Connect with us

Actueel

Opvallende uitspraak van Bauer-junior in Shownieuws

Avatar foto

Published

on

Christiaan Bauer: op eigen kracht de spotlights in – zoon van Frans Bauer timmert aan zijn eigen muzikale weg

De naam Bauer roept bij velen direct herinneringen op aan uitbundige feesttenten, gouden albums en een iconisch Brabants accent. Maar het muzikale erfgoed van de familie Bauer krijgt nu een nieuw hoofdstuk: Christiaan Bauer, de 23-jarige zoon van volkszanger Frans Bauer, betreedt vol overtuiging het podium. Waar velen denken dat hij simpelweg in de voetsporen van zijn beroemde vader treedt, laat Christiaan in een openhartig interview bij Shownieuws zien dat hij zijn eigen koers vaart.

Bekend om zijn achternaam, geliefd om zijn eigen talent

Christiaan is zich maar al te goed bewust van de impact van zijn achternaam. In de muziekwereld opent de naam ‘Bauer’ deuren, maar zorgt het tegelijkertijd ook voor hoge verwachtingen en kritische blikken. “Ik ben me er zeker van bewust dat ik misschien sneller in beeld ben gekomen dan iemand zonder bekende vader,” zegt hij nuchter.

Toch besloot hij pas recentelijk om zijn muziek met het grote publiek te delen. Niet uit onzekerheid, maar juist vanuit een sterke overtuiging: hij wilde alleen naar buiten treden met iets waar hij volledig achter staat. “Ik wilde niet dat mensen dachten dat ik meelifte op de naam van mijn vader,” verklaart hij. Die zelfbewuste houding tekent de jonge artiest. Hij bewijst dat zijn carrière meer is dan een familienaam – het is een verhaal van passie, discipline en persoonlijke groei.

Kritiek hoort erbij, maar bepaalt niet zijn koers

In het interview met Shownieuws wordt duidelijk dat Christiaan inmiddels gewend is aan het feit dat er altijd meningen zullen zijn. “Je hoort het regelmatig: ‘Die carrière heeft hij alleen maar door zijn vader.’ Maar ik laat me daar niet door beïnvloeden. Ik doe wat ik leuk vind, en ik hoef niemand uit te leggen waarom ik dat doe,” zegt hij resoluut.

Christiaan kiest ervoor om zijn energie te steken in zijn muziek, in plaats van zich te verliezen in kritiek. Zijn focus ligt bij zijn creatieve proces, zijn optredens en het ontwikkelen van een eigen stijl die hem onderscheidt van zijn beroemde vader. Daarmee zet hij zich af tegen het stereotype ‘BN’er-kind’ dat op automatische piloot succes boekt. Hij werkt hard, schrijft, zingt en treedt op met oprechte toewijding.

De wijze raad van vader Frans

Frans Bauer – bekend om zijn warme persoonlijkheid en nuchtere levensvisie – gaf zijn zoon een waardevol advies dat Christiaan zijn hele leven met zich meedraagt. “Toen ik jong was en zei dat ik zanger wilde worden, zei mijn vader: ‘Dat is goed, maar zorg altijd dat je iets achter de hand hebt als het niet lukt.’” Het is die nuchtere kijk die Christiaan hielp om met beide benen op de grond te blijven.

Daarom koos hij ervoor om naast zijn muziekcarrière ook een studie te volgen. Een beslissing die niet alleen getuigt van zijn realisme, maar ook van zijn toekomstvisie. “Ik wil graag mijn dromen najagen, maar ik wil ook iets hebben om op terug te vallen als het anders loopt dan gepland,” zegt hij.

Die balans tussen passie en verantwoordelijkheid maakt hem tot een artiest die niet alleen droomt, maar ook plant. En dat maakt zijn verhaal inspirerend voor veel jonge muzikanten die op eigen kracht een plek in de industrie proberen te veroveren.

Ahoy: het hoogtepunt tot nu toe

In oktober 2024 stond Christiaan Bauer op het podium van Rotterdam Ahoy, samen met zijn vader. Een moment dat hij zelf omschreef als “bijzonder” en “onvergetelijk”. Voor Christiaan was het optreden niet alleen een eerbetoon aan zijn muzikale roots, maar ook een bevestiging van zijn eigen kunnen.

“Het was magisch. Ik stond daar niet alleen als zoon van, maar als artiest die daar thuishoort,” vertelt hij. Dat optreden markeerde een symbolisch moment in zijn carrière: de overdracht van het muzikale stokje van vader op zoon. Het publiek, dat in groten getale aanwezig was, omarmde het nieuwe gezicht in de Bauer-dynastie met open armen.

De muzikale koers van Christiaan

Christiaan’s stijl is nog volop in ontwikkeling, maar hij laat duidelijk doorschemeren dat hij zich niet wil beperken tot het traditionele levenslied. Hoewel hij de waarde en emotionele kracht van het genre herkent, voelt hij zich ook aangetrokken tot moderne klanken en eigentijdse thema’s.

