Actueel
Droevig bericht voor de familie van Rob de Nijs
Een dag vol verdriet
De 55e verjaardag van Jet, de vrouw van Rob de Nijs, kreeg een
onverwacht en verdrietig einde. Op deze bijzondere dag nam ze
afscheid van haar moeder, Trees, die op 93-jarige leeftijd is
overleden. “We zijn er erg door van slag,” deelt Jet openhartig
met De Telegraaf. Het verlies van haar moeder heeft
een diepe indruk achtergelaten op de familie.
Een symbolische samenloop
Jet beschrijft het overlijden van haar moeder op haar verjaardag
als bizar. “Dat je het leven schenkt aan mij en op de dag af 55
jaar later overlijdt,” vertelt ze. Deze bijzondere samenloop van
gebeurtenissen maakt het verlies des te ingrijpender. Voor Jet en
haar gezin is dit een moment van intens verdriet, vooral gezien de
moeilijke periode die ze al doormaakten met de gezondheid van Rob
de Nijs.
Zorgen voor meerdere generaties
Het afgelopen jaar stond Jet voor een zware uitdaging. Niet alleen
moest ze zorgen voor haar echtgenoot Rob, die met
gezondheidsproblemen kampt, maar ook voor haar hoogbejaarde ouders.
“Ik moest mijn aandacht over hen verdelen,” legt ze uit. Ondanks de
zware taak voelt Jet zich dankbaar dat ze in de laatste fase van
het leven van haar moeder zoveel voor haar heeft kunnen
betekenen.
Samen toeleven naar het afscheid
Jet benadrukt dat ze samen met haar moeder en familie naar het
einde heeft kunnen toeleven. Dit maakte het verlies iets
draaglijker, maar het verdriet blijft groot. “Het is je moeder, en
dat verlies voelt verschrikkelijk,” zegt ze. Hoe gezegend de
leeftijd van 93 jaar ook is, het afscheid blijft intens
pijnlijk.
Rob’s band met zijn schoonouders
Jet realiseert zich dat mensen zich niet altijd bewust zijn van het
feit dat Rob de Nijs op zijn leeftijd nog schoonouders had. “Dat
komt door ons leeftijdsverschil en doordat zij allebei zo’n
gezegende leeftijd hebben mogen bereiken,” legt ze uit. Toch
benadrukt ze dat het verlies van een moeder op elke leeftijd even
zwaar weegt.
Een zware periode voor het gezin
De afgelopen tijd was niet makkelijk voor het gezin De Nijs. Met
Rob’s gezondheidsproblemen en de zorg voor haar ouders stond Jet
voortdurend onder druk. Het overlijden van haar moeder komt op een
moment dat het gezin al te maken heeft met grote uitdagingen.
Een eerbetoon aan Trees
Op Instagram staat Jet stil bij het overlijden van haar moeder. Ze
deelt warme herinneringen en benadrukt hoe belangrijk Trees voor
haar en de familie was. Het bericht laat zien hoe groot het gemis
is en hoe Trees altijd een bron van liefde en steun is geweest.
De band tussen moeder en dochter
Jet’s relatie met haar moeder was bijzonder hecht. Ze noemt haar
moeder een inspiratiebron en een steunpilaar in haar leven. “Hoe
oud ze ook was, het is je moeder, en dat verlies voelt
verschrikkelijk,” zegt ze met ontroering. Het toont aan dat de band
tussen moeder en dochter nooit aan kracht verliest, ongeacht de
leeftijd.
Gezegende leeftijden
Trees en haar echtgenoot hebben een indrukwekkende leeftijd
bereikt, wat een zeldzaam en waardevol cadeau is. Toch maakt dat
het afscheid niet minder zwaar. Jet benadrukt dat het verliezen van
een ouder, ongeacht de omstandigheden, een diepe impact heeft.
Een leven van toewijding
Jet’s zorg voor haar ouders en Rob laat zien hoe toegewijd ze is
aan haar familie. Ondanks de druk en uitdagingen bleef ze altijd
beschikbaar voor haar moeder en vader. Deze toewijding geeft haar
enige troost in het verdriet, wetende dat ze alles heeft gedaan wat
ze kon.
De steun van familie en vrienden
In deze moeilijke tijd kan Jet rekenen op de steun van haar gezin,
vrienden en de vele fans van Rob de Nijs. De warmte en medeleven
van mensen om hen heen helpen het verlies iets draaglijker te
maken.
Publieke reacties
De dood van Trees raakte niet alleen de familie, maar ook de fans
van Rob en Jet. Veel mensen hebben hun medeleven betuigd via
sociale media en andere kanalen. Het toont aan hoe geliefd Jet en
haar gezin zijn bij het publiek.
Herinneringen die blijven leven
Jet benadrukt dat de herinneringen aan haar moeder een grote troost
zijn. Trees leefde een lang en waardevol leven, en haar
nalatenschap blijft voortleven in de harten van degenen die van
haar hielden.
Een moment van reflectie
Het overlijden van haar moeder heeft Jet aan het denken gezet over
de waarde van familie en de tijd die ze samen doorbrengen. Ze hoopt
dat anderen door dit verhaal worden aangemoedigd om extra tijd te
besteden aan hun dierbaren.
De kracht van Jet
Jet toont immense kracht in deze moeilijke tijd. Ondanks het
verlies en de uitdagingen blijft ze sterk en gefocust op haar
gezin. Haar vastberadenheid om door te gaan, ondanks het verdriet,
is bewonderenswaardig.
Rob’s steun aan Jet
Hoewel Rob zelf met gezondheidsproblemen kampt, is hij een
belangrijke steunpilaar voor Jet. Hun band lijkt in deze moeilijke
tijd alleen maar sterker te worden, wat hen helpt om samen het
verlies te verwerken.
Een bijzonder verhaal
De samenloop van Jet’s verjaardag en het overlijden van haar moeder
is een verhaal dat velen heeft geraakt. Het benadrukt de
complexiteit van emoties en de kracht van familiebanden in
moeilijke tijden.
Een boodschap van liefde
Jet’s woorden en acties in deze periode zijn een krachtige
herinnering aan de waarde van liefde en familie. Ze laat zien hoe
belangrijk het is om er voor elkaar te zijn, vooral in tijden van
verlies.
Vooruitkijken naar de toekomst
Hoewel het verlies van Trees een groot verdriet is, probeert Jet
vooruit te kijken. Ze blijft zich inzetten voor haar gezin en hoopt
dat de herinneringen aan haar moeder haar kracht zullen geven in de
toekomst.
Een leven om te vieren
Hoewel het verlies van Trees groot is, viert Jet ook het leven van
haar moeder. Ze herinnert zich de mooie momenten en de liefde die
Trees aan haar familie gaf, en dat zal altijd een bron van troost
blijven.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.