Actueel
Angela de Jong nooit meer welkom bij Vandaag Inside: ´Derksen is een grote lafaard!´
Angela de Jong, ooit een vaste gast bij Vandaag Inside, heeft laten weten dat haar tijd aan de VI-tafel definitief voorbij lijkt te zijn. In de AD Media Podcast onthulde ze dat ze al geruime tijd niet meer is uitgenodigd en vermoedt dat dit door Johan Derksen komt. “Dat denk ik niet. Een beetje laf, hè, van Johan?” zei ze over een mogelijke terugkeer.
Conflict met Johan Derksen
Het lijkt erop dat Angela’s uitgesproken houding tijdens een verhitte discussie twee jaar geleden nog steeds een rol speelt. Johan Derksen zou haar scherpe opmerkingen destijds als een persoonlijke nederlaag hebben ervaren. Angela sprak hem toen volledig onder de tafel, wat voor Derksen resulteerde in een gênante tv-moment. Sindsdien is haar aanwezigheid bij het programma steeds minder geworden.
Gecanceld door VI?
Angela gaf in de podcast aan dat ze het gevoel heeft dat ze gecanceld is door het programma. “Dat idee krijg ik sterk, ja, dat ik gecanceld ben. Johan die niemand cancelt, cancelt opeens mensen,” aldus Angela. Ze vermoedt dat haar aanwezigheid aan tafel voor Johan als ’te lastig’ werd ervaren. “Hij vindt het waarschijnlijk gewoon niet zo gezellig.”
Collega Dennis Jansen aan tafel?
Angela’s collega Dennis Jansen overweegt een uitnodiging van Vandaag Inside aan te nemen, maar het feit dat Angela zelf niet meer welkom lijkt, maakt dat opvallend. Angela blijft nuchter: “Het wordt wel tijd dat er iemand van het AD zit, toch? Jij bent er ook alweer een tijdje niet geweest, haha.” Dennis heeft echter nog niet besloten of hij op de uitnodiging ingaat.
Angela’s stelregel
Hoewel ze zichzelf als uitgesproken type neerzet, blijft Angela professioneel als het gaat om uitnodigingen van talkshows. “Elk programma dat me uitnodigt en het is een serieus programma waar ik over televisie kan praten, daar ga ik naartoe.
Ik zat vorige week ook bij Bar Laat, ook niet mijn meest favoriete talkshow,” verklaarde ze. Ze geeft aan geen persoonlijke voorkeuren te hebben als het gaat om welke tafel ze aanschuift, zolang het inhoudelijk over haar vak gaat.
Beetje laf?
Angela windt er geen doekjes om: ze vindt Johan Derksen’s houding richting haar een beetje laf. “Als ze me weer uitnodigen, ga ik er gewoon weer zitten,” benadrukte ze, waarmee ze aangeeft dat de deur van haar kant niet gesloten is. Toch lijkt een terugkeer naar VI onwaarschijnlijk.
Conclusie
De kans dat Angela de Jong terugkeert bij Vandaag Inside lijkt nihil, vooral door haar gespannen relatie met Johan Derksen. Toch blijft Angela openstaan voor serieuze programma’s waar ze over haar vak kan praten, zolang ze uitgenodigd wordt. Collega Dennis Jansen lijkt nu de aangewezen persoon om het AD te vertegenwoordigen bij VI, maar of dat echt gaat gebeuren, blijft nog afwachten.
#vandaaginside Derksen doet dit alleen omdat hij nog een appeltje te schillen heeft met Angela de Jong.
En nu ben ik weer weg daar! ☺️🙋♀️
— Rineke 💙💛 (@TonneDer) January 24, 2025
Zoon van Wendy Van Wanten, Dylan, over gemis na familiedocumentaire: “Ik dacht dat we dichter bij elkaar zouden komen”
Het blijft een verhaal dat velen beroerde: de openhartige documentaire waarin Dylan, de zoon van Wendy Van Wanten, sprak over het familiegeheim dat jarenlang verzwegen bleef. De onthulling — dat zijn jongere broer Clément eigenlijk de zoon is van prins Laurent — zorgde destijds voor opschudding, maar ook voor opluchting. Een last was eindelijk van de schouders van de familie gevallen.
