Actueel
Kindje voor Celien Hermans! Margriet Hermans geeft een update
Celien Hermans droomt van het moederschap: “We hopen dat het mag gebeuren”
Celien Hermans, zangeres, songwriter en dochter van Margriet Hermans, laat al langer doorschemeren dat ze zich graag in de toekomst als moeder ziet. Toch is zwanger worden voor haar niet vanzelfsprekend. Haar gezondheid — in het bijzonder haar diabetes — speelt daarbij een cruciale rol.
In een openhartig interview met Het Laatste Nieuws vertelde Celien vorige zomer dat ze eindelijk op het punt was gekomen waarop haar medische situatie stabiel genoeg was om een zwangerschap te overwegen. Een emotioneel en hoopvol moment, want het moederschap is voor haar en haar partner Kris een gekoesterde wens.
“Eindelijk is mijn lichaam er klaar voor”
De zangeres, inmiddels 31 jaar oud, hield haar kinderwens lange tijd op de achtergrond. Niet omdat ze twijfelde aan haar verlangen, maar omdat haar gezondheid eerst op de eerste plaats moest komen. Wie leeft met type 1 diabetes weet hoe belangrijk het is om het lichaam in balans te houden, zeker wanneer er een zwangerschap gewenst is.
“In het verleden was mijn bloedsuiker moeilijk onder controle te krijgen,” vertelde Celien destijds. “Maar nu ziet alles er eindelijk uit zoals ik hoopte. Mijn waarden zijn stabiel, mijn energieniveau zit goed, en ik voel me klaar voor de volgende stap. Een kindje past helemaal in dat plaatje. Het mag nu écht gebeuren.”
Die woorden werden door haar fans met enthousiasme onthaald. Niet alleen omdat ze het Celien gunnen, maar ook omdat ze zich kwetsbaar opstelt en een onderwerp bespreekbaar maakt dat vaak onderbelicht blijft: de impact van chronische ziektes op gezinswensen.
Steun van moeder Margriet: “Ze maakt geen overhaaste beslissingen”
In een recent interview met Dag Allemaal geeft Margriet Hermans een update over haar dochter. De zangeres en presentatrice vertelt dat Celien nog steeds groen licht heeft van haar artsen, wat betekent dat een zwangerschap lichamelijk mogelijk is. Toch nemen Celien en haar partner de tijd om goed na te denken over de juiste timing.
“Ze bekijkt samen met haar vriend of het nu het ideale moment is,” zegt Margriet. “En dat vind ik bijzonder verstandig.”
Volgens Margriet is Celien iemand die voluit gaat in alles wat ze doet. Ze is op meerdere fronten actief: ze zingt, schrijft eigen nummers, treedt regelmatig op én is bezig aan het afronden van haar stage als vastgoedmakelaar. “Celien is geen type dat snel iets uit handen geeft,” legt Margriet uit. “Delegeren zit niet in haar natuur, en rust nemen al evenmin. Dat maakt het moederschap een extra grote stap.”
Kinderwens met realiteitszin
Wat opvalt aan het verhaal van Celien is de combinatie van verlangen en nuchterheid. Ja, ze wil dolgraag moeder worden. Maar ze laat zich niet meeslepen in haast of druk van buitenaf. Dat siert haar — zeker in een wereld waar vrouwen soms het gevoel hebben dat er een “tijdbom” tikt.
“Ze is iemand die doordachte keuzes maakt,” benadrukt Margriet. “Ze voelt goed aan wanneer iets écht bij haar past. En een kind neem je niet zomaar. Daar moet je tijd, energie en ruimte voor hebben — op alle vlakken.”
Celien en Kris nemen die verantwoordelijkheid serieus. Ze willen hun eventuele kind een warm nest bieden waarin liefde én stabiliteit centraal staan. En dus is het niet alleen een medische, maar ook een levenskeuze.
Muziek, ondernemerschap en moeder worden: een evenwichtsoefening
Celien is voor velen nog altijd in de eerste plaats bekend als artieste, mede dankzij haar deelname aan The Voice van Vlaanderen en haar sterke aanwezigheid op het podium. Maar wie haar van dichterbij volgt, weet dat ze de laatste jaren ook volop inzet op haar professionele toekomst buiten de spotlights.
Naast haar muzikale carrière werkt ze hard aan een tweede passie: vastgoed. Ze is bezig aan haar stage als makelaar en legt daarmee de fundamenten voor een stabiele carrière, los van haar bekendheid. Die veelzijdigheid siert haar, maar vraagt ook veel van haar tijd.
Een kind krijgen in zo’n fase van je leven is geen vanzelfsprekendheid — zelfs al is het verlangen er. Dat beseft Celien als geen ander. Toch lijkt ze in alles wat ze doet toe te werken naar een toekomst waarin al haar passies kunnen samenkomen: creativiteit, ondernemerschap en moederschap.
