Actueel
Vreselijk nieuws voor Monique Westenberg: “Een horroravond”
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.
Karl Vannieuwkerke onder vuur na omstreden gast in Vive le Vélo
Het populaire wielerprogramma Vive le Vélo, dat traditioneel tijdens de Tour de France wordt uitgezonden op de Vlaamse televisie, zorgt dit seizoen opnieuw voor beroering. Presentator Karl Vannieuwkerke, die al jarenlang het gezicht is van het programma, ziet de publieke opinie zich tegen hem keren na het uitnodigen van een bijzonder controversiële gast: Johan Bruyneel.
Hoewel Vive le Vélo doorgaans bekendstaat om zijn gezellige sfeer, warme gesprekken en liefde voor de koers, is de sfeer dit keer anders. Op sociale media laten kijkers in groten getale hun ongenoegen blijken. De aanleiding: de tafelgast van dienst, Johan Bruyneel, voormalig ploegleider van US Postal en jarenlang de rechterhand van Lance Armstrong.
Terug naar het verleden
Voor wie de geschiedenis niet kent: Johan Bruyneel was jarenlang een sleutelfiguur in het Amerikaanse wielerteam US Postal, waar hij nauw samenwerkte met Lance Armstrong. Het duo boekte samen indrukwekkende successen, met zeven opeenvolgende Tourzeges voor Armstrong. Maar de glorie bleek later besmeurd: Armstrong werd in 2012 door de internationale wielerunie uit de uitslagen geschrapt wegens grootschalig dopinggebruik. Ook Bruyneel werd levenslang geschorst na een diepgaand onderzoek door het Amerikaanse anti-dopingagentschap (USADA). De feiten uit dat dossier zijn voor velen nog steeds moeilijk te verteren.
Discussie over zijn aanwezigheid
De uitnodiging van Bruyneel aan de tafel van Vive le Vélo roept daarom veel vragen op. Op X (voorheen Twitter) stroomden de reacties binnen na de uitzending. Veel kijkers vinden het onbegrijpelijk dat Bruyneel, ondanks zijn verleden, een podium krijgt in een programma dat de sport viert.
Een greep uit de reacties:
“Een man die mede verantwoordelijk is voor een van de grootste dopingschandalen in de wielergeschiedenis? Onbegrijpelijk dat hij hier mag zitten.”
“Waarom zou je iemand uitnodigen die zó de geloofwaardigheid van het wielrennen heeft geschaad?”
“Iedere wielerfan verdient beter dan deze verheerlijking van iemand met zo’n verleden.”
Sommige reacties gingen zelfs nog een stap verder en riepen op tot een boycot van het programma.
Vannieuwkerke verdedigt keuze (vooralsnog) niet
Tot nu toe heeft Karl Vannieuwkerke zelf niet publiek gereageerd op de ophef. Dat is opvallend, want de presentator staat doorgaans bekend om zijn transparante en toegankelijke houding richting kijkers. Vooralsnog laat hij de kritiek over zich heen komen, wat de spanningen online nog lijkt te vergroten.
Het is overigens niet voor het eerst dat Vive le Vélo onder vuur ligt. Eerder dit seizoen kwam al naar buiten dat de kijkcijfers van het programma beduidend lager liggen dan in eerdere jaren. Sommigen wijten dat aan het veranderde televisiegedrag in Vlaanderen, anderen stellen dat het programma te veel op routine draait en te weinig verrast.
Een moeilijke balans tussen sportverleden en televisie
De discussie rondom Johan Bruyneel raakt aan een breder debat: moeten mensen met een omstreden verleden uitgesloten worden van publieke programma’s? Of mag er ruimte zijn voor reflectie, duiding en zelfs herstel? Sommige kijkers pleiten juist voor die laatste optie.
“Als we willen begrijpen hoe het zo ver is kunnen komen in de wielersport, moeten we ook durven luisteren naar mensen die er middenin zaten,” schrijft een gebruiker op sociale media.
Maar dat standpunt lijkt op dit moment nog in de minderheid. Voor velen is de pijn van het dopingverleden in de wielersport nog te groot.
Geen verheerlijking, maar uitleg?
Volgens bronnen rond de redactie van Vive le Vélo was het niet de bedoeling om Johan Bruyneel als held neer te zetten, maar juist om hem kritisch aan de tand te voelen. Het gesprek zou bedoeld zijn als reflectie op het verleden, met ruimte voor nuance en verantwoordelijkheid. Toch lijkt die nuance bij een deel van de kijkers niet te zijn overgekomen.
Het blijft koffiedik kijken of de programmamakers nog zullen reageren of hun aanpak zullen aanpassen in de resterende afleveringen van dit Tour-seizoen.
Tot slot: koersliefde blijft
Ondanks de kritiek blijft Vive le Vélo voor veel kijkers een vaste waarde tijdens de zomermaanden. Het programma biedt een mix van sport, cultuur en gesprekken die verder gaan dan de koers. Maar de aflevering met Bruyneel laat zien dat televisie ook kan schuren – en dat keuzes rondom gasten niet vrijblijvend zijn, zeker niet in een sport met zo’n beladen verleden.
Of Karl Vannieuwkerke met deze keuze een grens heeft overschreden of juist het debat heeft willen openen, is aan de kijker om te beoordelen.