Actueel
Dionne Stax krijgt opmerkingen over haar outfit
In de wereld van televisie draait het allang niet meer alleen om wat er wordt gezegd — het gaat net zo goed om wie het zegt en vooral hoe die persoon eruitziet. De verpakking van de boodschap is minstens zo belangrijk als de inhoud, en in het oog van het grote publiek wegen stijl, uitstraling en lichaamstaal vaak zwaarder dan de feiten. Het is een ongeschreven regel die vooral vrouwelijke presentatoren raakt. Zij worden keer op keer beoordeeld op hun uiterlijk, hun kledingkeuze en hun voorkomen, veel meer dan hun mannelijke collega’s.
Een van de bekendste voorbeelden hiervan in Nederland is Dionne Stax. Jarenlang was zij een vertrouwd gezicht bij het NOS Journaal en inmiddels heeft ze haar plek veroverd in de bredere mediawereld. Dionne is geliefd om haar rustige manier van presenteren, haar heldere uitleg en de professionele rust die ze uitstraalt. Toch is haar uiterlijk al die tijd een vast onderwerp van gesprek gebleven. Niet omdat het schreeuwerig of opzichtig is, maar juist omdat het altijd nét genoeg opvalt om aandacht te trekken.
Dionne staat bekend om haar stijlvolle, ingetogen garderobe. Ze kiest voor goed gesneden blouses, klassieke jurken en neutrale kleuren die haar uitstraling van betrouwbaarheid versterken. Haar kleding is verzorgd, modern en professioneel — precies wat je zou verwachten van een presentator die serieus genomen wil worden. Toch blijkt dat zelfs deze ingetogen stijl de aandacht trekt, en dan niet alleen op positieve wijze.
Zo ontstond er recent nog ophef toen Dionne op televisie verscheen in een eenvoudige, aangesloten trui. Geen opzienbarend kledingstuk, geen extravagante kleuren of opvallende patronen — gewoon een nette trui. Toch leidde dit tot een stortvloed aan reacties op sociale media. De meningen waren verdeeld. Sommige kijkers prezen haar uitstraling en vonden het verfrissend dat ze zich niet krampachtig aan ouderwetse kledingnormen hield. Anderen vonden het “onprofessioneel” en vroegen zich af of de trui wel passend was voor een serieuze nieuwsuitzending.
Deze discussie zegt meer over ons als samenleving dan over Dionne. Waarom is het bij vrouwen in de media nog altijd zo moeilijk om uiterlijk los te koppelen van professionaliteit? Waarom zien we een man in een strak pak als de norm, terwijl een vrouw in een keurig aansluitend kledingstuk al snel ‘te’ wordt gevonden? Het laat een diepgeworteld patroon zien waarin vrouwen structureel worden beoordeeld op basis van hun uiterlijk — vaak voordat er ook maar één woord is gesproken.
Toch laat Dionne zich niet van de wijs brengen. In interviews heeft ze meerdere keren aangegeven dat ze zich kleedt op een manier die bij haar past. Niet om te provoceren, niet om aandacht te trekken, maar gewoon omdat het goed voelt. En die houding maakt haar juist zo krachtig. Ze kiest bewust, maar laat zich niet leiden door de grillen van het publiek. Daarmee laat ze zien dat je je eigen koers kunt varen — ook in een wereld waarin iedereen altijd iets van je vindt.
Deze discussie is overigens niet nieuw. Andere presentatrices hebben zich in het verleden ook uitgesproken over de oneerlijke aandacht voor hun uiterlijk. Astrid Kersseboom, voormalig NOS-nieuwslezer, gaf ooit aan dat vrouwen het op televisie nooit goed kunnen doen: “Als je opvalt, is het niet goed. Als je onopvallend bent, is het saai.” Die dubbelheid maakt het lastig voor vrouwelijke mediaprofessionals om gewoon hun werk te doen zonder voortdurend onderwerp van gesprek te zijn.
Toch speelt kleding in de media een belangrijke rol — niet als afleiding, maar als onderdeel van iemands persoonlijke presentatie. Ook voor Dionne is het een vorm van expressie, zonder dat het ten koste gaat van de inhoud. Haar stijl is subtiel, krachtig en doordacht. Ze kiest voor kleding die haar persoonlijkheid versterkt, niet overschaduwt. En juist daardoor komt haar boodschap sterker over.
Het probleem zit hem dus niet in wat Dionne draagt, maar in hoe wij als kijkers naar haar — en andere vrouwen op televisie — kijken. Er ligt een collectieve verantwoordelijkheid om die blik te verruimen. Om niet te blijven hangen in oppervlakkige oordelen, maar door te vragen: waar gaat het écht om? Wat zegt iemand, hoe zegt iemand het, en welke impact heeft dat? Dát zou de kern moeten zijn van ons oordeel over presentatoren, ongeacht hun geslacht.
