Actueel
Zita Wauters voor het eerst eerlijk over haar liefdesleven: ‘Zo zit het écht’
Zita Wauters, de dochter van Koen Wauters en Valerie De Booser, is al jarenlang een bekend gezicht in de media. Haar leven wordt vaak van dichtbij gevolgd, ook haar liefdesleven is altijd een hot topic geweest. In een recent interview met Het Laatste Nieuws spreekt Zita openhartig over haar huidige relatie- en gevoelens over de liefde.
Van een jeugdliefde naar de stilte rond haar privéleven
Op 15-jarige leeftijd begon Zita een relatie met Ralph Cannie. De twee waren een aantal jaar samen en hadden een serieuze relatie. Toch kwam er in 2022 een einde aan hun liefde, en sindsdien is het stil rondom Zita’s romantische leven. In de media ging het af en toe over mogelijke relaties, zoals geruchten over een verhouding met bokser Victor Schelstraete, die ze zou hebben leren kennen tijdens de opnames van Kamp Jeroom. Maar Zita lijkt de laatste tijd vooral de stilte te bewaren als het gaat om haar liefdesleven.
Klaren de geruchten nu op?
In haar interview maakt Zita een belangrijk punt: “Ik ben op dit moment single,” zegt ze helder en duidelijk. Ze lijkt daarmee definitief een punt te zetten achter de roddels en speculaties die over haar werden verspreid. Maar waarom is ze momenteel single? Zita legt uit dat ze een beschermende houding heeft tegenover zichzelf als het gaat om liefde.
Beschermend voor zichzelf
Zita geeft toe dat ze niet snel verliefd wordt. “Ik ben eerder beschermend naar mezelf toe. Ik wacht lang voor ik me openstel en kwetsbare dingen vertel,” zegt ze. Dit komt volgens haar doordat ze van nature niet snel haar hart opent voor anderen. “Ik denk dat dat gewoon de aard van het beestje is,” legt ze uit. Het lijkt erop dat Zita eerst de tijd neemt om iemand echt te leren kennen en te vertrouwen voordat ze zich volledig in een relatie stort.
Een tijd van zelfontdekking
De focus ligt momenteel dan ook niet op het zoeken naar een nieuwe relatie, maar meer op zichzelf. Het lijkt erop dat Zita zich de laatste tijd vooral richt op haar carrière en persoonlijke groei, waarbij ze de liefde voor later lijkt te laten komen. Dit klinkt als een gezonde manier om zichzelf eerst te versterken en zichzelf beter te leren kennen, iets waar velen in de mediawereld – die vaak onder druk staan van verwachtingen van buitenaf – veel baat bij kunnen hebben.
De liefde komt wanneer het juiste moment daar is
Zita’s openhartige uitspraken over haar liefdesleven laten zien dat ze geen haast heeft om in een nieuwe relatie te stappen. Ze lijkt haar eigen tempo te volgen en is niet van plan zich te haasten in de liefde. Dit zou wel eens een verfrissende benadering kunnen zijn, zeker gezien de vaak hectische en publieke aard van haar leven als dochter van Koen Wauters, een bekende tv-persoonlijkheid.
Of Zita’s uitspraak over haar huidige singlestatus haar echte gevoelens weerspiegelt of meer een fase van zelfreflectie is, blijft af te wachten. Wat wel duidelijk is, is dat Zita zichzelf beschermt en wacht op het juiste moment om haar hart weer open te stellen. Voor nu is het belangrijkste dat ze haar eigen pad volgt, zowel in haar carrière als in haar persoonlijke leven.
De kans is groot dat de media en haar fans in de toekomst opnieuw met nieuwsgierige ogen zullen kijken naar Zita’s liefdesleven, maar voor nu is het duidelijk: Zita Wauters is het enige waar ze zich op richt.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