Toch had Dylan gehoopt dat deze openheid tot meer verbondenheid zou leiden. In een interview met De Morgen vertelt hij hoe de realiteit anders bleek te zijn dan verwacht.
“Ik dacht dat we na de documentaire weer een gezin zouden zijn, maar dat is niet gebeurd,” zegt hij zacht.
Een zwaar geheim dat eindelijk uitgesproken werd
Jarenlang leefde de familie Van Wanten met een geheim dat slechts enkelen kenden. Dylan groeide op als enig kind, tot zijn moeder opnieuw zwanger werd. De komst van zijn halfbroer Clément voelde voor hem als een nieuw begin.
“Ik was 16 toen Clément geboren werd,” herinnert Dylan zich. “Tot dan was ik altijd alleen. Mijn moeder werkte hard, en wanneer ze vrij was, bracht ze tijd door in Tervuren. Ik zag haar niet veel.”
De komst van het jongetje bracht warmte en nieuw leven in huis. “Met Clément erbij voelde alles plots normaal. We waren een gezin — mijn moeder, mijn stiefvader, mijn broertje en ik. Mijn stiefpapa zorgde voor hem alsof het zijn eigen kind was.”
Maar wat voor Dylan een bron van vreugde was, bleek ook de start van een periode waarin waarheid en geheim hand in hand gingen. Jaren later kwam via de documentaire naar buiten wat velen niet wisten: dat Clément in werkelijkheid de zoon is van prins Laurent.
De hoop op verzoening
De documentaire, die veel aandacht kreeg in de Vlaamse media, bracht niet alleen emoties naar boven bij het publiek, maar ook bij Dylan zelf.
“Ik dacht eerlijk gezegd dat dit een nieuwe start zou zijn,” vertelt hij. “Dat we eindelijk vrij zouden kunnen praten, zonder geheimen of spanningen.”
Hij had gehoopt dat de openheid het gezin dichter bij elkaar zou brengen. De waarheid was er nu, het zwijgen voorbij. Maar de band waar hij naar verlangde, kwam er niet.
“Ik ben niet negatief, en zeker niet depressief,” zegt Dylan rustig. “Maar het doet wel iets als je hoopt op verbinding, en die blijft uit.”
Zijn woorden klinken niet bitter, maar eerder gelaten — als van iemand die geleerd heeft om los te laten, zonder rancune.
Afstand tussen broers
Ook de relatie met zijn jongere broer Clément is, ondanks de liefde, wat verwaterd.
“We hebben niet veel contact,” geeft Dylan toe. “Maar hij weet dat ik er altijd voor hem zal zijn.”
De afstand lijkt niet het gevolg van conflict, maar eerder van de natuurlijke stroom van het leven: drukte, verschillen in leeftijd, en de manier waarop elk familielid anders omgaat met het verleden.
“We hebben allemaal ons eigen pad,” zegt Dylan. “Maar soms mis ik gewoon het gevoel van vroeger — dat we echt een gezin waren.”
De kracht van herinnering
Dylan kijkt met warmte terug op de periode waarin Clément geboren werd. De komst van zijn kleine broer maakte iets in hem los.
“Ik herinner me dat ik zo trots was,” vertelt hij. “Ik had eindelijk iemand om mee te spelen, om voor te zorgen. Eindelijk was ik niet meer alleen.”
Zijn stiefvader speelde daarin een belangrijke rol. “Hij was er echt voor ons. Hij behandelde Clément als zijn eigen zoon, zonder onderscheid. Daar heb ik veel respect voor.”
