Actueel
Onze gedachten zijn bij Carlo Boszhard en de familie
Carlo Boszhard, bekend als presentator van het afgelopen seizoen van “Married At First Sight”, heeft recent schokkend nieuws gedeeld over de gezondheidstoestand van zijn vader. In zijn column voor Televizier schrijft Carlo dat zijn vader in het ziekenhuis ligt en dat zijn toestand kritiek was.
Er is Hoop
Carlo beschrijft de ernstige situatie waarin zijn vader verkeerde: “Zijn lever en nieren waren gestopt met werken, gelukkig door het ingrijpen van mijn moeder is hij er nog.” Dit ingrijpen van Carlo’s moeder was cruciaal en heeft een groot verschil gemaakt. Inmiddels gaat het iets beter met zijn vader, wat een lichtpuntje biedt in deze moeilijke tijd. Carlo benadrukt: “Laat het duidelijk zijn; er is hoop. En als er hoop is, blijf je positief en dus hopelijk ook iedereen die dit leest en het nieuws overneemt.”
Liefde en Steun
Carlo heeft immense bewondering voor de liefde en steun die zijn ouders elkaar bieden. “Ze zijn door de jaren heen een geheel geworden. Mijn moeder begint te praten, mijn vader weet genoeg,” aldus Carlo. Hij beschrijft de band tussen zijn ouders als iets heel bijzonders, waaruit blijkt hoe sterk hun relatie is. Zijn vader wordt omschreven als mentaal ijzersterk, wat een belangrijke factor is in zijn herstelproces.
Kroketten en Emotie
In zijn column laat Carlo ook zijn emotionele kant zien. “Mijn vader knuffelt mijn moeder en andersom. Ze praten en het klinkt als één persoon.” Deze momenten van intimiteit en wederzijdse steun laten zien hoe belangrijk familiebanden zijn, vooral in tijden van crisis.
Aan het einde van zijn column richt Carlo zich direct tot zijn vader met een liefdevolle boodschap: “Lieve pa, je wordt weer beter en je kracht komt terug. Aan de liefde om je heen zal het niet liggen.” Hij voegt er een persoonlijk tintje aan toe door te beloven kroketten mee te nemen bij zijn volgende bezoek. “Niet alleen ma houdt van je. Ik zie je vanavond weer en ja, ik neem kroketten mee. Met liefde,” zo sluit Boszhard af.
Familie als Fundament
Dit verhaal benadrukt de cruciale rol van familie in tijden van gezondheidscrises. De kracht en liefde die Carlo’s ouders elkaar geven, vormen een bron van inspiratie en hoop. Het toont ook de rol die Carlo zelf speelt in het bieden van steun aan zijn ouders, wat de sterke familiedynamiek verder illustreert.
Het Belang van Liefde en Hoop
De situatie van Carlo’s vader brengt de onvoorspelbaarheid en kwetsbaarheid van het leven in beeld. Toch laat Carlo zien dat zelfs in de donkerste tijden, liefde en hoop kracht kunnen bieden. Zijn verhaal is een reminder dat, ongeacht de omstandigheden, de steun van dierbaren een essentieel onderdeel is van het herstelproces.
Persoonlijke Reflectie
Carlo’s column biedt niet alleen inzicht in de medische toestand van zijn vader, maar ook in zijn eigen emotionele reis. Hij deelt openhartig zijn gevoelens van bezorgdheid en hoop, en benadrukt de waarde van kleine gebaren van liefde, zoals het meenemen van kroketten voor zijn vader. Deze persoonlijke reflectie maakt zijn verhaal nog krachtiger en toegankelijker voor de lezers.
Krachtige Banden
De band tussen Carlo’s ouders, zoals beschreven in de column, is een prachtig voorbeeld van hoe een levenslange relatie door wederzijdse steun en liefde kan blijven bloeien, zelfs onder extreme omstandigheden. Het benadrukt hoe belangrijk het is om in goede en slechte tijden naast elkaar te staan.
Oproep tot Positiviteit
Carlo’s oproep om positief te blijven, ongeacht de situatie, is een krachtige boodschap voor iedereen die met vergelijkbare omstandigheden te maken heeft. Zijn optimisme en de hoop die hij uitstraalt zijn aanstekelijk en bieden een baken van licht voor anderen die door donkere tijden gaan.
