Actueel
Ali B deelt bizar nieuws: ´Hier wil ik gewoon niet bij zijn´
Op 17 april begint het hoger beroep tegen Ali B, maar de rapper zal niet zelf aanwezig zijn in de rechtbank. Zijn advocaat, Bart Swier, heeft laten weten dat zijn cliënt geen noodzaak ziet om de zitting bij te wonen.
“Omdat het een regiezitting is en nog geen inhoudelijke behandeling, zien wij de noodzaak van zijn aanwezigheid niet,” verklaarde Swier aan RTL Boulevard.
Wat houdt de regiezitting in?
De regiezitting vindt plaats bij de rechtbank in Amsterdam en dient als een voorbereidende zitting. Hier kunnen de advocaten en het Openbaar Ministerie (OM) onderzoekswensen indienen, waarna het hof beslist of aanvullend onderzoek nodig is. Dit betekent dat de zaak inhoudelijk nog niet wordt behandeld. Wanneer dat wel zal gebeuren, is op dit moment nog niet bekend.
Hoger beroep na veroordeling
Ali B werd eerder veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf voor verkrachting en poging tot verkrachting. Zowel de rapper als het OM zijn in hoger beroep gegaan.
Zijn advocaat gaf eerder aan dat Ali B “overtuigd is van zijn onschuld” en de veroordeling met “ongeloof en diepe teleurstelling” heeft ontvangen.
Het OM benadrukte in een verklaring dat het belangrijk is dat slachtoffers van seksueel misbruik aangifte blijven doen. Het noemde het “moedig” dat slachtoffers zich in deze zaak hebben uitgesproken, ondanks de enorme media-aandacht.
Vrijspraken en herziening in hoger beroep
Hoewel Ali B werd veroordeeld voor verkrachting en poging tot verkrachting, werd hij vrijgesproken van twee aanrandingen. In de zaak rondom zangeres Ellen ten Damme werd hij wel veroordeeld voor poging tot verkrachting, maar niet voor verkrachting zelf.
Daarnaast was er de zaak van The Voice-finaliste Jill Helena, die Ali B beschuldigde van aanranding. De rechtbank oordeelde dat haar getuigenis betrouwbaar en geloofwaardig was, maar vond onvoldoende bewijs om tot een veroordeling over te gaan. Het OM ziet echter “aanknopingspunten” om deze zaak opnieuw in hoger beroep te behandelen, net als de andere vrijspraken.
Ali B gespot bij concert van Boef
Ondanks de rechtszaak liet Ali B zich afgelopen oktober nog zien bij het concert van Boef in de Ziggo Dome. Op TikTok circuleren video’s waarin te zien is dat hij met fans op de foto gaat. Dit optreden zorgde voor veel discussie, aangezien de rapper zich grotendeels uit de publieke aandacht had teruggetrokken na de beschuldigingen.
Hoe nu verder?
Het hoger beroep zal uitwijzen of de eerdere veroordeling standhoudt, of dat er nieuwe ontwikkelingen in de zaak komen. Voorlopig blijft de vraag of Ali B zich uiteindelijk in de rechtbank zal verdedigen of zich afzijdig blijft houden.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