Zijn debuutsingle, die in 2024 uitkwam, werd goed ontvangen door een breed publiek. De combinatie van herkenbare melodieën, een warme stem en eerlijke teksten zorgt ervoor dat hij niet alleen de oudere fans van Frans weet aan te spreken, maar ook een jonger publiek weet te bereiken.

“Ik wil muziek maken die mensen raakt. Of het nu gaat over liefde, verlies, hoop of vriendschap – als ik mensen kan raken, ben ik geslaagd,” zegt hij daarover.

Ondersteuning én zelfstandigheid

Frans Bauer heeft zijn zoon altijd gesteund in zijn keuzes, maar laat hem bewust vrij in zijn ontwikkeling. “Ik geef hem advies als hij het vraagt, maar hij moet zelf fouten maken en daarvan leren. Dat hoort erbij,” zei Frans eerder in een interview.

Die benadering werpt zijn vruchten af. Christiaan komt over als een zelfverzekerde jongeman met een duidelijk plan en een eigen identiteit. Hoewel hij trots is op zijn afkomst, maakt hij duidelijk dat hij geen kopie van zijn vader wil zijn.

Muzikaal ondernemerschap

Naast het artistieke aspect, verdiept Christiaan zich ook in de zakelijke kant van de muziekwereld. Van rechten en royalties tot marketingstrategieën en social media: hij wil grip hebben op alle facetten van zijn carrière.

“De muziekindustrie is veranderd. Je moet meer zijn dan alleen een goede zanger. Je moet ook ondernemer zijn,” legt hij uit.

Zijn aanpak is modern, zijn houding professioneel en zijn ambitie helder. Daarmee zet hij zichzelf neer als een complete artiest die klaar is om Nederland – en misschien daarbuiten – te veroveren.

De toekomst van een nieuwe Bauer

Wat de toekomst brengt voor Christiaan Bauer is natuurlijk nog onzeker. Maar één ding staat vast: hij heeft alles in huis om zijn eigen weg te bewandelen. Zijn talent, gecombineerd met zijn nuchterheid en doorzettingsvermogen, geven hem een stevige basis.

De komende jaren wil hij blijven werken aan zijn muzikale identiteit, nieuwe nummers schrijven en optreden door heel Nederland. Daarnaast blijft hij zichzelf ontwikkelen als artiest én als mens.

“Ik hoop dat mensen mij gaan waarderen om wie ik ben, en om wat ik maak. Mijn achternaam is een eer, maar mijn werk moet voor zich spreken,” besluit hij.

Conclusie

Christiaan Bauer bewijst dat er meer nodig is dan een bekende achternaam om succesvol te zijn. Met zijn doorzettingsvermogen, muzikale talent en eerlijke instelling slaat hij zijn eigen weg in binnen de Nederlandse muziekindustrie. Hij is meer dan ‘de zoon van’ – hij is Christiaan, een artiest met zijn eigen verhaal, zijn eigen stem en zijn eigen dromen.

Blijf hem volgen, want van deze jonge Bauer gaan we ongetwijfeld nog veel horen.

Actueel

Gijs (22) verloor zijn zus Eva Kroot (26): ‘Bij een roodborstje denk ik altijd aan Eva’

Avatar foto

Published

on

Gijs (22) mist zijn zus Eva elke dag, maar voelt haar nabijheid in een klein roodborstje: “Alsof ze even komt kijken hoe het met me gaat”

Voor Gijs Kroot (22) uit Tilburg betekent een roodborstje veel meer dan een toevallig vogeltje in de tuin. Sinds zijn oudere zus Eva (26) aan longk*nker 0verleed, duikt het diertje op onverwachte momenten op. En telkens voelt het als een teken van verbondenheid. “Alsof ze even laat weten dat ik er niet alleen voor sta.”

Een onverwachte diagnose bij een jonge vrouw vol leven

Eva Kroot was sportief, sociaal en volop bezig met de toekomst. Niemand in haar omgeving had verwacht dat haar leven plots in het teken zou staan van z!ekenhuisbezoeken, scans en behandelingen. Op haar 24e kreeg Eva de diagnose longk*nker. “In eerste instantie dachten we aan een hardnekkige verkoudheid,” vertelt Gijs. “Niemand dacht aan iets ernstigs, zeker niet bij iemand die nog zo jong is en nooit heeft gerookt.”

De schok was groot. Ondanks de ingrijpende diagnose bleef Eva optimistisch en veerkrachtig. Ze onderging behandelingen, leefde zo bewust mogelijk en bleef betrokken bij haar omgeving. “Zelfs toen ze al uitbehandeld was, bleef ze een blij mens,” zegt Gijs. “Ze wilde blijven leven in het nu. Dat typeerde haar.”