Conclusie
Carlo Boszhard’s column in Televizier biedt een diepgaande en ontroerende blik op de gezondheidscrisis van zijn vader, de onmiskenbare steun van zijn moeder en de kracht van familiebanden. Het verhaal onderstreept het belang van hoop, liefde en positiviteit, zelfs in de moeilijkste tijden. Carlo’s persoonlijke reflecties en de liefdevolle boodschap aan zijn vader maken dit tot een bijzonder en inspirerend verhaal.
De 62-jarige Peter besloot om twee jaar geleden op vakantie te gaan naar Letland. Hij zal deze solotrip echter nooit meer vergeten.
Peter steekt van wal: “Het Oostblok is weer eens wat anders als Spanje, waar veel mensen heengaan. Het leek me ontzettend leuk ergens heen te gaan waar niet zoveel over bekend is.”
De Nederlander vervolgt: “Bovendien zijn vluchten naar Riga ook goedkoop, evenals het verblijf en de kosten in het algemeen.”
“Ik houd van reizen en het liefst alleen, dan hoef je geen rekening te houden met anderen en dan kun je dus ook gewoon je gang gaan”, aldus Peter.
Peter had alles tot in de puntjes gepland. “Via Google had ik al gekeken naar toeristische trekpleisters, zodat ik niet doelloos in het rond zou lopen. Dat doe ik eigenlijk altijd.”
Aangekomen besloot hij om een avondje te gaan stappen, dus trok hij de stad in. Tijdens zijn wandeling werd hij plots aangesproken door een jongedame.
Peter vertelt: “Ze zei dat ze uit Rusland waren en vroeg me of ik ergens een leuk tentje wist waar ze iets zouden kunnen gaan drinken. Ik had geen idee, en vertelde dat ik uit Nederland kom.”
“Daarop vroeg ze me of ik zin had om met haar mee te gaan. Ik zag daar geen kwaad in en we zijn toen samen naar een bar gegaan”, vervolgt Peter.
“Het was supergezellig en de drank vloeide rijkelijk. Ze heette Stefania en was 23 jaar. Aan het einde van de avond vroeg ze of ze mee mocht naar mijn hotel.”
Peter was toen zestig en zegt dat het moeilijk was om een knappe dame van 23 jaar te weigeren. “Ze was heel erg knap en ik had er veel zin in. Toch was ik niet meer helemaal helder en zelfs een beetje duizelig.”
De man legt uit wat er dan gebeurde. “Toen we in mijn hotelkamer kwamen, kon ik nauwelijks meer op mijn benen staan. Het voelde alsof ik teveel gedronken had, maar ook weer niet.”
“Ik ben uiteindelijk in slaap gevallen. Alhoewel, het was meer een soort van knock-out. Toen ik wakker werd was Stefania er niet.”
“Tot mijn grote schrik was mijn portemonnee, waar mijn vakantiegeld van 2.000 euro en bankpas inzaten, er ook niet meer.”
“Ik heb toen mijn bank direct gebeld en gelukkig was er nog niets afgeschreven. De kaarten heb ik laten blokkeren. Mijn cash geld was ik wel kwijt.”
“Dat was nog erg lastig, want ik moest immers nog drie dagen eten en drinken. Ook moest ik de taxirit naar het vliegveld betalen. Zonder geld ben je echt machteloos.”
“Gelukkig had ik mijn paspoort nog en via Western Union heeft een familielid geld naar me overgemaakt. Dat kon ik toen afhalen bij een kantoortje in de stad.”
“In de resterende dagen heb ik Stefania niet meer gezien. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar ik denk dat ze iets in mijn drinken heeft gedaan.”
“Het klinkt ook te mooi om waar te zijn. Waarom zou een bloedmooie meid van 23 met een man van 60 willen zijn?” Peter heeft zijn lesje nu wel geleerd.
“Het heeft me enorm aangegrepen en als ik nu op vakantie ga, kijk ik wel drie keer uit. Ondanks dat ik zulke verhalen wel had gehoord, ben ik er zelf toch ingetrapt.”