Actueel
Trudy over het verlies van Jeffrey uit Over Mijn Lijk
Een jaar zonder Jeffrey: Hoe Trudy en haar kinderen omgaan met verlies
In november 2023 overleed Jeffrey, bekend van het programma Over Mijn Lijk, op 36-jarige leeftijd aan darmkanker. Hij liet zijn vrouw Trudy en hun twee kinderen, Max en Merel, achter. Nu, ruim een jaar later, vertelt Trudy openhartig over hoe zij en haar gezin omgaan met het verlies, hoe ze de herinnering aan Jeffrey levend houden en hoe kleine momenten van geluk hen helpen verder te gaan.
De feestdagen zonder Jeffrey
De feestdagen brengen veel herinneringen en gemis met zich mee, vertelt Trudy. “Het gaat eigenlijk wel oké met mij en de kinderen, maar deze periode blijft moeilijk. Jeff hield enorm van kerst. Hij genoot van de gezelligheid, de versieringen en de tijd samen. Voor mij is het besef dat hij er niet meer is, het moeilijkst.”
Hoewel Trudy probeert betekenis te geven aan de feestdagen, voelt het gemis tijdens deze periode extra zwaar. “Alle eerste keren zonder hem zijn nu geweest: de eerste kerst, zijn eerste verjaardag, onze trouwdag zonder hem. Maar nu lijkt het alsof hij steeds verder weg is.” Om Jeffrey dichtbij te houden, brengt ze een kleine kerstboom naar zijn graf. “Het voelt alsof hij er dan toch een beetje bij is.”
Verdriet mag er zijn
Voor Trudy is het belangrijk dat zij en haar kinderen hun emoties niet wegstoppen. “Het gemis is en blijft heftig, maar we hebben elkaar. Als we willen huilen, dan huilen we. Soms is dat tijdens een tranentrekker op tv, soms is het ineens omdat een herinnering bovenkomt. Alles mag er zijn, want het is niet niks wat we meemaken.”
Max en Merel hebben ook hun verdrietige momenten, en Trudy ondersteunt hen daarin. “We praten veel over Jeff en halen herinneringen op. Het helpt ons allemaal om hem in onze gedachten te houden.”
Ze vertelt ook over bijzondere momenten die haar kracht geven. “Jeff was dol op kerstbomen. Ik wilde dit jaar een kleine boom, maar dat is mislukt. Terwijl ik de boom optuigde, verscheen er een regenboog in de kamer. Het voelde alsof hij me toelachte, alsof hij liet weten dat het goed is.”
Een confronterende terugblik op Over Mijn Lijk
Jeffrey werd in de laatste maanden van zijn leven gevolgd voor het programma Over Mijn Lijk. Hoewel de opnames waardevolle herinneringen vastleggen, vindt Trudy het moeilijk om deze afleveringen terug te kijken.
“De eerste afleveringen laten Jeff zien zoals hij altijd was: energiek, vol humor en liefde. Maar later zie je hoe hij steeds meer achteruitgaat. Dat is zwaar en confronterend. De reünie-aflevering vond ik moeilijk. Het haalt alle emoties weer naar boven, ook bij de kinderen.”
De rouwverwerker adviseerde Trudy om vooral de mooie momenten terug te kijken. “Merel wordt helemaal blij als ze beelden ziet waarin Jeff haar optilt of haar laat lachen. Die momenten koesteren we. De beelden van de begrafenis kan ik niet kijken. Alleen al de muziek doet me in tranen uitbarsten.”
Herinneringen voor later
Trudy is dankbaar voor de tastbare herinneringen die ze heeft. “Merel was pas drie toen Jeff overleed. Dankzij de opnames van Over Mijn Lijk en de vele foto’s en video’s die we hebben, kan ze hem toch herinneren.”
Voor Trudy zijn het vooral de kleine details die ze het meest mist. “Jeffs lach was zo uniek en aanstekelijk. Gelukkig heb ik nog filmpjes waarop ik hem hoor lachen. Dat stemgeluid is onbetaalbaar, want je vergeet soms hoe iemand precies klonk.”
Lotgenoten als steun
Het programma bracht niet alleen herinneringen aan Jeffrey, maar ook een bijzondere band met andere deelnemers. Trudy vertelt dat ze veel steun vindt bij lotgenoten. “De band die we hebben, voelt als een tweede familie. We begrijpen elkaars verdriet, zonder dat je alles hoeft uit te leggen. Dat schept een bijzondere verbondenheid.”
