Actueel
Familie neemt in alle rust afscheid van Jonnie Boer: “We gaan je heel erg missen, pap”
De culinaire wereld staat stil bij het leven van topchef Jonnie Boer, bekend van het iconische restaurant De Librije in Zwolle. Zijn invloed op de Nederlandse gastronomie was uitzonderlijk. Maar boven alles was Jonnie een toegewijde echtgenoot en vader. Afgelopen weekend nam zijn gezin in alle rust afscheid, in een setting vol warmte, respect en liefde. Zijn zoon deelde een tedere video met de woorden: “Hij ligt er mooi bij. We gaan je missen, pap.”
Een ingetogen afscheid met grote betekenis
Het afscheid vond plaats in besloten kring, omgeven door de mensen die hem het meest dierbaar waren. De sfeer was persoonlijk en ingetogen, met aandacht voor alles wat Jonnie zo uniek maakte. De ruimte was aangekleed met bloemen uit de eigen tuin en muziek die hem raakte. De momenten waren gevuld met herinneringen, zachte woorden en dankbaarheid voor een leven dat anderen diep raakte.
Een aanwezige sprak over “een moment van verbinding, stilte en schoonheid, precies zoals Jonnie het had gewild.” Niet groots, maar echt.
Een zoon spreekt vanuit zijn hart
Jonnie’s zoon, die de waarden van zijn vader dagelijks meedraagt, maakte een korte video. Zonder opsmuk, zonder sensatie. In de video is een hand te zien die rust op de kist, begeleid door de woorden:
“Hij ligt er mooi bij. Rustig. Zoals we hem kennen. We gaan je missen, pap.”
De beelden troffen velen. Niet vanwege drama, maar juist vanwege de tederheid. Tienduizenden mensen lieten weten geraakt te zijn door dit eerlijke en ontroerende afscheid.
Meer dan een chef: een levenskunstenaar
Jonnie Boer was niet alleen een chef van wereldniveau. Hij was een levenskunstenaar. Iemand die leefde vanuit zijn hart, kookte met passie en dacht in mogelijkheden. Samen met zijn vrouw Thérèse zette hij De Librije op de kaart, niet alleen als restaurant, maar als begrip.
Zijn gerechten waren doordacht, maar altijd met liefde gemaakt. “Eten is herinnering, emotie, familie,” zei hij ooit. Die gedachte liep als een rode draad door zijn werk en leven. In elk detail zat gevoel.
Een familieman met oog voor het kleine
Thuis was Jonnie de man die altijd een hand op een schouder legde, die luisterde, maar ook ruimte gaf. Ondanks zijn drukke leven in de horeca, maakte hij tijd voor zijn gezin. Of het nu ging om het samen koken, een wandeling maken of simpelweg aanwezig zijn: hij begreep hoe belangrijk nabijheid is.
Zijn kinderen spraken later over zijn vermogen om grenzen te stellen én ruimte te geven. Een vader met karakter, maar vooral met een groot hart.
Eerbetoon uit de culinaire wereld
Na het bekend worden van het afscheid stroomden reacties binnen van collega’s uit de topgastronomie, maar ook van jonge chefs en trouwe gasten. Sergio Herman schreef:
“Jonnie liet de wereld zien dat je met echtheid, vakmanschap en liefde een stempel kunt drukken die generaties overleeft.”
Ook internationale namen deelden hun waardering. Van Tokyo tot Parijs werd stilgestaan bij zijn nalatenschap. Jonnie werd gezien als een pionier, een leermeester, maar vooral als iemand die zijn menselijkheid nooit verloor.
Dankbaarheid boven verdriet
De familie Boer liet via een korte verklaring weten dat hun gevoelens vooral gericht zijn op dankbaarheid. Voor de man die hij was, voor de momenten die gedeeld werden, en voor de inspiratie die hij blijft geven.
“Jonnie leefde met zijn handen, maar werkte met zijn hart. We zijn dankbaar voor alles wat hij voor ons en voor velen heeft betekend.”
Zij gaven aan dat er later dit jaar een publiek eerbetoon zal plaatsvinden, waar iedereen die zich verbonden voelt welkom is om samen stil te staan bij zijn betekenis.
