Actueel
Veulentje valt door vuurwerkknal, hulp komt te laat
Een hartverscheurend incident: Veulen van zeven maanden ingeslapen na paniek door vuurwerk
In het rustige dorpje Berghem, nabij Oss, heeft zich een tragische gebeurtenis voorgedaan. Afgelopen weekend moest een dierenarts een zeven maanden oud veulen laten inslapen na ernstige verwondingen die het dier opliep toen het in paniek raakte door afgestoken vuurwerk. Het veulen, een kruising tussen een tinker en een trekpaard, was nog jong en stond aan het begin van zijn leven. Het verlies laat de eigenaresse en vele anderen in diepe rouw achter.
Een schokkend moment
De eigenaresse van het veulen, Marianne van de Weert, deelde haar emotionele verhaal met Hart van Nederland. Een paar dagen voor het overlijden van het dier zorgde vuurwerk ervoor dat het veulen in paniek raakte. In die verwarring kwam het ten val en raakte ernstig gewond. “Het was duidelijk dat het niet goed ging,” vertelt Van de Weert. “De dierenarts kwam zo snel mogelijk ter plaatse, maar de verwondingen waren te ernstig om te herstellen.”
De dierenarts schakelde hulp in om het zwaar gewonde dier te verplaatsen. Tot Marianne’s verrassing kwamen er binnen korte tijd meerdere bekenden en buurtbewoners naar de wei om te helpen. “Plots stonden er allemaal mensen in mijn wei om te helpen,” herinnert ze zich. “Dat was hartverwarmend, maar helaas konden we niets meer doen om hem te redden.”
De impact van vuurwerk op dieren
Voor Van de Weert is het verdriet groot. Haar veulen was niet alleen een dier, maar een geliefd onderdeel van haar leven. Hoewel ze weet dat ze het dier niet terug kan krijgen, doet ze een oproep om meer aandacht te vragen voor de impact van vuurwerk op dieren.
“Als degene die dat vuurwerk afstak, ergens anders was gaan staan, waar geen dieren in de buurt zijn, dan hadden we ons veulen nu nog gehad,” schrijft ze in een emotioneel bericht op Facebook. Het bericht raakte een snaar bij veel mensen en werd binnen een dag meer dan vijfduizend keer gedeeld.
Herhaalde incidenten
Helaas is dit incident niet de eerste keer dat Marianne geconfronteerd wordt met vuurwerk in de buurt van haar dieren. Ze vertelt dat jongeren vaker vuurwerk afsteken, soms zelfs terwijl ze op de fiets voorbijrijden. Dit zorgt regelmatig voor stressvolle situaties voor haar en haar dieren.
Met betrekking tot de daders die verantwoordelijk zijn voor het afsteken van het vuurwerk dat haar veulen fataal werd, heeft Marianne weinig hoop op gerechtigheid. De beschikbare camerabeelden tonen alleen het vuurwerk zelf en niet de persoon die het heeft afgestoken. “Het is frustrerend, want ik weet niet wie verantwoordelijk is. Maar ik hoop dat mensen begrijpen wat de gevolgen kunnen zijn van zo’n actie,” zegt ze.
Een oproep tot bewustwording
Marianne hoopt dat haar verhaal bijdraagt aan bewustwording over de gevaren van vuurwerk, vooral voor dieren. Ze roept ouders op om met hun kinderen te praten over de mogelijke gevolgen van vuurwerk. “Kinderen en jongeren begrijpen vaak niet wat voor schade en verdriet ze kunnen veroorzaken. Een onschuldige knal kan levens verwoesten.”
Ze benadrukt dat het niet alleen om haar eigen verdriet gaat, maar om een breder probleem. Veel dieren raken jaarlijks gewond of sterven zelfs door vuurwerk. Ook huisdieren zoals honden en katten lijden enorm onder de stress die door vuurwerk wordt veroorzaakt.
Reacties uit de gemeenschap
Het verhaal van Marianne en haar veulen heeft veel reacties losgemaakt. Op sociale media uiten mensen hun steun en delen ze vergelijkbare ervaringen. Sommigen pleiten zelfs voor een volledig verbod op consumentenvuurwerk, terwijl anderen oproepen tot strengere handhaving van de regels.