Ze noemt specifiek hoe het overlijden van Eva, een andere deelnemer, hen allemaal heeft geraakt. “We kenden elkaar niet allemaal even goed, maar de pijn en het verlies voelen we samen. Dat maakt het contact heel waardevol.”
Kleine lichtpuntjes in het dagelijks leven
Ondanks het grote verlies weet Trudy kracht te halen uit kleine momenten van geluk met haar kinderen. “In de kerstvakantie slapen Max en Merel vaak bij mij in bed. We beginnen de dag relaxed met koffie en fruit. Het zijn zulke eenvoudige dingen, maar ze betekenen zoveel.”
De band met haar kinderen is hechter dan ooit. “We zijn echt een team geworden. Jeff zei altijd: ‘Steek energie in dingen die het teruggeven.’ Dat is een les die ik nu elke dag probeer toe te passen.”
Toekomst met een plek voor Jeffrey
Hoewel Trudy en haar kinderen een manier hebben gevonden om met hun verlies om te gaan, blijft het gemis groot. “Jeff was een geweldige vader en echtgenoot. Dat hij er niet meer is, heeft een gat achtergelaten dat niemand kan vullen.”
Toch probeert ze positief vooruit te kijken. “Ik wil dat Max en Merel een fijne jeugd hebben, ondanks alles. Dat ze weten dat het oké is om verdrietig te zijn, maar dat er ook ruimte is voor geluk.”
er is weer een nieuwe aflevering van Over Mijn Lijk – de Podcast. een bijzondere: Tibby en Trudie met delen hun ervaring met het verliezen van hun partners Patrick en Jeffrey. hoe zijn de laatste momenten? wat vertel je je kinderen? en is er ruimte voor een nieuwe partner? pic.twitter.com/zfqrIxWK3b
— Tim Hofman (@debroervanroos) March 19, 2024
De impact van herinneringen
De ervaring met Over Mijn Lijk heeft Trudy ook iets waardevols gegeven: het besef hoe belangrijk herinneringen zijn. Ze hoopt dat anderen hier ook iets van kunnen leren. “Maak filmpjes, leg stemgeluiden vast, bewaar de kleine momenten. Het zijn die dingen die je later het meest zult koesteren.”
Een boodschap van hoop
Trudy sluit af met een boodschap die ze van Jeffrey heeft geleerd: “Hij zei altijd dat je moet genieten van de kleine dingen in het leven. Dat probeer ik nu elke dag te doen, voor mezelf en voor de kinderen. Jeff zou niet willen dat we blijven hangen in verdriet. Hij zou willen dat we lachen, genieten en doorgaan.”
Met deze woorden blijft Jeffrey, ondanks zijn afwezigheid, een bron van kracht en inspiratie voor Trudy en haar gezin.
Over Mijn Lijk-deelnemer Jeffrey overleed aan de gevolgen van darmkanker. In de laatste aflevering zagen we zijn uitvaart. Tranen vloeiden bij kijkers. https://t.co/8hK1r0Z1AG
— Flair (@Flaironline) February 28, 2024
Actueel
Simon (20), de zoon van Bart De Wever, doet onthutsende bekentenis: ‘Mijn vader is verschrikkelijk’
“Mijn vader is verschrikkelijk”: openhartige woorden van Simon De Wever raken een gevoelige snaar
Het zijn woorden die hard binnenkomen. Niet omdat ze schreeuwerig zijn uitgesproken, maar juist omdat ze doordrenkt lijken van emotie en onmacht. Simon De Wever, de twintigjarige zoon van politicus Bart De Wever, heeft zich in een zeldzaam openhartig moment uitgesproken over de relatie met zijn vader. Zijn uitspraak — “Mijn vader is verschrikkelijk” — veroorzaakte direct opschudding, maar wie verder kijkt dan de letterlijke woorden, ziet vooral een jongvolwassene die worstelt met afstand, verwachtingen en gemis.
Geen politieke aanval, geen publieke afrekening, maar een persoonlijke kreet die veel losmaakt bij mensen die zich herkennen in het gevoel achter de woorden.
Geen beschuldiging, maar een uiting van gemis
Mensen uit de omgeving van Simon benadrukken dat zijn uitspraak niet bedoeld was als een veroordeling van zijn vader als persoon. Integendeel. Het ging volgens hen om het benoemen van een gevoel dat al langer sluimerde: emotionele afstand binnen een vader-zoonrelatie die onder druk staat door verantwoordelijkheden, agenda’s en een leven in de schijnwerpers.
