Actueel
Frans Bauer onder vuur vanwege groot aantal zoons: ´Dit is gewoon onredelijk´
Frans Bauer en zijn vrouw Mariska worden momenteel gevolgd in een kerstsoap op NPO 1, en dit heeft heel wat reacties opgeleverd. Eén daarvan komt van de tv-recensente van NRC Handelsblad, die zich uitsprak over het gezin Bauer en hun opmerkelijke gezinsuitbreiding. Het dagblad noemde het aantal kinderen van Frans en Mariska “onredelijk.” Het gaat om vier zoons: Christiaan, Jan, Frans Junior en Lucas, die binnen zeven jaar tijd zijn geboren.
Waarom ‘onredelijk’?
Het is niet helemaal duidelijk waarom
het NRC het aantal kinderen van Frans en Mariska
als “onredelijk” bestempelt. Het kan te maken hebben met de
ecologische voetafdruk van het gezin, aangezien vier kinderen in
een korte tijdspanne meer middelen consumeren dan twee, één of
zelfs geen kinderen. In een tijd waarin klimaatverandering steeds
urgenter wordt, worden grote gezinnen vaak als een belasting voor
het milieu gezien.
Kerstsoap krijgt kritische beoordeling
Frans en zijn gezin verschijnen in de kerstsoap, waarin ze onder
andere te zien zijn in een tuincentrum. De recensente
van NRC vond het opvallend om het gezin met hun
“onredelijk grote aantal zoons” te zien lopen langs de kerstbomen.
De kerstspecial leverde echter gemengde reacties op. De recensente
geeft aan dat ze niet helemaal wist waar ze naar aan het kijken
was, maar dat ze wel Frans’ gevoel voor drama waardeerde. “Na zijn
dag in de tuinmarkt zeeg hij neer op de bank. ‘Ik ben helemaal
gebroken,’ kermde Frans,” schreef ze.
Frans Junior over de kerstsoap
Frans Junior, de oudste zoon van het gezin, gaf in een interview
met AD aan dat het waarschijnlijk bij één
seizoen van de kerstsoap blijft. “Papa heeft gezegd dat het bij één
seizoen blijft, en daar hoort ook deze kerstspecial bij. Ik
vergelijk het altijd met de Home Alone-films: de
eerste was top, de tweede was leuk, vanaf de derde heeft niemand er
meer een actieve herinnering aan,” aldus Frans Junior.
Stoppen op je hoogtepunt
Frans Junior is van mening dat het gezin Bauer moet stoppen met de
kerstspecials voordat ze te veel verwateren. “Er is in ieder geval
nog niks besproken over een volgend seizoen, maar ik denk: je moet
stoppen op je hoogtepunt,” zei hij. Dit lijkt te wijzen op een
voorkeur om niet door te gaan met de soap als het succes afneemt en
de show uiteindelijk zijn charme verliest.
Toekomstige tv-plannen
Ondanks het einde van de kerstsoap, is Frans Junior nog niet klaar
met tv-programma’s. Hij gaf aan in de toekomst graag weer mee te
doen aan een programma, zoals een BN’er-variant van Heel
Holland Bakt, waarvoor hij al is uitgenodigd. “Als ze me nog
een keer vragen voor een tv-programma, zeg ik volmondig ‘ja’,” zei
hij enthousiast.
Een grote familie en een kleine voetafdruk?
Het blijft onduidelijk of de kritiek op de gezinsgrootte van Frans
Bauer voortkomt uit zorgen over het milieu of uit andere
persoonlijke overwegingen. Wat wel duidelijk is, is dat het gezin
Bauer een grote indruk blijft maken op het Nederlandse publiek. Of
hun televisie-avonturen verder zullen gaan, is nog onzeker, maar ze
blijven een opvallende aanwezigheid in de media.
Familie in shock na tragedie met Klaas Bijl, Jeffrey en Emma: ‘Niet te bevatten’
Het familiedrama rond de vermissing van Jeffrey (10) en Emma (8), die samen met hun vader Klaas Bijl d00d werden aangetroffen in een auto in Winschoten, heeft diepe sporen nagelaten binnen de familiekring. De pijn, het ongeloof en de vragen die achterblijven, maken duidelijk hoe intens het verdriet is.
Een ondenkbare wending
In gesprek met Hart van Nederland doet Mariska, de voormalige stiefdochter van Klaas Bijl, voor het eerst haar verhaal. Terwijl de emoties zichtbaar op haar gezicht staan geschreven, spreekt ze over de verwarring, het verdriet en de verwoesting die deze gebeurtenis heeft veroorzaakt.
“Dat je jezelf iets aandoet, is al moeilijk te begrijpen. Maar dat je ook nog je eigen kinderen meeneemt… dat snap ik écht niet,” zegt ze, zichtbaar aangedaan. “Ongelooflijk. Het grijpt me bij de keel.”
Klaas Bijl had in het verleden een relatie met Mariska’s moeder. “Hij was ooit mijn stiefvader. Mijn moeder is inmiddels bijna twaalf jaar geleden overleden.” Ze kende hem dus door en door, en toch had ze dit nooit aan zien komen. “Ik vind dit echt heel heftig. Dat hij zoiets zou doen? Nooit verwacht. Echt totaal niet.”