Een kind als bekroning, niet als druk
Wat Celien’s verhaal zo herkenbaar maakt, is dat het staat voor de moderne vrouw die keuzes durft te maken op haar eigen tempo. Ze laat zich niet leiden door maatschappelijke verwachtingen, maar kijkt naar haar eigen leven, haar gezondheid, haar relatie — en bepaalt dan pas haar volgende stap.
“Als het gebeurt, dan is het omdat het écht het juiste moment is,” zei ze in een eerder interview. “Niet omdat het ‘moet’ of omdat anderen het verwachten. Het moet goed voelen voor ons allebei.”
Daarmee laat Celien zien dat een kinderwens niet automatisch leidt tot actie, maar eerst ruimte vraagt voor bewuste overweging. En dat is een boodschap waar veel vrouwen zich in zullen herkennen.
Fans steunen haar in alle openheid
De openheid van Celien over haar medische situatie en haar kinderwens zorgt voor veel warme reacties op sociale media. Fans spreken hun waardering uit voor haar eerlijkheid, haar kracht en haar geduld.
“Ik vind het moedig dat je hierover praat,” schrijft iemand op Instagram. “Er zijn zó veel vrouwen die met soortgelijke uitdagingen kampen, maar die zich er alleen in voelen. Jij maakt het bespreekbaar.”
Celien laat met haar verhaal zien dat het moederschap voor sommigen geen vanzelfsprekend pad is, maar een traject dat voorbereiding, overleg en soms ook geduld vraagt. Een realiteit die velen maar al te goed kennen.
Voorzichtig hoopvol naar de toekomst
Wat de toekomst brengt, weet niemand. Maar het is duidelijk dat Celien en Kris klaar zijn voor de volgende stap — zodra het moment juist aanvoelt. De gezondheid zit goed, de liefde is sterk en het verlangen is er. Nu is het een kwestie van aanvoelen wanneer het plaatje klopt.
Voor Celien lijkt het moederschap een bekroning van alles waar ze de afgelopen jaren aan gewerkt heeft: balans, gezondheid, liefde en zelfstandigheid. En wanneer het moment daar is, zal ze ongetwijfeld dezelfde gedrevenheid en warmte tonen als in alles wat ze onderneemt.
Wat vind jij van de manier waarop Celien haar kinderwens benadert? Deel je mening op onze Facebookpagina!
Gioia, de geliefde hond van Monique Westenberg, zet onverwachte stap richting herstel na zware periode
De afgelopen maanden stonden voor Monique Westenberg volledig in het teken van zorg, angst en hoop. Haar hond Gioia, al jaren een belangrijk en geliefd deel van haar gezin, ging door een extreem zware tijd. Wat begon als een medische tegenslag, groeide uit tot een rollercoaster van emoties waarin Monique – openhartig zoals we haar kennen – haar volgers stap voor stap meenam.
Het verhaal van Gioia raakte duizenden mensen, niet alleen omdat het gaat om een huisdier, maar vooral door de manier waarop Monique beschrijft hoe diep de band tussen mens en dier kan zijn. En hoe broos het leven soms aanvoelt wanneer een dierbare onverwachts verzwakt. Toch kwam er een wending die niemand had durven voorspellen.
Een tweede diagnose die alles veranderde
In september deelde Monique een bericht dat insloeg bij haar volgers: bij Gioia was opnieuw een mastceltumor gevonden. Dat betekende dat de hond, voor de tweede keer, een intensieve chemobehandeling van acht weken moest ondergaan.
Wie Monique langer volgt, weet hoe groot haar liefde is voor haar dieren. De diagnose kwam dan ook als een schok. Maar Monique besloot er vol voor te gaan, samen met haar gezin en de dierenartsen die Gioia al langere tijd begeleiden.
De behandeling was zwaar, maar Gioia zette door. Toch bleef Monique eerlijk over haar zorgen: ze wist dat zo’n kuur veel vraagt van het lichaam van een hond. De weken daarna leefde ze tussen hoop en realiteit, vastbesloten om Gioia door deze moeilijke periode heen te helpen.
Een Halloweenavond die anders liep dan verwacht
Aanvankelijk leek Gioia de behandeling redelijk te verdragen, maar enkele dagen geleden sloeg de stemming volledig om. Monique vertelt op Instagram dat wat een gezellige Halloweenavond had moeten worden, ineens in het teken kwam te staan van grote zorgen.
