews op tot “een politiek die verbindt” — maar zijn eigen uitspraken over samenwerking met andere partijen roepen vragen op.
De aanleiding: Klaver vindt het onbegrijpelijk dat de VVD zijn partij uitsluit van een mogelijke regeringscoalitie. Tegelijkertijd bevestigt hij zelf dat de PVV en Forum voor Democratie (FvD) voor hem onbespreekbare partners blijven. Die houding levert hem nu stevige kritiek op, zowel vanuit de media als op sociale platforms.
Klaver wil meeregeren, maar VVD houdt de deur dicht
Tijdens de campagne werd al duidelijk dat de VVD weinig ziet in een samenwerking met GroenLinks-PvdA. Toenmalig partijleider Dilan Yeşilgöz gaf aan dat een coalitie met de linkse fusiepartij “onrealistisch” zou zijn, gezien de grote ideologische verschillen over belastingen, klimaat en migratie.
Ook na de verkiezingen, waarbij GroenLinks-PvdA vijf zetels verloor, lijkt de situatie niet veranderd. Klaver liet deze week weten het “teleurstellend en ouderwets” te vinden dat de VVD zijn partij niet aan tafel wil hebben.
“Het uitsluiten van partijen lost niets op,” aldus Klaver in een interview. “Nederland verdient een kabinet dat verbindt, niet dat verdeelt.”
Volgens de kersverse partijleider is de tijd rijp voor een “nieuwe bestuurscultuur” waarin samenwerking boven partijpolitiek staat. Toch klinkt zijn oproep niet bij iedereen overtuigend.
“Verbinding” met grenzen
Hoewel Klaver pleit voor openheid, heeft hij zelf duidelijke grenzen gesteld aan met wie hij wíl samenwerken. In een verklaring herhaalde hij dat de PVV en Forum voor Democratie volgens hem “niet binnen de rechtsstatelijke kaders opereren”. Daarom sluit hij beide partijen uit van coalitieonderhandelingen.
Die uitspraak is niet nieuw: al sinds 2017 herhaalt Klaver dat hij niet wil regeren met partijen die volgens hem “bevolkingsgroepen uitsluiten of fundamentele rechten ter discussie stellen”. Destijds richtte zijn kritiek zich vooral op de retoriek van Geert Wilders over de islam en migratie.
Ook in 2020, toen Forum voor Democratie in opspraak kwam na interne controverses, verklaarde Klaver dat de partij “zich buiten de democratische bandbreedte had geplaatst”.
Toch wringt dat standpunt nu, vinden critici. Want terwijl Klaver zichzelf profileert als de politicus die muren wil afbreken, lijkt hij tegelijkertijd twee grote oppositiepartijen buitenspel te zetten — samen goed voor miljoenen stemmen.
Kritiek op dubbele standaarden
Op sociale media kreeg Klaver de afgelopen dagen veel kritiek. Onder de hashtag #dubbelestandaard delen gebruikers fragmenten van interviews waarin Klaver enerzijds pleit voor “inclusieve politiek” en anderzijds anderen uitsluit.
Een gebruiker schreef op X (voorheen Twitter):
“Niet willen samenwerken met rechtse partijen is volgens Klaver democratisch. Maar als rechts niet met links wil, is dat volgens hem ouderwets. Waar ligt dan de grens van zijn eigen verbinding?”
Ook journalisten en commentatoren plaatsen kanttekeningen. Roelof Bouwman, adjunct-hoofdredacteur van Wynia’s Week, schreef scherp:
“Niet willen regeren met een rechtse partij is volgens Klaver democratisch, grondwettelijk en rechtsstatelijk. Maar niet willen regeren met een linkse partij is dan ineens uitsluiten en tegenwerken. Dat is meten met twee maten.”
De kritiek richt zich vooral op de inconsistentie tussen Klavers boodschap van verzoening en zijn politieke praktijk.
Politieke realiteit: beperkte coalitiekansen
De kansen dat GroenLinks-PvdA deelneemt aan een nieuw kabinet worden volgens analisten beperkt geacht. De partij verloor bij de recente verkiezingen vijf zetels en heeft met 22 zetels minder invloed dan verwacht.
