Actueel
Ex-Miss Emilie Vansteenkiste over ophef om verkiezing: ‘Eigenlijk is dit omkoperij’
Ex-Miss België Emilie Vansteenkiste heeft gereageerd op de controverse rondom de Miss België-verkiezing. In een interview met Het Nieuwsblad sprak de 23-jarige over de zorgen die recent naar voren kwamen, nadat ex-Miss Kenza Ameloot de alarmbel had getrokken. Kenza bracht onder meer aan het licht dat de kandidates onder grote druk staan en dat er ongewenste verwachtingen zouden zijn van de organisatie. Emilie, die zelf in 2021 de titel won, erkent dat de druk en lange werkdagen een realiteit zijn, maar benadrukt dat elke ervaring uniek is.
Kenza’s moedige getuigenis
Emilie toont begrip voor Kenza’s beslissing om haar ervaringen te delen. “Het is moedig van haar om haar verhaal te vertellen”, zegt Emilie. Ze erkent dat sommige aspecten van Kenza’s ervaring herkenbaar zijn, zoals de constante feedback van de organisatie en de lange dagen. “Ja, het is hard werken, en de lange dagen zijn onvermijdelijk”, zegt Emilie, die benadrukt dat de druk soms zwaar kan wegen. Desondanks benadrukt ze dat de verhalen van de missen persoonlijk zijn en per situatie kunnen verschillen.
De druk van de organisatie
In haar reactie legt Emilie uit dat de Miss België-organisatie soms veel van de kandidates verwacht. “Er is altijd feedback over wat je beter kunt doen, maar het is een onderdeel van het proces”, aldus de ex-Miss. Toch suggereert ze dat het een goed idee zou zijn om een neutrale partij in te schakelen die de kandidates kan ondersteunen. “Iemand die op vaste tijden komt luisteren en kijkt hoe het met je gaat, zou absoluut een meerwaarde kunnen zijn.”
Geen extra geld vereist
Een ander aspect waar Emilie het niet mee eens is, betreft het vermeende idee dat de kandidates extra geld moesten investeren om de titel te winnen. “Dat heb ik zo niet ervaren”, legt Emilie uit. Ze voegt eraan toe dat het inschrijvingsgeld van ongeveer 500 euro redelijk is, en dat het gebruikelijk is voor wedstrijden of hobby’s om kosten in rekening te brengen. “Ik heb geen extra geld geïnvesteerd, behalve voor sponsors die ik zelf heb gezocht”, zegt ze. Volgens Emilie gaat het niet alleen om het geld dat een kandidaat investeert, maar om de inzet en doorzettingsvermogen die nodig zijn om te winnen.
Kenza’s ervaring met werkdruk
Kenza Ameloot had eerder aangegeven dat de werkdruk bij de Miss België-verkiezing enorm was. Na haar overwinning in 2024 tekende zij een deeltijds contract bij de organisatie, maar ontdekte ze al snel dat de werkelijkheid veel intensiever was. Kenza gaf aan dat ze meer dan voltijds werkte, vooral in de beginmaanden van haar Miss-periode, en dat haar privacy soms werd geschonden, zoals het verplicht afgeven van haar persoonlijke sociale media-wachtwoorden.
Problemen met naaktfoto
Kenza vertelde ook over een incident waarbij een fotograaf een naaktfoto van haar nam zonder haar toestemming, die vervolgens op sociale media werd gedeeld. De reactie van de organisatie was volgens Kenza onbevredigend, wat haar frustratie vergrootte. “De organisatie noemde het ‘slechte publiciteit’, maar dat was niet wat ik wilde”, vertelde ze. Ondanks het incident moest ze doorwerken voor een andere opdracht, wat haar erg onterecht leek.
Cilou Annys deelt haar zorgen
Na de onthullingen van Kenza reageerde ook ex-Miss België Cilou Annys. Ze gaf aan zich herkend te hebben in Kenza’s verhaal, vooral wat betreft de invloed van sponsors op de verkiezingen. “Er is een enorme schaduwzijde aan dit proces”, zei Cilou, die waarschuwde dat sponsors invloed uitoefenen op wie uiteindelijk wint, wat de wedstrijd oneerlijk zou maken. Ze benadrukte dat kandidates vaak worden aangespoord om grote aankopen te doen, wat voor sommige meisjes voelt als omkoperij.
Reactie van Miss België-organisator Darline Devos
De organisatrice van Miss België, Darline Devos, reageerde fel op de aantijgingen. Ze noemde de beschuldigingen van Kenza “overdreven” en “uit de context getrokken”. Devos benadrukte dat ze elk jaar streeft naar de bescherming van de kandidates en dat ze altijd openstaat voor feedback. Volgens Devos waren er geen problemen bij haar laatste gesprek met Kenza, en kwam de situatie onverwacht naar voren. Ze zegt dat de verhalen van de kandidates vaak kunnen worden opgelost, zolang er een dialoog is.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
