Actueel
Aangeslagen ouders van gevonden Lisa (17) delen heftige verklaring en doen een belangrijke oproep
Ouders van Lisa (17) delen emotionele verklaring: “Onze harten zijn gebroken”
De ouders van Lisa, het 17-jarige meisje dat woensdagochtend niet meer thuis terugkeerde, hebben via een verklaring hun diepe verdriet geuit. Het nieuws heeft een enorme schok veroorzaakt in Duivendrecht, Abcoude en ver daarbuiten. Met ontroerende woorden vragen de ouders om rust, respect en privacy, terwijl zij dit onvoorstelbare verlies proberen te verwerken.
Een verklaring vol pijn en dankbaarheid
De familie wordt bijgestaan door de stichting Namens de Familie, die hen helpt bij communicatie naar de buitenwereld. In de verklaring staat te lezen hoe groot het verdriet is:
“Het verlies van Lisa is voor haar familie niet te bevatten en brengt een intens verdriet met zich mee. Onze harten zijn gebroken. We hopen in alle rust en privacy samen te kunnen rouwen om het verlies van Lisa. We ervaren veel steun in de liefde en het medeleven van familie, vrienden en dorpsgenoten en willen daar onze dankbaarheid voor uitspreken.”
Het zijn woorden die de kwetsbaarheid en de pijn van het gezin blootleggen, maar ook de warmte laten zien die zij ontvangen uit hun omgeving.
Oproep om privacy en respect
De ouders vragen nadrukkelijk om de privacy van hun dochter en het gezin te respecteren. Zij doen een beroep op de samenleving en de media om geen foto’s, achternaam of andere persoonlijke gegevens te delen. Ook vragen zij om geen speculaties te verspreiden.
De familie laat weten dat de uitvaart in besloten kring zal plaatsvinden. Daarmee hopen zij Lisa in alle rust te kunnen herdenken, zonder publieke aandacht.
Lisa’s laatste avond
Lisa bracht dinsdagavond tijd door in het centrum van Amsterdam, zoals zoveel jongeren van haar leeftijd. Rond half vier ’s nachts stapte ze op de fiets richting huis in Abcoude. Ze zou haar vertrouwde route volgen, maar onderweg ging het mis.
In Duivendrecht werd zij slachtoffer van een ernstig incident. Rond vier uur ’s nachts kwam er een melding binnen bij de hulpdiensten over een persoon te water. Toen ag*nten en hulpverl*ners arriveerden, bleek dat er niets meer gedaan kon worden. Voor Lisa kwam de hulp te laat.
De z0ektocht naar antwoorden
De p0litie onderzoekt met man en macht wat er die nacht precies is gebeurd. Hoewel er nog geen verdachte is aangehouden, wordt er intensief onderzoek gedaan. Camerabeelden, getuigenverklaringen en sporenonderzoek moeten uitwijzen wie verantwoordelijk is voor het leed dat zoveel mensen heeft geraakt.
De onzekerheid maakt de pijn voor de familie en de gemeenschap extra zwaar. Toch is er vertrouwen dat de waarheid boven water komt en dat de dader wordt opgespoord.
Eerdere melding van een vrouw
Wat de zaak nog schrijnender maakt, is een verklaring die bij De Telegraaf naar voren kwam. Een jonge vrouw vertelde dat zij dezelfde avond, op dezelfde plek, werd achtervolgd door een onbekende man.
“Ik was op weg naar huis van mijn werk en zag ineens iemand die achter mij aan begon te rennen. Ik dacht dat hij mij iets wilde aandoen of mijn fiets of telefoon wilde afpakken,” aldus de vrouw. Ze wist gelukkig te ontkomen, maar de angst zit diep. “Ik tril nog steeds van angst,” zei ze.
Met de kennis van nu overweegt zij haar verhaal bij de p0litie te doen. Het zou het onderzoek in de zaak van Lisa in een nieuwe richting kunnen sturen.