De VVD heeft uitgesproken geen samenwerking te willen met de linkse fusiepartij, en ook Nieuw Sociaal Contract (NSC) van Pieter Omtzigt gaf aan moeite te hebben met GroenLinks-PvdA als coalitiepartner. De PVV en BBB liggen inhoudelijk te ver af van de linkse koers die Klaver verdedigt.
Alleen D66-voorman Rob Jetten heeft zich voorzichtig positief uitgelaten over mogelijke samenwerking, maar benadrukte dat de verschillen “groot” blijven.
“Het wordt een enorme puzzel,” zei politiek analist Julia Wouters in het programma Beau. “GroenLinks-PvdA heeft idealen die bij sommige partijen sympathie oproepen, maar het leiderschap van Klaver roept ook weerstand op. Zijn stijl is uitgesproken en dat werkt niet in elk kamp verbindend.”
Terug naar het verleden
De situatie doet denken aan de formatie van 2017, toen Klaver als leider van GroenLinks al eens wegliep van de onderhandelingstafel. Toenmalig premier Mark Rutte noemde dat destijds “jammer, maar begrijpelijk gezien de ideologische kloof”.
Klaver kreeg toen lof van zijn achterban voor zijn principiële houding, maar verloor in bredere zin politieke speelruimte. Ook nu lijkt hij te balanceren tussen ideologische zuiverheid en praktische invloed.
“Als je echt wilt regeren, moet je soms met mensen samenwerken die niet op jou lijken,” zegt politiek commentator Kees Boonman. “Klaver zegt dat hij wil verbinden, maar verbinding vraagt soms om ongemak. Dáár wringt het bij hem.”
Politieke boodschap of imago-strijd?
De vraag is of Klaver met zijn huidige koers vooral een moreel statement maakt, of dat hij echt gelooft in een haalbare coalitie. Sommige politicologen denken dat zijn uitspraken eerder gericht zijn op het versterken van zijn profiel dan op daadwerkelijke regeringsdeelname.
“Het is strategisch slim om jezelf als moreel kompas te positioneren,” zegt universitair docent politiek gedrag Sarah de Wit. “Klaver weet dat regeren met rechts voorlopig onwaarschijnlijk is. Door het initiatief tot verbinding te claimen, kan hij zich profileren als het redelijke alternatief binnen de oppositie.”
Anderen vrezen dat de aanpak averechts werkt. “Als je verbinding predikt maar tegelijk muren optrekt, raak je het vertrouwen kwijt van de zwevende kiezer,” stelt politiek verslaggever Nynke de Jong. “Mensen willen samenwerking zien, niet alleen woorden daarover.”
De balans tussen idealen en realiteit
De discussie rond Klaver raakt aan een breder politiek vraagstuk: hoe ver kun je gaan in het handhaven van principes zonder de deur naar samenwerking te sluiten? In de huidige gefragmenteerde Tweede Kamer telt bijna elke zetel mee, en partijen die zichzelf isoleren lopen het risico buitenspel te staan.
“Klaver vertegenwoordigt een partij met duidelijke waarden,” zegt De Jong. “Maar de uitdaging is om die waarden om te zetten in invloed. Alleen vanaf de zijlijn roepen over verbinding overtuigt niet.”
Tegelijkertijd zijn er ook mensen die Klaver juist prijzen voor zijn consistentie. Zij vinden het moedig dat hij vasthoudt aan democratische principes, ook als dat politiek nadelig is. “Er is een verschil tussen verbinden en verloochenen,” schrijft een supporter op X. “Sommige grenzen zijn er met een reden.”
Een lastige start voor een nieuwe leider
Wat er ook van zij, de eerste week van Jesse Klaver als politiek leider van GroenLinks-PvdA verloopt allesbehalve rustig. Zijn oproep tot samenwerking heeft geleid tot een fel politiek debat — niet alleen over coalitievorming, maar ook over geloofwaardigheid en leiderschap.
“Hij heeft zichzelf meteen op de kaart gezet,” zegt analist Julia Wouters. “Maar niet op de manier die hij misschien had gehoopt. Zijn boodschap van verbinding komt pas geloofwaardig over als hij laat zien dat hij die ook in praktijk brengt.”
Voorlopig blijft het politieke schaakspel complex. De komende weken zal blijken of Klaver zijn woorden kan omzetten in daden — of dat hij, ondanks zijn oproep tot samenwerking, vooral aan de zijlijn blijft staan.