Actueel
Angela Schijf in diepe rouw na heftig familieverlies 💔
Verdriet heeft zijn weg gevonden naar het gezin van actrice Angela Schijf. De familie verkeert in diepe r0uw na het 0verlijden van oma Marjan. Via een emotioneel eerbetoon op Instagram deelt Angela haar gevoelens en haalt ze dierbare herinneringen op aan de vrouw die een grote rol in haar leven speelde. “We gunnen haar rust, maar ik mis haar best ontzettend,” schrijft ze.
Een Groot Verlies
Oma Marjan laat een enorme leegte achter binnen het gezin van Angela. In haar Instagram-bericht deelt de actrice een fotoreeks van haar geliefde oma en reflecteert ze op de impact die Marjan op haar leven had. “Het n00dlot bracht haar naar ons gezin. Binnen no time werd ‘de moeder van tante Fred’ onze Oma,” vertelt Angela.
Marjan kende een leven vol tegenslagen en zware verliezen, waaronder het 0verlijden van haar echtgenoot en twee kinderen. Ondanks deze tragedies bleef ze een bron van veerkracht en inspiratie voor haar omgeving. Angela beschrijft haar oma als iemand die altijd de kracht vond om het leven te omarmen, hoe moeilijk dat soms ook was. “Ondanks dat gigantische verlies zag ze elke dag de zon opkomen, dresseerde ze de eekhoorns in haar tuin en omarmde ze de vrienden en vriendinnen van haar dochter.”
Een Mooi Eerbetoon
In haar eerbetoon benadrukt Angela hoe bijzonder oma Marjan was. “Ze heeft zoveel meegemaakt, maar wist altijd haar hoofd omhoog te houden,” schrijft ze. Het is duidelijk dat Marjan niet alleen een familielid was, maar ook een grote inspiratiebron. Angela’s woorden schilderen een beeld van een vrouw die ondanks tegenslagen in staat was om liefde en warmte uit te stralen naar iedereen om haar heen.
“We gunnen haar rust en hereniging met haar gezin, maar ik mis haar best ontzettend,” besluit Angela haar eerbetoon. Ze deelt haar verdriet openlijk met haar volgers, wat veel herkenning en steun oproept.
Reacties van Volgers en Bekenden
Angela’s post heeft een golf van reacties teweeggebracht. Onder haar bericht laten vele volgers en bekenden hun medeleven blijken. Onder anderen Bridget Maasland, fotograaf William Rutten en actrice Tanja Jess hebben hun steun betuigd met hartverwarmende woorden en symbolische hartjes.
Volgers prijzen Angela om haar eerlijke en ontroerende woorden over haar oma. “Wat een mooie ode aan een bijzondere vrouw,” schrijft een fan. Een ander voegt toe: “Sterkte Angela, je woorden laten zien hoeveel ze voor je betekende.”
Het Erfgoed van Oma Marjan
De nalatenschap van oma Marjan lijkt veel verder te reiken dan alleen haar directe familie. Haar veerkracht en vermogen om vreugde te vinden in de kleine dingen hebben diepe indruk gemaakt op degenen die haar kenden. Angela schrijft: “Ze was niet alleen onze oma, maar een voorbeeld voor ons allemaal.”
Deze herinneringen blijven voortleven in de familie en bieden troost in deze moeilijke tijd. De eekhoorns in haar tuin, de vrienden die ze omarmde, en de dagelijkse vreugde die ze vond ondanks verdriet, zijn allemaal getuigenissen van haar uitzonderlijke levenshouding.
Sterkte Wensen aan Angela en Familie
Met het 0verlijden van oma Marjan heeft Angela Schijf een van de belangrijke pijlers in haar leven verloren. Toch laat ze zien hoe waardevol het is om herinneringen te koesteren en de impact van een geliefde te vieren, zelfs in tijden van verlies. Zoals Angela het zelf omschrijft: “Ze blijft altijd bij ons, in de zonnestralen, de lach van mijn kinderen en de warmte van ons gezin.”
Wij wensen Angela en haar familie veel sterkte in deze moeilijke tijd. Wil je je medeleven tonen? Laat een berichtje achter in de reacties en deel je steun.
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.