Een golf van verdriet en steun
Het nieuws over Lisa heeft diepe indruk gemaakt. In zowel Abcoude als Duivendrecht hangt een geladen sfeer. Dorpsgenoten leggen bloemen neer en steken kaarsen aan. Ook op sociale media stromen berichten van steun en medeleven binnen.
Veel mensen kennen Lisa persoonlijk of via school, sport of de buurt. Voor hen voelt dit verlies extra dichtbij. Jongeren spreken uit dat ze geschrokken zijn dat dit zo dicht bij huis heeft kunnen gebeuren. Ouders omarmen hun kinderen net wat steviger dan anders.
Jong leven, grote leegte
Lisa was nog maar 17 jaar, een leeftijd waarop het leven zou moeten draaien om dromen, toekomstplannen en vrienden. In plaats daarvan moet haar familie nu omgaan met een leegte die niet te bevatten is.
Haar ouders omschrijven haar als een vrolijke, liefdevolle en betrokken dochter die altijd klaarstond voor anderen. Die herinnering willen ze levend houden, ook al is haar aanwezigheid niet meer tastbaar.
De kracht van gemeenschap
In tijden van verdriet blijkt hoe sterk een gemeenschap kan zijn. In Abcoude en omgeving wordt er alles aan gedaan om de familie bij te staan. Buren brengen maaltijden, vrienden komen langs om steun te bieden, en scholen zorgen voor opvang en gesprekken voor leerlingen die geschrokken zijn.
Het samen verwerken en delen van emoties biedt troost, al neemt het de pijn niet weg. Voor veel mensen voelt het alsof ze hun eigen dochter of zus zijn kwijtgeraakt.
P0litieonderzoek in volle gang
De p0litie benadrukt dat er alles aan wordt gedaan om de toedracht van het incident te achterhalen. Daarbij wordt ook een beroep gedaan op het publiek: mensen die iets hebben gezien of gehoord in de nacht van dinsdag op woensdag, worden verzocht zich te melden.
Daarnaast is er aandacht voor camerabeelden van woningen en bedrijven in de omgeving. Het zou een cruciale stap kunnen zijn in het reconstrueren van de gebeurtenissen.
Rouwen in besloten kring
De familie heeft inmiddels bekendgemaakt dat de uitvaart van Lisa in besloten kring zal plaatsvinden. Alleen directe familie en vrienden zullen aanwezig zijn om afscheid te nemen. Daarmee hopen de ouders hun dochter te kunnen herdenken in de sfeer die zij verdient: intiem, respectvol en zonder afleiding van buitenaf.
Voor de vele anderen die Lisa kenden of geraakt zijn door het nieuws, zullen er op een later moment mogelijk herdenkingsmomenten volgen, maar daar is nu nog niets over bekend.
Een oproep tot menselijkheid
De verklaring van de ouders eindigt met een eenvoudige, maar krachtige boodschap: respecteer ons verdriet. In een tijd waarin nieuws razendsnel verspreid wordt via sociale media en speculaties al snel de ronde doen, vragen zij om stilte en medeleven.
Het is een oproep die door veel mensen wordt onderschreven. Want uiteindelijk draait het niet om nieuwsgierigheid of sensatie, maar om de herinnering aan een jong meisje dat te vroeg uit het leven werd gerukt.
Conclusie
Het verlies van Lisa heeft een gat geslagen in de harten van haar familie en in de gemeenschap van Abcoude en Duivendrecht. Terwijl de p0litie het onderzoek voortzet, probeert de familie stap voor stap om te gaan met het immense verdriet.
Hun verklaring laat zien hoe zwaar de weg vooruit zal zijn, maar ook hoe waardevol de steun van anderen in deze moeilijke tijd is. Voor nu rest alleen de wens dat de familie in rust kan rouwen, en dat er recht wordt gedaan aan de herinnering van Lisa: een geliefd meisje dat voor altijd gemist zal worden.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”