Een grote zus én een beste vriendin

Gijs en Eva waren meer dan broer en zus. Ze waren elkaars vertrouwelingen. “Eva was degene bij wie ik altijd terechtkon. Ze luisterde zonder oordeel, wist precies wat ze moest zeggen. Ze heeft me altijd aangemoedigd om mezelf te zijn.” Hij pauzeert even. “Zij was mijn anker, mijn veilige plek.”

De z!ekte sloopte haar lichaam, maar niet haar geest. Tot haar laatste weken bleef Eva vragen hoe het met anderen ging. “Ze vroeg meer naar ons dan naar zichzelf. Zelfs in die laatste fase was ze bezorgd om mijn studie, mijn dromen, mijn toekomst.”

De leegte is niet in woorden te vangen

Eva 0verleed begin 2024. Gijs was 22, Eva pas 26. Het verlies voelde als een mokerslag. “De wereld draaide gewoon door, maar voor ons stond alles stil.” De lege plek in het gezin is voelbaar bij elke maaltijd, elk gesprek, elk toekomstplan. “Rouwen is niet iets dat je even doet. Het is iets dat in je verweven raakt.”

Gijs vond het moeilijk om zijn draai te vinden na het verlies. “Alles voelde zinloos. Studeren, plannen maken, zelfs lachen. Want hoe kon ik verder gaan terwijl zij dat niet meer kon?”

Een roodborstje in de tuin verandert alles

En toen, een paar dagen na de uitvaart, gebeurde er iets opmerkelijks. “Ik stond in de tuin en zag een roodborstje op het hek zitten. Het bleef rustig zitten, keek me aan. Het voelde niet zomaar als een vogel. Het voelde als… Eva.”

Sindsdien duikt het vogeltje op bij momenten van twijfel, verdriet of eenzaamheid. “Soms ben ik aan het wandelen, en dan vliegt er ineens een roodborstje voor me uit. Dan weet ik: ze is er nog, op haar eigen manier.”

Voor Gijs is het roodborstje geen toeval, maar een symbool. “Of je nu spiritueel bent of niet: dat kleine diertje geeft mij rust. Het is alsof Eva zegt: ‘Ik ben bij je, ga maar door.’”

Eva’s kracht op tv: leven met open vizier

Eva deed mee aan het televisieprogramma Over Mijn Lijk, waarin jonge mensen met een levensbedreigende z!ekte hun verhaal delen. “Ze wilde geen medelijden, maar begrip,” vertelt Gijs. “Ze wilde laten zien dat je ook kunt leven, ook als je weet dat je tijd beperkt is.”

De aflevering waarin Eva centraal stond, raakte vele kijkers. Het leverde talloze reacties op van mensen uit het hele land. “Ze kreeg berichten van mensen die zich herkenden in haar verhaal. Dat ze zich minder alleen voelden door haar openheid.”

Gijs is trots op wat zijn zus heeft achtergelaten. “Ze heeft iets groots gedaan door gewoon zichzelf te zijn. Kwetsbaar, liefdevol en eerlijk.”

Herinneren door te leven

Hoewel de pijn groot blijft, probeert Gijs zijn weg te vinden. Hij studeert psychologie en werkt aan een podcast waarin rouw bij jongeren centraal staat. “Rouwen is iets waar weinig over wordt gepraat, zeker onder jongeren. Maar het is zó belangrijk om die ruimte te maken.”

Zijn podcast biedt herkenning, een luisterend oor en soms een vleugje humor. “Niet om het licht te maken, maar om te laten zien dat verdriet en lachen naast elkaar mogen bestaan.”

Elke keer als Gijs aan Eva denkt – en dat is vaak – zegt hij zachtjes “Hoi Eva” als hij weer een roodborstje ziet. “Het helpt me om haar dichtbij te houden, ook al is ze fysiek weg.”

Symboliek van het roodborstje: troost in een kleine vorm

In veel culturen staat het roodborstje symbool voor verbondenheid met een 0verledene. Of het nu geloof, toeval of intuïtie is: voor veel mensen biedt het troost. Voor Gijs voelt het als een liefdevol teken dat hij niet alleen is.

“Het is klein, fragiel en toch zo krachtig,” zegt hij. “Net zoals Eva. Ze was een licht mens. En dat licht wil ik blijven voelen.”

Wat Eva hem leerde

Gijs vertelt dat hij dankzij Eva op een andere manier naar het leven is gaan kijken. “Ze leerde me dat je niet hoeft te wachten op een grote gebeurtenis om te voelen dat het leven waardevol is. Het zit in de kleine dingen. Een lach, een goed gesprek, of dus… een roodborstje.”

Hij sluit af met een boodschap voor anderen die iemand missen: “Zoek je eigen teken. Voor de een is het een liedje, voor de ander een geur, een plek of dier. Wat het ook is, laat het je helpen. Want we hoeven onze geliefden niet los te laten om verder te kunnen gaan. We mogen ze meedragen.”

Continue Reading