Gioia kreeg hoge koorts, had duidelijk pijn en reageerde nauwelijks nog. Monique reed onmiddellijk naar de dierenkliniek, waar de hond direct aan het infuus werd gelegd. Een angstige nacht volgde – een nacht vol onzekerheid, waarin Monique moest toezien hoe haar trouwe viervoeter zichtbaar aan kracht verloor.
Pas de volgende dag kwam er duidelijkheid. Gioia bleek een ontsteking te hebben. Een op zichzelf behandelbare complicatie, maar door de chemobehandeling was haar lichaam zo verzwakt dat ze nauwelijks weerstand had om deze nieuwe tegenslag aan te kunnen.
Monique schreef dat ze haar
hondje niet meer herkende:
“Toen ik haar zag, keek ze
dwars door me heen. Ze piepte, was gedesoriënteerd, wilde niet eten
en kon nauwelijks staan. Met een gebroken hart ging ik naar huis,
met in mijn gedachten dat ik de volgende dag misschien een
onmogelijke keuze moest maken.”
Het zijn woorden die door merg en been gaan, herkenbaar voor iedereen die ooit een dier heeft zien worstelen met gezondheid.
De dag waarop alles nóg slechter leek te worden
De daaropvolgende dag verslechterde Gioia’s toestand verder. Ze was volledig uitgeput en reageerde nauwelijks meer op prikkels. Volgens de artsen was het enorm spannend welke kant het zou opgaan. Monique hield rekening met élk scenario, al wilde ze dat eigenlijk niet.
Toch bleef ze bij haar hond, bleef ze praten, bleef ze hopen – hoe klein de kans ook leek. En toen gebeurde iets wat niemand had verwacht.
Een onverwacht teken van leven
Op een moment waarop Monique geen enkel signaal meer kreeg dat Gioia zich beter voelde, ontving zij plots een filmpje van de kliniek. Tot haar verbazing zag ze haar hond staan. Niet stevig, niet stabiel, maar ze stond.
Dat kleine moment betekende
alles.
“Ze probeerde te lopen, maar
ze stond. Ze was tot leven gekomen. Met tranen ben ik gaan slapen.
Zou ze het dan toch redden?”
De antibiotica die ze had gekregen, bleek aan te slaan. Eindelijk kwam er een beetje lucht.
De dag erna gebeurde opnieuw iets hoopgevends: Gioia kwispelde en probeerde naar Monique toe te komen. Ze at zelfs een stukje rosbief – haar eerste hapje in dagen. Monique schreef dat haar meisje een beetje terugkwam, en dat moment gaf haar nieuwe kracht om door te gaan.
De koorts zakt en de sprankeling keert terug
Weer een dag later bleek de koorts verdwenen. Het was alsof er langzaam een gordijn werd geopend en de lichtstraal van herstel naar binnen viel. Toen Monique die avond de kliniek binnenstapte, zag ze Gioia al op haar wachten.
“Haar reactie was onbeschrijflijk. Mijn meisje had weer sprankeling in haar ogen.”
Na vijf dagen vol tranen, slapeloze nachten, onmacht en diepe angst, volgde eindelijk goed nieuws: Gioia mocht mee naar huis.
Monique in tranen van opluchting: ‘Welkom thuis, mijn hart’
Monique sloot haar update af
met woorden die de opluchting en dankbaarheid perfect
samenvatten:
“Vandaag mocht ik haar
ophalen, met tranen van geluk. Welkom thuis, mijn hart.”
De periode die achter hen ligt, was intens en emotioneel. Niet alleen voor Monique en haar gezin, maar ook voor de duizenden mensen die op sociale media met haar meeleefden. Het verhaal van Gioia toont opnieuw aan hoe bijzonder de band is tussen mens en dier, en hoe hoop soms precies op het moment komt waarop je het niet meer verwacht.
Waarom dit verhaal zoveel mensen raakt
De openheid van Monique zorgt ervoor dat velen zich herkennen in haar emoties. Het gaat niet alleen over een z!eke hond, maar over liefde, loyaliteit, zorg en de angst om iets dierbaars kwijt te raken.
Bovendien laat dit verhaal zien hoe belangrijk goede veterinaire zorg is en hoe intensief herstel voor dieren kan zijn. Door haar verhaal te delen, helpt Monique anderen die in soortgelijke situaties zitten zich minder alleen te voelen.
Voorzichtig vooruit kijken
Hoewel Gioia nu weer thuis is, zal haar herstel aandacht en rust vragen. Monique benadrukt dat dit pas het begin is van een langere fase van zorg en monitoring. Maar dat Gioia overeind krabbelde op een moment dat niemand het nog verwachtte, geeft hoop voor de komende tijd.
Haar veerkracht en het doorzettingsvermogen van Monique vormen samen een indrukwekkend verhaal — één dat laat zien hoe sterk de band tussen mens en dier kan zijn.