Actueel
Afscheidsrit voor Jonnie Boer: motorstoet en kruidenhulde in hartje Zwolle
In Zwolle is donderdag op indrukwekkende wijze afscheid genomen van topchef Jonnie Boer, de man achter sterrenrestaurant De Librije. De stad stond stil, het plein voor het restaurant vulde zich met bloemen en herinneringen, en een unieke motorstoet begeleidde hem op een symbolische laatste rit. Het werd een eerbetoon waarin geur, geluid en emotie samenkwamen — precies zoals Jonnie het zou hebben gewild.
Een ingetogen begin bij De Librije
Vroeg in de ochtend verzamelden zich familieleden, vrienden, collega’s en tal van belangstellenden bij De Librije. Op het Spinhuisplein heerste een ingetogen sfeer. Mensen stonden stil, sommigen met de handen gevouwen, anderen met een bloem in de hand.
Even na tien uur werd de kleurrijk beschilderde kist naar buiten gedragen, onder begeleiding van het ingetogen nummer In the Air Tonight van Phil Collins. Het was een moment van volledige stilte. Geen woorden, geen rumoer, alleen muziek en herinnering.
Een erehaag van Harley-Davidsons
Wat volgde was een afscheid dat perfect paste bij de persoonlijkheid van Jonnie Boer: eigenzinnig, krachtig en vol symboliek. Ruim honderd Harley-Davidson-rijders stonden klaar om hem te begeleiden op zijn rit.
Deze stoere motorliefhebbers, vaak gekleed in leren jassen en met getekende gezichten, vormden een indrukwekkende erehaag. Opvallend waren de kleine bosjes kruiden — waaronder rozemarijn — die op verzoek van de familie op de sturen waren bevestigd. Een ingetogen maar veelzeggend detail, een ode aan Jonnies jarenlange toewijding aan geur, smaak en natuur.
De kist op het zijspan
De kist werd voorzichtig op een zijspan van een motor gelegd. De motor werd gevolgd door twee Porsches en tientallen Harleys. Samen vormden ze een rouwstoet zoals Zwolle nog niet eerder zag. Toen de motoren langzaam begonnen te rijden, ging er een rilling door de menigte. De stilte werd doorbroken door het diepe, warme geluid van de motoren, alsof ze gezamenlijk een groet brachten aan de man die zovelen inspireerde.
Langs de straten klapten toeschouwers zachtjes toen de stoet zich in beweging zette, op weg naar Giethoorn, een plek waar Jonnie zich verbonden mee voelde. Later op de dag keerde de stoet terug naar Zwolle, waar de uiteindelijke herdenking plaatsvond.
Een stad neemt afscheid
Het afscheid van Jonnie Boer werd niet alleen binnen de muren van De Librije gevoeld. In de stad zelf stonden mensen stil, bij etalages, op straathoeken, op balkons. Op meerdere plekken lagen bloemen, brandden kaarsen of stonden krijtborden met teksten als “Bedankt Jonnie” en “Smaakmaker van Zwolle”.
Inwoners spraken met elkaar over de herinneringen die zij hebben aan De Librije, aan ontmoetingen met Jonnie of simpelweg aan zijn rol in het tot bloei brengen van de stad. Zijn betekenis reikte veel verder dan gastronomie: hij gaf Zwolle een plaats op de wereldkaart.
Herinneringen in geur en beeld
Binnen De Librije werd intussen op een ingetogen manier herdacht. Medewerkers liepen langs hun werkplek, stonden even stil bij de kruidenkast, bij de muur met handgeschreven menu’s, bij de plek waar Jonnie altijd stond.
Zijn zoon Jimmie Boer deelde eerder deze week al beelden van de ruimte waarin zijn vader lag opgebaard. De kleurrijke graffiti-kist, de vlag van Giethoorn, de bokshandschoenen van Jonnie en een foto van Johan Cruijff vormden een persoonlijk tableau vol symboliek.
De betekenis van motoren en kruiden
De keuze voor een motorstoet en de kruiden op de sturen was geen toeval. Jonnie Boer was zelf motorliefhebber en hield van alles wat met vrijheid, kracht en onafhankelijkheid te maken had.
Rozemarijn, tijm en salie — kruiden die vaak in zijn gerechten voorkwamen — kregen een nieuwe betekenis als symbolen van afscheid, herinnering en verbondenheid.
Voor de Harley-rijders was het een eer om onderdeel te mogen zijn van deze bijzondere rit. Velen kenden Jonnie persoonlijk of hadden in De Librije gegeten. “Dit is het minste wat we konden doen,” zei een van hen. “Hij was uniek.”
Publieke waardering
De stad Zwolle toonde zich van haar meest betrokken kant. Burgemeester Pieter Snijders liet eerder al weten dat Jonnie Boer niet alleen een ondernemer was, maar ook een verbinder.
“Hij bracht mensen bij elkaar, op het bord en aan tafel,” aldus Snijders. “Vandaag is het onze beurt om hem te eren.”
Ook andere bekende Nederlanders, waaronder collega-chefs en mediafiguren, lieten via sociale media weten geraakt te zijn door het eerbetoon. Veelvuldig terugkerende woorden: inspiratie, vakmanschap, warmte.
Een voorbeeld voor velen
De Librije groeide onder Jonnie’s leiding uit tot een van de meest toonaangevende restaurants van Nederland. Drie Michelinsterren, internationale faam, maar altijd geworteld in de nuchtere Zwolse bodem.
Voor jonge chefs en ondernemers was Jonnie Boer een voorbeeld: van hoe je met toewijding en creativiteit een eigen wereld kunt bouwen. Het feit dat zijn afscheid werd vormgegeven met dezelfde originaliteit en kracht als zijn werk, maakte het des te indrukwekkender.
De laatste rit en wat blijft
Toen de stoet in de middag terugkeerde in Zwolle, was de stad nog steeds in stilte gehuld. Familieleden, medewerkers van De Librije en intimi verzamelden zich opnieuw. De uitvaart vond plaats in besloten kring, zoals door de familie gewenst.
Voor buitenstaanders eindigde de dag bij De Librije, waar nog urenlang mensen langskwamen om bloemen neer te leggen, stil te staan of een korte herinnering te delen met anderen. Een collectieve vorm van herdenken, van verbondenheid.
Tot slot
Het afscheid van Jonnie Boer was uniek, symbolisch en diep menselijk. Geen grootse ceremonie met woorden, maar een krachtig eerbetoon vol persoonlijke details. De motorstoet, het geluid van de motoren, de geur van kruiden en de gedeelde stilte — het vormde een afscheid dat tot in de vezels werd gevoeld.
In de herinnering aan Jonnie blijven niet alleen zijn gerechten voortleven, maar ook zijn liefde voor mensen, zijn oog voor detail en zijn vermogen om het leven te vieren. Zoals iemand bij De Librije fluisterde, terwijl de motoren wegredden:
“Hij reed niet weg, hij blijft bij ons. In geur, in smaak, in alles.”
Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”
Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.
De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.
Een schaakspel in plaats van een knock-out
Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.
Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.
De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.
Het publiek laat zich horen
In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.
Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.
Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.
Een sportieve boodschap en excuses van Rico
Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.
Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.
Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.
Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”
Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”
Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.
Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”
Vakhitov: waardige tegenstander
Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.
Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.
Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks
Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.
Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.
Wat nu voor Rico Verhoeven?
Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.
Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.