De mediawereld verandert langzaam, maar er is nog een lange weg te gaan. Zolang vrouwelijke presentatoren op hun kleding worden afgerekend en mannelijke collega’s daar vrij spel in hebben, blijft het een ongelijke strijd. Maar vrouwen als Dionne Stax laten zien dat je die strijd ook op je eigen manier kunt voeren. Niet door de confrontatie op te zoeken, maar door standvastig te blijven in wie je bent en wat je uitstraalt.
Als kijkers hebben we de kans om die verandering mee vorm te geven. Door verder te kijken dan kleding, door meer waarde te hechten aan inhoud dan aan uitstraling. En door te erkennen dat stijl en professionaliteit prima hand in hand kunnen gaan.
Dionne Stax is daar het levende bewijs van. Ze is stijlvol én inhoudelijk sterk. Ze laat zien dat je als vrouw op televisie niet hoeft te kiezen tussen ernst en elegantie. Haar kledingkeuzes zijn nooit bedoeld om te choqueren, maar om te ondersteunen wie ze is: een professional met hart voor haar vak. Een vrouw die weet wat ze doet — en dat met overtuiging brengt.
De volgende keer dat iemand begint over wat Dionne Stax aanheeft, stel dan deze vraag: wat heeft ze eigenlijk gezegd? En als je het antwoord daarop niet weet, is het misschien tijd om beter te luisteren — in plaats van alleen te kijken. Want uiteindelijk gaat het niet om de stof, maar om de inhoud. En die is bij Dionne altijd meer dan de moeite waard.
Actueel
Luxe leven vol peperdure auto’s en droomvakanties: heel België in de ban van de spraakmakende zaak rond de frauderende verpleegkundige
Wijkverpleegkundige in België aangehouden vanwege vermoedens van grootschalige zorgfraude
In België is een 42-jarige wijkverpleegkundige aangehouden op verdenking van omvangrijke zorgfraude. Volgens de autoriteiten zou de vrouw jarenlang zorg hebben gedeclareerd die nooit is geleverd of bewust verkeerd was ingeschat. Het bedrag waarover wordt gesproken, kan uiteindelijk oplopen tot miljoenen euro’s. Het luxueuze leven dat zij volgens Belgische media met deze inkomsten financierde, is abrupt tot stilstand gekomen.
De zaak zorgt voor veel beroering in de Vlaamse zorgsector, die al langer kampt met personeelstekorten en administratieve druk. De vraag hoe deze situatie jarenlang kon voortbestaan, houdt professionals, patiënten en beleidsmakers bezig.
Luxe levensstijl valt op tijdens onderzoek
Belgische media publiceerden foto’s waarop te zien is dat de wijkverpleegkundige een levensstijl leidde die niet in verhouding lijkt te staan tot haar inkomsten. Tropische vakanties, diners in luxe restaurants, exclusieve handtassen en opvallend veel dure voertuigen: het zijn allemaal elementen die tijdens het onderzoek naar voren kwamen.
Bij huiszoekingen in Houthulst en verschillende andere locaties in West-Vlaanderen werden:
-
17 luxeauto’s in beslag genomen,
-
grote hoeveelheden contant geld,
-
designartikelen,
-
én vastgoed.
Op sociale media en in lokale berichtgeving wordt onder meer verwezen naar een Porsche Cayenne met gepersonaliseerde nummerplaat. Foto’s tonen hoe de vrouw trots poseerde met de auto’s en haar reismomenten deelde.
Deze beelden roepen veel vragen op, vooral omdat wijkverpleegkundigen in België normaal gesproken een modaal inkomen verdienen. Het zichtbare verschil tussen inkomsten en uitgaven vormde volgens bronnen een belangrijk aanknopingspunt voor het onderzoek.
Achtergrond van de vrouw: zorgmedewerker én gemeenteraadslid
Naast haar werk als zelfstandig wijkverpleegkundige was de vrouw sinds vorig jaar ook politiek actief. Ze werd gemeenteraadslid voor de Belgische rechts-conservatieve partij Vlaams Belang. Na haar aanhouding heeft de partij haar onmiddellijk geschorst.
Die combinatie van zichtbaarheid in de zorg én de lokale politiek maakt de zaak extra gevoelig. In verschillende gemeenten wordt met zorg gereageerd op de berichtgeving, omdat mensen zich afvragen hoe deze situatie zo lang kon blijven voortbestaan ondanks eerdere signalen.
Declaratiesysteem in België: veel verantwoordelijkheid bij zelfstandigen
In België mogen zelfstandige thuisverpleegkundigen zelf zorg declareren bij de verschillende ziekenfondsen. De zorgverlener geeft door welke handelingen zijn verricht, waarna het ziekenfonds de facturen verwerkt en uitbetaalt.
Volgens Belgische media ging het hier jarenlang mis. De wijkverpleegkundige zou onder meer:
-
zorg hebben gedeclareerd die niet of niet volledig is geleverd,
-
te hoge medische handelingen hebben opgegeven,
-
en veel meer patiënten per dag hebben gefactureerd dan praktisch mogelijk is.