Klaas in het verleden: drank en egoïsme
Mariska vertelt dat de relatie van haar moeder met Klaas niet altijd eenvoudig was. “Hij was een egoïstische man. Altijd met zichzelf bezig. Dat hij dronk, ja, dat speelde zeker mee.” Volgens haar stelde Klaas zijn eigen noden vaak boven die van anderen. Het schetst een beeld van iemand die al langere tijd worstelde met persoonlijke demonen, al blijft het moeilijk te verklaren wat hem uiteindelijk tot deze daad heeft gebracht.
Wat Klaas bezielde om deze fatale beslissing te nemen, blijft onduidelijk. Wel geeft Mariska aan dat hij eerder dreigde met het ondernemen van drastische stappen. “Hij heeft vaker dingen gezegd. Achteraf denk je: we hadden alarm moeten slaan. Maar het is zo lastig. Je denkt toch: hij meent het niet, het zijn woorden in een boze bui.”
Nauwe band met het gezin
De afgelopen dagen stond Mariska dicht bij het getroffen gezin. Haar zoon heeft veel contact met de familie van Jeffrey en Emma. “We waren hier gisteravond nog. Mijn zoon is er vaak, dus ik ken ze ook goed. Wat er is gebeurd, raakt ons allemaal.”
De impact op de familie is enorm. “Ze zijn kapot van verdriet. Dat is logisch. Dit is zoiets afschuwelijks. Je kan het niet bevatten. Dit komt zo hard binnen, bij iedereen.”
De plek van de vondst: een litteken in het landschap
Dat de auto met de lichamen van Klaas en zijn kinderen werd gevonden aan de Renselweg in Winschoten, maakt diepe indruk. Voor Mariska is het een plek geworden die voor altijd beladen zal blijven. “Het is nu een gekke plek. Een plek van verdriet, van ongeloof. Ik wil het niet geloven, maar het is helaas wel echt gebeurd.”
Volgens haar kende Klaas de omgeving goed. “Hij kwam hier vaker. Het is typisch dat hij juist hier is heen gegaan. Misschien heeft hij het allemaal van tevoren bedacht. Die gedachte maakt het extra wrang.”
Reconstructie van een tragedie
De afgelopen dagen werd steeds duidelijker dat er tekenen waren die wezen op een zorgwekkende toestand van Klaas Bijl. De dag vóór de verdwijning stuurde hij verontrustende berichten naar de moeder van de kinderen, waarin hij schreef dat er ‘iets zou gaan gebeuren’ en dat ze het ‘wel te boven zou komen’. De moeder nam deze signalen serieus en schakelde de p0litie in.
Agenten bezochten het huis van Klaas, maar zagen destijds geen directe aanleiding om de kinderen bij hem weg te halen. De volgende dag nam Klaas de kinderen mee in zijn grijze Toyota Avensis, met de belofte dat ze naar McDonald’s zouden gaan. Tegen een vriendin, Mirka, zei hij echter dat ze ‘naar het paradijs’ gingen.
Later op zondag belde Klaas nog kort met een kennis, om te zeggen dat het goed ging met de kinderen en dat ze aardappelen en schnitzel hadden gegeten. Het bleek het enige en laatste teken van leven.
De brief en de vondst
Op dinsdagochtend maakte de p0litie bekend dat er een handgeschreven brief van Klaas was gevonden. De inhoud riep ernstige zorgen op. Er stonden aanwijzingen in dat hij zichzelf en zijn kinderen van het leven wilde beroven. Het was een dramatische wending in een zaak die het hele land in de greep hield.
Diezelfde avond werd de auto van Klaas gevonden in het water bij de Renselweg in Winschoten. Forensisch onderzoek bevestigde later dat zich meerdere lichamen in het voertuig bevonden. Daarmee kwam een tragisch einde aan de dagenlange zoekactie, waarin honderden mensen hadden meegezocht.
Verbijstering in de gemeenschap
In Beerta en Winschoten heerst diepe rouw. Scholen, sportclubs en buren zijn geraakt door het verlies van twee jonge kinderen. “Iedereen kende ze wel een beetje,” zegt een buurtbewoner. “Altijd vrolijk, altijd samen.” Er worden herdenkingsmomenten voorbereid en er is een stroom van bloemen neergelegd op plekken waar het gezin werd gezien.
Reflectie en vragen
De tragedie roept, naast intens verdriet, ook fundamentele vragen op. Hoe kon dit gebeuren, ondanks de signalen? Wat kunnen we leren over omgangsregelingen, conflicten na scheiding, en de signalering van psychische nood?
Mariska is daar duidelijk over. “Er moeten betere manieren komen om in te grijpen als er zulke duidelijke signalen zijn. Want dit mag nooit meer gebeuren. Geen enkel kind verdient dit. Geen enkele familie verdient dit.”
Voor nu overheerst de stilte, de r0uw en de poging om te begrijpen. Wat rest is een familie die zich door een onvoorstelbare tragedie moet worstelen — en een samenleving die achterblijft met de opdracht om te waken, beschermen en leren van het ondenkbare.