Actueel
Grote zorgen om financiën Suzan & Freek: ‘Zij staat er straks alleen voor’
uzan & Freek treden weer op na aangrijpend nieuws – fans reageren met bewondering én begrip
Tweeënhalve week geleden kwam het onverwachte bericht dat het populaire muzikale duo Suzan & Freek hun geplande concerten annuleerde. De reden: Freek kreeg een medische diagnose die het leven van het stel in één klap op zijn kop zette. Het geplande vervolg van hun Ziggo Dome-succes – drie extra, grootschalige shows – ging plots niet meer door.
In de eerste week na het nieuws trokken Suzan en Freek zich volledig terug. Emoties, verdriet en onzekerheid overheersten. Toch besluiten de twee nu om wél weer op te treden, onder andere op festivals deze zomer. En dat zorgt voor een golf aan reacties: van ontroering en steun tot bewondering voor hun veerkracht.
Van verdriet naar veerkracht
De comeback op het podium is geen vanzelfsprekende keuze. Freek kreeg recent te horen dat hij te maken heeft met een ernstige vorm van longk*nker. Een mededeling die normaal gesproken alles stilzet. En dat gebeurde ook: “We hebben een week lang niets anders gedaan dan huilen,” lieten ze eerder weten via social media.
Toch besloten Suzan & Freek om, ondanks alles, opnieuw het podium op te zoeken. Niet voor een volledig concertreeks, maar wél voor enkele zorgvuldig gekozen optredens. Festivals, kleinschalige events en mogelijk zelfs besloten shows.
“Zingen is hun passie – en dát is wat telt”
Op NUjij, het reactieplatform van NU.nl, stromen honderden berichten binnen over hun beslissing. Veel mensen reageren warm en ondersteunend. “Zolang ze er zelf energie uithalen en het fysiek haalbaar is, moeten ze vooral blijven zingen,” schrijft Annemiek. “Ik weet helaas hoe het is om ernstig z!ek te zijn. Als je je nog goed genoeg voelt, wil je vooral leven. Genieten van je passie, zolang dat kan.”
Volgens haar draait het niet per se om het geld. “Natuurlijk is het mooi meegenomen, maar als je z!ek bent, is dat niet je eerste gedachte – als je tenminste geen directe geldzorgen hebt. Het gaat om tijd, liefde en betekenis.”
Financiële realiteit: “De kachel moet ook bij hen blijven roken”
Toch is er ook veel begrip voor de financiële kant van hun keuze. Optreden is immers niet alleen een vorm van expressie, het is ook hun werk. “Groot gelijk dat ze het doen,” schrijft Hester. “Ook bij hen moet de kachel blijven roken.”
Een andere bezoeker zegt: “Je moet hooi maken als de zon schijnt. Zeker nu er straks ook een kind is en ze het misschien ooit alleen moet gaan doen. Financiële rust is dan zó belangrijk.”
De combinatie van onzekerheid over de toekomst en de komst van een kindje, zorgt ervoor dat veel mensen begrip tonen voor het besluit om nog zoveel mogelijk op te treden. “Het is niet alleen een bron van inkomen, het is ook een manier om nog herinneringen te maken.”
Een muzikale nalatenschap – én een toekomst voor het gezin
“Het is pijnlijk om het zo te benoemen,” zegt Koen, “maar ik snap dat je denkt: nog even zingen voor het studiefonds van de kleine.” Zijn opmerking is nuchter bedoeld, niet cynisch. “Als je weet dat de toekomst onzeker is, wil je het nú goed regelen.”
Ook Jennifer sluit zich daarbij aan: “Met een kindje op komst is het allesbehalve gek om nu nog iets op te bouwen. Hun muziek is prachtig, maar hun oeuvre is nog niet groot genoeg om voor altijd op te teren. Dus dit is gewoon verstandig.”
“De optredens zijn straks vast snel uitverkocht – en terecht”
Een ander punt dat genoemd wordt: Suzan & Freek zijn enorm populair. Concerten van het duo zijn doorgaans razendsnel uitverkocht. Nu, met het persoonlijke verhaal dat erbij komt kijken, zal die belangstelling alleen maar toenemen.
“Ik denk dat mensen nu nóg meer bereid zijn om te komen,” schrijft iemand. “Niet uit medelijden, maar omdat ze geraakt zijn. En omdat ze het duo een warm hart toedragen. Het zou me niks verbazen als festivals met hun naam op de line-up extra snel vol raken.”
Wat zeggen Suzan & Freek zelf?
Het duo heeft tot nu toe weinig interviews gegeven sinds het nieuws over Freeks gezondheid naar buiten kwam. Wel plaatsten ze enkele persoonlijke berichten op hun sociale media, waarin ze hun dankbaarheid uitspraken voor de overweldigende steun en de duizenden reacties van fans.
Over hun optredens zeggen ze: “We willen vooral doen wat goed voelt. Soms is dat rust, soms is dat muziek maken.” Daarmee geven ze aan dat ze van moment tot moment zullen bekijken wat mogelijk is, zonder zichzelf te forceren.
Voor nu is het duidelijk dat ze opnieuw het podium opgaan – én dat het publiek daar met open armen op reageert.
Een keuze met impact: muzikaal, emotioneel én praktisch
De situatie van Suzan & Freek raakt velen, juist omdat het zó herkenbaar is. Liefde, gezondheid, onzekerheid, een groeiend gezin – het zijn thema’s die bij iedereen binnenkomen. Hun keuze om toch op te treden, laat zien hoe mensen omgaan met tegenslag: niet door zich terug te trekken, maar door verbinding te blijven zoeken.
En in hun geval is die verbinding muzikaal. Elk optreden is nu niet alleen een show, maar ook een herinnering. Voor henzelf, voor hun ongeboren kind, en voor de duizenden fans die hen al jaren volgen.
Geen sentiment, maar realisme
Hoewel sommige reacties raken aan gevoelige snaren, overheerst op NUjij en andere platforms een sfeer van begrip en respect. “Dit is geen sentimenteel verhaal,” schrijft iemand. “Het is realistisch. Het leven stopt niet ineens. En als je de kracht hebt om te blijven zingen, doe dat dan. Voor jezelf, je familie én je publiek.”
De optredens worden daarmee méér dan werk – ze zijn een ode aan het leven, aan muziek en aan samen zijn zolang het kan.
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