Zijn waarden leven voort
Wat Jonnie achterlaat, is meer dan een restaurant of een naam. Het is een manier van leven. Een manier van kijken naar smaak, naar mensen, naar het leven zelf. Zijn zoon gaf aan het gedachtegoed van zijn vader te willen blijven uitdragen. Niet letterlijk, maar door het zelf in te kleuren op een manier die trouw blijft aan de kern.
In elk gerecht waarin eenvoud en liefde samenkomen, leeft een stukje van Jonnie voort. In elk gesprek over hoe horeca ook kan verbinden, is zijn stem voelbaar.
Eén beeld, duizend betekenissen
De gedeelde video groeide uit tot een vorm van troost voor velen. Niet alleen voor wie Jonnie kende, maar ook voor wie zich herkent in het gevoel van loslaten en vasthouden. De eenvoud ervan maakt het krachtig. En misschien is dat precies wat Jonnie het liefst zag: echte beelden, zonder filter.
Zijn impact blijft voelbaar
In Zwolle, in Nederland, in de internationale gastronomie: de impact van Jonnie Boer blijft voelbaar. Zijn lessen gaan verder dan koken. Ze gaan over liefde, toewijding, eenvoud en het belang van samen aan tafel zitten.
In elk teamlid dat hij opleidde, in elk ingrediënt dat met zorg wordt gekozen, en in elke gast die geraakt wordt door een maaltijd vol aandacht – daar leeft hij voort.
Tot slot
“Pap, we gaan je missen,” zei zijn zoon. En met hem vele anderen. Maar wat blijft, is even waardevol: de inspiratie, de warmte, de kracht van echt zijn. Jonnie Boer was geen gewone chef. Hij was een man die leefde zoals hij kookte: met smaak, ziel en aandacht.
Zijn verhaal gaat niet over afscheid, maar over voortleven in alles wat hij aanraakte. En daarin schuilt misschien wel zijn grootste recept: maak van elk moment iets wat blijft.
Rico Verhoeven wint opnieuw tijdens Glory 100, maar kijkers zijn kritisch: “Weer geen spektakel”
Rico Verhoeven blijft ook na Glory 100 de onbetwiste koning van het kickboksen. De 36-jarige wereldkampioen stapte zaterdagavond opnieuw als winnaar uit de ring, ditmaal na een strategisch duel tegen de Russische vechter Artem Vakhitov. Ondanks de winst zijn veel fans kritisch: waar men had gehoopt op vuurwerk, kregen zij vooral tactiek te zien. Op sociale media stromen de reacties binnen: “Weer zo saai,” klinkt het.
De verwachtingen voor Glory 100 waren hooggespannen. Niet alleen omdat het een jubileumeditie van het vechtsportevenement betrof, maar ook omdat Verhoeven al meer dan 4.000 dagen ongeslagen wereldkampioen is in het zwaargewicht. Toch verliep het gevecht minder spectaculair dan gehoopt.
Een schaakspel in plaats van een knock-out
Voorafgaand aan het duel gaf Verhoeven zelf al aan dat het een strategische wedstrijd zou worden. In interviews vergeleek hij het gevecht met een schaakpartij: geen wilde stoten, maar doordachte bewegingen, timing en controle. “Deze man is geen standaard tegenstander. Hij is technisch, ervaren en gevaarlijk,” waarschuwde Rico.
Die verwachting kwam uit. Van een explosieve confrontatie was nauwelijks sprake. De eerste ronde verliep kalm, waarbij beide vechters vooral aftastten. Pas in de tweede ronde kwam er iets van spanning toen Vakhitov indruk maakte met een spinning backfist, een draaiende vuistslag die Verhoeven vol op de buik trof.
De Nederlander wankelde even en leek kort buiten adem, maar wist zich snel te herpakken. Toch kwam er in de daaropvolgende ronden geen moment waarop het publiek op het puntje van de stoel zat.
Het publiek laat zich horen
In de zaal werd het gebrek aan actie duidelijk gevoeld. Het publiek liet meerdere keren luidkeels merken dat het meer spektakel wilde. Kreten als “Actie, actie, actie!” galmden door de arena, vooral tijdens de vierde en vijfde ronde.
Verhoeven probeerde in de derde ronde nog de druk op te voeren, maar het lukte hem niet om Vakhitov echt in de problemen te brengen. De Rus, zelf voormalig kampioen in het lichtzwaargewicht, hield stand en speelde het tactisch slim.
