Actueel
Gordon en zijn nieuwe moeder beleven tijden van hun leven: ´Guilty pleasure´
Gordon was gisteren op pad met Tineke de Nooij, een vrouw die hij zijn tweede moeder noemt. Het duo genoot samen van hun favoriete guilty pleasure: kaviaar. Dit moment werd gedeeld op Gordon’s Instagram Story, waar te zien is hoe zij samen blini’s met kaviaar eten, een maaltijd die al jaren hun favoriet is.
Een Speciaal Moment tussen Gordon en
Tineke
Gordon en Tineke hebben altijd een bijzondere band gehad. Op de
foto op Instagram straalt de vriendschap tussen de twee, terwijl ze
duidelijk genieten van hun gezamenlijke plezier. Voor Gordon is
Tineke niet zomaar een vriendin, maar een vrouw die hij ziet als
een tweede moeder. Dit bijzondere moment benadrukt de hechte band
die zij delen, ondanks de uitdagingen die ze samen hebben
doorgemaakt.
Tineke de Nooij: Een Mentale Steun voor
Gordon
Tineke heeft altijd een belangrijke rol gespeeld in het leven van
Gordon. Ze is een constante in zijn leven, die hem steunt en
begrijpt. Gordon zelf heeft eerder gezegd dat hij enorm veel waarde
hecht aan haar aanwezigheid, vooral in tijden van onzekerheid of
tegenslag. Het is duidelijk dat Tineke voor hem meer is dan alleen
een vriendin: ze is een mentale steun en een belangrijk persoon in
zijn wereld.
De Relatie Tussen Gordon en Tineke: Niet Altijd
Eenvoudig
Ondanks hun hechte band, is de relatie tussen Gordon en Tineke niet
altijd probleemloos geweest. In het verleden hebben de twee zelfs
een periode gehad waarin ze geen contact met elkaar hadden. Tineke
de Nooij vertelde eerder aan weekblad Story dat dit nooit door haar toedoen
was. Gordon zelf was de oorzaak van de breuk, maar dat weerhield
Tineke er niet van om haar liefde voor hem niet te verliezen.
Onenigheid Over Zuid-Afrika
Een van de redenen voor het verlies van contact was een opmerking
die Gordon had gemaakt over Zuid-Afrika, het favoriete vakantieland
van Tineke. Gordon had zich negatief uitgelaten over het land, wat
tot spanningen leidde tussen de twee. Dit leidde tot een breuk,
maar gelukkig was dit slechts tijdelijk. Tineke zei over die
periode: “Het was niet iets wat ik persoonlijk nam, maar we moesten
even afstand nemen.”
De Kracht van Vriendschap
Tineke gaf echter aan dat ze nooit echt ruzie hadden. Ze
verklaarde: “Bij Gordon en mij is het zo dat als we elkaar weer
zien, we verder gaan waar we waren gebleven.” Dit benadrukt de
kracht van hun vriendschap. In plaats van langdurige conflicten,
hebben zij altijd de kracht gevonden om elkaar weer te omarmen, wat
hun band alleen maar versterkt heeft.
Vergeving en Begrip
De manier waarop Tineke naar hun relatie kijkt, toont haar grote
mate van vergeving en begrip. “Gordon is wie hij is en ik hou van
hem zoals hij is,” zei Tineke. Deze uitspraak toont de acceptatie
die zij heeft voor Gordon, zelfs wanneer zijn gedrag niet altijd
voldoet aan de verwachtingen van anderen. Voor Tineke zijn de goede
momenten belangrijker dan de slechte, en ze gelooft dat alle
problemen uiteindelijk zullen verdwijnen.
Altijd in Haar Hart
Tineke eindigde haar verhaal door te zeggen: “Gordon blijft in mijn hart zitten.” Dit is een krachtige uitspraak die de diepte van hun vriendschap weerspiegelt. Ondanks de ups en downs die ze samen hebben doorgemaakt, is Tineke altijd in staat geweest om Gordon te vergeven en door te gaan met hun vriendschap. Dit laat zien hoe belangrijk deze relatie voor hen beiden is, en hoe zij elkaar altijd zullen blijven steunen, ongeacht de omstandigheden.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.