Die periode voelde als een nieuw begin voor de jonge Dylan. De routine van het gezinsleven gaf hem stabiliteit en rust. “We aten samen, lachten samen, gingen op uitstap. Dat was iets wat ik tot dan toe niet had gekend. Voor mij was dat geluk.”
Het gewicht van de waarheid
Toch bleef er een spanning sluimeren, eentje die pas vele jaren later aan het licht kwam. Toen duidelijk werd dat Clément de zoon is van prins Laurent, viel voor Dylan een puzzelstukje op zijn plaats.
“Plots begreep ik waarom sommige dingen altijd een beetje vreemd aanvoelden,” zegt hij. “Er waren geheimen, er waren stiltes. Als kind voel je dat, maar je kunt het niet benoemen.”
Toen de waarheid eindelijk werd uitgesproken, voelde het voor hem als een bevrijding. Niet omdat hij boos was, maar omdat openheid genezing brengt.
“Iedereen verdient het om te weten wie hij is,” zegt hij met overtuiging. “Zeker binnen een familie. Geheimen trekken sporen, ook al bedoelt niemand het kwaad.”
Een gemis, maar geen wrok
Dylan spreekt met een opvallende rust over een onderwerp dat voor velen zwaar zou wegen. Hij koestert geen boosheid, alleen een gevoel van gemis.
“Ik ben niet kwaad op iemand,” benadrukt hij. “Ik begrijp dat het voor iedereen moeilijk was. Maar ik had gewoon gehoopt dat we nu, zonder geheim, dichter bij elkaar zouden staan.”
Hij zegt dat zijn moeder altijd heeft geprobeerd om haar gezin te beschermen. “Mijn moeder heeft het niet makkelijk gehad. Ze heeft hard gewerkt, veel gegeven. Ik respecteer dat.”
Toch blijft hij eerlijk over wat hij voelt. “Er is afstand gekomen, en dat doet pijn. Niet omdat iemand iets verkeerds deed, maar omdat dingen gewoon niet meer zijn zoals vroeger.”
Hoop op een rustige toekomst
Hoewel de documentaire veel losmaakte, zowel in de media als binnen de familie, ziet Dylan het niet als een negatieve gebeurtenis.
“Soms moet iets eerst pijn doen voor het kan helen,” zegt hij. “De waarheid was nodig. Nu kan iedereen zijn leven verderzetten, hopelijk met meer rust.”
Hij blijft geloven in de kracht van familie, zelfs als wegen tijdelijk uit elkaar lopen. “Clément is mijn broer, wat er ook gebeurt. Dat verandert nooit. En ik hoop dat we elkaar ooit weer vaker zullen zien.”
Een verhaal van menselijkheid en vergeving
Het verhaal van Dylan is er niet één van drama, maar van menselijkheid. Het toont hoe families, ondanks geheimen of afstand, verbonden blijven door herinneringen en liefde.
“Je kiest je familie niet,” besluit hij, “maar je kunt wel kiezen om begrip te hebben. Dat probeer ik elke dag te doen.”
Zijn woorden raken omdat ze zo herkenbaar zijn. Iedereen kent wel de spanning tussen hoop en realiteit, tussen wat was en wat men wenst. Dylan’s openheid toont dat eerlijkheid niet altijd heling garandeert — maar wel groei.
Conclusie: het stille verlangen naar nabijheid
Vier maanden na de documentaire blijft Dylan’s boodschap even eenvoudig als krachtig: hij verlangt niet naar roem of aandacht, maar naar verbondenheid.
De waarheid mag dan eindelijk uitgesproken zijn, het echte werk — het herstellen van relaties — vraagt tijd, geduld en liefde. En dat weet Dylan als geen ander.
“Misschien komt het nog,” zegt hij met een glimlach. “Soms moet je gewoon blijven hopen.”
💬 Het verhaal van Dylan raakt velen omdat het zo universeel is: geheimen, familie, hoop en vergeving. Wat vind jij van zijn openhartigheid? Deel je mening op onze Facebookpagina of in de reacties hieronder.