Na vijf ronden wees de jury Verhoeven unaniem aan als winnaar op basis van punten. Daarmee blijft hij wereldkampioen zwaargewicht in Glory, een titel die hij al sinds 2014 verdedigt. Zijn totale dominantie in de sport blijft dus overeind, al was het deze keer niet met een daverend applaus.
Een sportieve boodschap en excuses van Rico
Wat opviel na afloop, was de manier waarop Verhoeven het publiek toesprak. In een zeldzaam eerlijke toespraak bood hij zijn excuses aan voor het gebrek aan spektakel. “Sorry jongens, dit werd niet het vuurwerk waar jullie op hoopten. Maar deze man is zó gevaarlijk, je kunt geen risico’s nemen,” sprak hij, verwijzend naar Vakhitov.
Het komt niet vaak voor dat een vechter zijn supporters publiekelijk aanspreekt op deze manier, zeker niet na een overwinning. Verhoeven toonde zich daarmee niet alleen een kampioen in de ring, maar ook een sportman met gevoel voor zijn publiek.
Na zijn woorden over het gevecht vroeg hij ook nog om een moment van stilte voor Gaza, wat hem bij sommigen op lof en bij anderen op discussie kwam te staan. Toch bleef het respectvol en ingetogen, en werd zijn verzoek door het publiek ingewilligd.
Kritiek op social media: “Kampioen, maar geen entertainer meer”
Op sociale media is de kritiek op Verhoevens optreden niet mals. Vooral fans die rekenden op een gevecht met meer flair, uiten hun teleurstelling. “Het voelt alsof ik naar een herhaling kijk van zijn vorige partijen,” schrijft een gebruiker. Een ander stelt: “Rico is een machine, maar de vonk is eraf.”
Sommige volgers vergelijken de wedstrijd met eerdere, meer dynamische partijen uit zijn carrière, waarin Verhoeven wel wist te verrassen met krachtige combinaties en beslissende knock-outs. Sinds enkele jaren lijkt hij echter steeds vaker te kiezen voor controle en puntenwinst.
Toch zijn er ook fans die begrip tonen voor zijn strategie. “Je blijft geen kampioen als je domme risico’s neemt,” schrijft iemand op X (voorheen Twitter). “Hij blijft tactisch een meester, al is het soms lastig om naar te kijken.”
Vakhitov: waardige tegenstander
Hoewel Artem Vakhitov uiteindelijk verloor op punten, krijgt hij veel lof voor zijn optreden. De Rus, voormalig Glory-kampioen in een lagere gewichtsklasse, liet zien dat hij technisch goed onderlegd is en over een sterke verdediging beschikt. Zijn spinning backfist was een van de weinige hoogtepunten van het gevecht, en leverde hem zelfs tijdelijk het initiatief op.
Voor Vakhitov was het zijn debuut in het zwaargewicht bij Glory. Hij maakte het Verhoeven moeilijker dan velen vooraf hadden verwacht, en zal waarschijnlijk terugkeren in toekomstige line-ups.
Kampioen sinds 2014: indrukwekkende reeks
Ondanks de kritiek blijft Rico Verhoeven een klasse apart. Hij is al meer dan 4.000 dagen onafgebroken wereldkampioen, iets wat in het moderne kickboksen nauwelijks voorkomt. Zijn laatste verlies dateert van vóór zijn Glory-periode, en sindsdien versloeg hij grote namen zoals Badr Hari, Jamal Ben Saddik en Benjamin Adegbuyi.
Met zijn overwinning op Vakhitov zet hij zijn reeks voort, al groeit de roep om een nieuwe, spannende uitdager. Glory zal ongetwijfeld nadenken over hoe toekomstige partijen weer meer spektakel kunnen bieden zonder de sportieve integriteit te verliezen.
Wat nu voor Rico Verhoeven?
Verhoeven zelf liet na afloop weten eerst rust te willen nemen. “Ik heb me maandenlang voorbereid op deze partij. Nu is het tijd om weer even bij familie te zijn en het hoofd leeg te maken,” aldus de kampioen.
Over een volgende tegenstander is nog niets bekendgemaakt, maar fans hopen dat Glory in 2025 met een nieuwe uitdager komt die Verhoeven echt tot het uiterste kan dwingen. Namen als Antonio Plazibat of een mogelijke rematch met Badr Hari worden al voorzichtig genoemd.