Actueel
een van de honden in het asiel waar ik van hield had een blauwe ‘tatoeage-achtige’ lijn.
Als je een kleine blauwe lijn op de buik van een hond opmerkt, kan dat in eerste instantie vreemd en intrigerend lijken. Deze eenvoudige markering geeft echter belangrijke informatie over de gezondheid en medische geschiedenis van de hond.
In de diverse wereld van honden, variërend van kleine, speelse rassen tot grote, majestueuze typen, heeft elk dier unieke kenmerken, zowel natuurlijk als door mensen toegevoegd.
Naast hun genetische eigenaardigheden zoals verschillende vachtkleuren of opvallende ogen, gebruiken we als huisdiereigenaren verschillende methoden om onze dieren te markeren, zoals halsbanden, winterjassen, of in dit geval, een sterilisatietatoeage.
Sterilisatietatoeages worden aangebracht om aan te geven dat een hond gesteriliseerd of gecastreerd is, een procedure die door dierenartsen tijdens de operatie wordt uitgevoerd.
Deze tatoeages worden meestal aangebracht met een tatoeagepistool, eigendom van de dierenartspraktijk, terwijl het dier nog onder narcose is.
Cherice Roth, DVM, hoofd diergeneeskunde bij Fuzzy, een online platform voor huisdiergezondheid, legt uit dat de inkt steriel is en direct in de wond wordt geplaatst voordat het dier wakker wordt.
Dit proces zorgt ervoor dat het dier geen extra pijn ervaart. Deze praktijk is vooral gebruikelijk bij reddingshonden en in dierenasiels waar sterilisatie een vereiste is voor adoptie.
De sterilisatietatoeage is meestal een eenvoudige, maar duidelijke blauwe lijn dicht bij de incisieplaats.
Deze kan variëren van een enkele lijn aan één kant tot lijnen aan beide kanten van de incisie, afhankelijk van de voorkeur van de dierenarts.
Hoewel de inkt kan vervagen, blijft deze een cruciale visuele indicator van de sterilisatiestatus van de hond. Dit is bijzonder waardevol in situaties waarin de medische geschiedenis van een hond onbekend is.
Het aanbrengen van een sterilisatietatoeage is een belangrijke preventieve maatregel om verschillende redenen:
- Preventie van onnodige medische ingrepen: Het
bespaart het dier de mogelijke pijn en risico’s van een onnodige
operatie om de sterilisatiestatus te bevestigen.
- Kostenbesparend: Het voorkomt de hoge kosten
van alternatieve methoden zoals hormoonbloedtesten of echografieën,
die vaak niet doorslaggevend zijn.
- Snelle identificatie in noodgevallen: In
noodgevallen waarbij de eigenaar niet aanwezig kan zijn, biedt de
tatoeage onmiddellijke duidelijkheid over de sterilisatiestatus van
het dier.
Ondanks de voordelen is de praktijk van het tatoeëren nog niet universeel geadopteerd in privé dierenartspraktijken.
De voornaamste redenen hiervoor zijn vaak gerelateerd aan de kosten en een gebrek aan bewustzijn over de potentieel veranderende omstandigheden in het leven van een huisdier.
Dierenartsen en huisdiereigenaren in privépraktijken overwegen minder vaak de scenario’s waarin een dier kan eindigen zonder duidelijke medische geschiedenis.
De blauwe sterilisatietatoeage voor honden is een vitale medische indicatie die veel meer betekent dan alleen de huidige gezondheidsstatus van een huisdier.
Het helpt onnodige chirurgische ingrepen, pijn, en medische kosten te voorkomen en biedt essentiële informatie in noodgevallen.
Voor huisdiereigenaren en verzorgers biedt deze kleine blauwe lijn een snelle bevestiging van de sterilisatiestatus van de hond, wat cruciaal kan zijn in de besluitvorming over de behandeling in noodgevallen.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”