Een familievriend verwoordt
het voorzichtig:
“Hij bedoelt niet dat zijn
vader slecht is. Hij bedoelt dat hij hem mist.”
Dat onderscheid is cruciaal. De uitspraak krijgt pas betekenis wanneer ze wordt gelezen als een uiting van pijn, niet van verwijt.
Opgroeien in de schaduw van een publiek figuur
Simon groeide op met een vader die niet alleen vader was, maar ook een van de meest invloedrijke politici van Vlaanderen. Dat betekent leven met camera’s, commentaar, publieke verwachtingen — en een agenda die zelden leeg is. Voor een kind kan dat verwarrend zijn.
Volgens mensen die Simon goed kennen, voelde hij zich soms letterlijk en figuurlijk op de tweede plaats komen. Niet uit onwil van zijn vader, maar door de realiteit van een leven dat grotendeels in het teken staat van publieke verantwoordelijkheid.
“Als je vader altijd bezig is met het land, vraag je je af waar jij past,” zou Simon hebben gezegd.
Die gedachte is pijnlijk herkenbaar voor kinderen van ouders met veeleisende beroepen, of dat nu in de politiek, zorg, het bedrijfsleven of de media is.
Een poging tot verzoening die strandde
Volgens bronnen dicht bij het gezin zou er recent een poging zijn geweest om de relatie te herstellen of in elk geval te verdiepen. Er werd een gesprek gepland waarin alles uitgesproken zou worden. Verwachtingen waren hoog, maar de uitkomst bleek teleurstellend.
“Ze spraken langs elkaar heen,” aldus een
betrokkene.
“Simon zocht nabijheid en
erkenning. Bart zocht oplossingen en structuur.”
Het gesprek eindigde zonder ruzie, maar ook zonder het gevoel dat er echt verbinding was ontstaan. Juist die leegte kan soms meer pijn doen dan een open conflict.
Publieke reacties: verdeeld maar betrokken
De uitspraak van Simon leidde tot een golf aan reacties in Vlaanderen en daarbuiten. Op sociale media, in opinies en gesprekken aan de keukentafel werd de situatie breed besproken. De meningen lopen uiteen, maar de toon blijft opvallend vaak empathisch.
Veel mensen herkennen zichzelf in Simons woorden:
-
“Dit gaat niet over politiek, dit gaat over vaderschap.”
-
“Een zoon mag zijn gevoel uiten, ook als dat ongemakkelijk is.”
-
“Dit is geen aanval, dit is een noodkreet.”
Tegelijk zijn er ook stemmen die vinden dat zulke zaken privé hadden moeten blijven, los van media-aandacht. Die spanning tussen openheid en privacy is precies wat dit verhaal zo complex maakt.
Stilte van Bart De Wever zegt ook iets
Van de kant van Bart De Wever is er geen publieke reactie gekomen. Voor wie hem kent, is dat niet verrassend. Hij staat erom bekend privézaken buiten de openbaarheid te houden en conflicten liever binnenskamers te bespreken.
Insiders suggereren dat hij het gesprek met zijn zoon niet via de media wil voeren, maar op een moment en plek die rust en veiligheid bieden. Of en wanneer dat gebeurt, is onbekend.
Wat wel duidelijk is: zwijgen betekent niet per se onverschilligheid. Soms is stilte een poging om escalatie te vermijden.
Een breder gesprek over emotionele beschikbaarheid
Wat deze situatie overstijgt, is het grotere thema dat ermee wordt aangeraakt: emotionele beschikbaarheid van ouders, vooral vaders, in een wereld die steeds meer vraagt. Succes, verantwoordelijkheid en maatschappelijke druk kunnen onbedoeld afstand creëren binnen gezinnen.
Simons verhaal raakt een snaar omdat het universeel is. Het gaat over gezien willen worden, gehoord willen worden, en het gevoel dat liefde soms verloren gaat in praktische drukte.
Geen schandaal, maar een kwetsbaar moment
Wie dit verhaal leest als sensatie, mist de kern. Dit is geen rel, geen politieke kwestie, geen aanval. Het is een moment van kwetsbaarheid, uitgesproken door iemand die nog zoekt naar zijn plek — als zoon, als individu, los van de rol van zijn vader.
De
woorden “mijn vader is
verschrikkelijk” klinken hard, maar wie tussen de regels
leest, hoort iets heel anders:
een zoon die zijn vader nodig heeft.
En misschien is dat, in alle rumoer, de meest menselijke boodschap van allemaal.