Zo zouden er dagen zijn geweest waarop ze 90 patiënten zou hebben bezocht. In de praktijk ligt het maximum veel lager: volgens andere zorgverleners zijn ongeveer twintig huisbezoeken per dag een reële bovengrens om kwalitatieve zorg te kunnen leveren.
Daarnaast zijn er meldingen binnengekomen dat de vrouw sommige patiënten onder druk zette om premies contant af te geven of rechtstreeks naar haar rekening over te maken. Deze verklaringen worden door justitie onderzocht.
Al jaren in beeld bij controle-instanties
Opvallend is dat de vrouw niet pas recent in beeld kwam bij toezichthouders. Volgens Belgische media en officiële bronnen dateert de eerste melding bij de zorgautoriteit RIZIV al uit 2017.
Sindsdien zijn meerdere onderzoeken gevoerd, waarbij:
-
onterechte declaraties aan het licht kwamen,
-
boetes zijn opgelegd,
-
en beperkingen zijn ingesteld.
Toch leidde dit niet tot een stopzetting van haar activiteiten. Vanuit de sector klinkt kritiek op het tempo van de handhaving. Sommige thuisverpleegkundigen noemen het verbijsterend dat iemand ondanks eerdere meldingen nog jarenlang kon doorgaan.
De Belgische zorgautoriteit reageert dat zij pas kan optreden wanneer er een volledig en sluitend dossier ligt. In eerdere dossiers ontbrak volgens hen voldoende juridische basis om harder in te grijpen. Hierdoor duurde het jaren voordat er genoeg bewijs was om justitie te inschakelen.
Toen recent opnieuw opmerkelijke facturen opdoken, besloot RIZIV het dossier door te verwijzen naar de gerechtelijke autoriteiten. Deze week volgde een grote politieactie, waarbij de wijkverpleegkundige werd aangehouden.
Collega’s en patiënten reageren geschokt
Onder collega-zorgverleners leidt de zaak tot frustratie en teleurstelling. Zij benadrukken dat de meeste thuisverpleegkundigen een enorme werkdruk ervaren en dagelijks alles op alles zetten om hun patiënten goed te helpen.
Dat iemand in dezelfde sector misbruik zou hebben gemaakt van het systeem, voelt voor hen als een klap in het gezicht.
Een
collega-thuisverpleegkundige zegt tegen VRT Nieuws:
“Hoe kan iemand op zo’n manier acht jaar blijven werken? Dat geeft
een wrang gevoel. De bal is nu wel aan het rollen, maar eigenlijk
is het al te laat.”
Ook patiënten reageren aangeslagen. Sommigen voelen zich misleid, anderen begrijpen niet hoe het zo ver heeft kunnen komen. In de zorg draait het tenslotte om vertrouwen: vertrouwen in hulpverleners, in het systeem en in de ondersteuning die mensen krijgen wanneer ze die nodig hebben.
Zorgfraude als maatschappelijk probleem
De zaak roept een bredere discussie op over hoe zorgfraude kan worden opgespoord en voorkomen. De Belgische regering en zorgautoriteiten werken al langer aan manieren om het declaratiesysteem te verbeteren. De casus rond deze wijkverpleegkundige wordt gezien als een voorbeeld van wat er mis kan gaan wanneer controles ontoereikend zijn of wanneer maatregelen gemakkelijk kunnen worden omzeild.
Experts wijzen erop dat:
-
fraude een klein percentage vormt van de totale zorg,
-
maar de impact ervan groot kan zijn,
-
zeker wanneer het over langere tijd en op grote schaal gebeurt.
Het leidt tot financiële schade, tast het vertrouwen in de zorg aan en zet een sector die al onder druk staat nog verder onder spanning.
Hoe gaat het nu verder?
De wijkverpleegkundige zit momenteel vast en wordt ondervraagd. Justitie onderzoekt de volledige omvang van de mogelijke fraude, onder meer door:
-
financiële stromen na te gaan,
-
documenten en administratie te analyseren,
-
patiënten te horen,
-
en controle-instanties te bevragen.
Pas na afronding van dat onderzoek kan worden vastgesteld welke stappen volgen, zowel strafrechtelijk als civiel.
Een zaak die België nog lang zal bezighouden
De combinatie van zorgfraude, politieke betrokkenheid en een luxueuze levensstijl maakt dat deze zaak veel aandacht krijgt.
Voor de zorgsector is het vooral een pijnlijk voorbeeld van hoe vertrouwen beschadigd kan raken — niet alleen bij patiënten, maar ook bij collega’s die zich elke dag inzetten voor eerlijke en kwalitatieve zorg.
Het onderzoek gaat door, maar één ding is nu al duidelijk: deze zaak zal een belangrijke discussie op gang brengen over toezicht, verantwoordelijkheid en de noodzaak van eerlijke zorgverlening binnen het Belgische zorgsysteem.