Een reactie op Marianne’s Facebookbericht leest: “Dit is precies waarom vuurwerk niet zomaar overal afgestoken moet worden. Het is niet alleen gevaarlijk voor mensen, maar ook voor de dieren die we liefhebben.”
Een ander schrijft: “Wat een hartverscheurend verhaal. Ik hoop dat de verantwoordelijke(n) dit lezen en beseffen wat ze hebben aangericht.”
Een pleidooi voor verandering
In Nederland woedt al langer een debat over de regulering van vuurwerk. Terwijl sommigen vinden dat het een traditie is die behouden moet blijven, wijzen anderen op de schadelijke gevolgen voor mens en dier. Incidenten zoals die in Berghem versterken de oproepen tot verandering.
Marianne hoopt dat haar oproep bijdraagt aan een veiliger en meer verantwoord gebruik van vuurwerk. “Ik begrijp dat mensen willen genieten van de feestdagen, maar dat kan ook op een manier die geen schade aanricht. Laten we rekening houden met elkaar, en vooral met de dieren die geen stem hebben om zich te verdedigen,” zegt ze.
Conclusie
Het tragische verlies van Marianne’s veulen is een schrijnend voorbeeld van de impact die onbezonnen vuurwerkgebruik kan hebben. Terwijl de gemeenschap rouwt om het jonge dier, hoopt Marianne dat dit incident anderen aanzet tot nadenken en verandering.
Haar oproep is simpel maar krachtig: laten we samen verantwoordelijkheid nemen en ervoor zorgen dat dergelijke tragedies in de toekomst voorkomen kunnen worden. Want zoals Marianne zegt: “Het leven van mijn veulen is onherstelbaar verloren, maar misschien kan zijn dood anderen redden.”
Margriet Hermans is voor veel Vlamingen nog altijd een vertrouwd gezicht. Ze werd bekend als zangeres, televisiepersoonlijkheid en kleurrijke mediaverschijning, maar haar loopbaan kent ook een hoofdstuk dat bij het grote publiek soms wat naar de achtergrond verdwijnt: haar jaren in de politiek. Toch speelde die periode een belangrijke rol in haar leven en vormde ze haar blik op maatschappij, cultuur en engagement.
Van podium naar parlement
In de jaren negentig maakte Margriet Hermans een opmerkelijke overstap. Waar ze tot dan toe vooral bekend was van het podium en de televisie, besloot ze haar maatschappelijke betrokkenheid een andere vorm te geven. Ze ging de politiek in en werd verkozen tot senator. Voor Hermans was die stap geen bevlieging, maar een bewuste keuze. Ze voelde al langer de drang om thema’s die haar na aan het hart lagen niet alleen te bezingen of te benoemen in interviews, maar ook concreet te verdedigen binnen de politieke structuren.
Haar achtergrond in cultuur en media bleek daarbij een grote troef. In de Senaat hield ze zich vooral bezig met dossiers rond cultuurbeleid, mediavrijheid, gelijke kansen en maatschappelijke zichtbaarheid. Thema’s die perfect aansloten bij haar persoonlijke ervaringen en haar loopbaan buiten de politiek. Ze wist hoe het voelde om beoordeeld te worden op uiterlijk, reputatie of imago, en wilde net daarom mee nadenken over een eerlijker en inclusiever beleid.
Een intense maar leerrijke periode
De politieke jaren waren voor Margriet Hermans intens. De combinatie van publieke bekendheid en parlementair werk bleek niet altijd eenvoudig. Als bekende Vlaming lag ze vaker onder een vergrootglas dan veel van haar collega’s. Elk woord, elke uitspraak en zelfs haar verschijning werden breed uitgemeten. Toch liet ze zich daar niet door ontmoedigen. Integendeel, ze gebruikte haar zichtbaarheid om aandacht te vragen voor onderwerpen die anders misschien minder snel de voorpagina’s zouden halen.
Zelf blikt ze vandaag terug op die periode als bijzonder leerrijk. Ze kreeg een unieke inkijk in hoe beleid tot stand komt, hoe compromissen worden gesloten en hoe traag verandering soms kan gaan. Tegelijk ervoer ze ook hoe belangrijk volgehouden engagement is. Politiek, zo ontdekte ze, draait zelden om snelle successen, maar eerder om lange adem en vasthoudendheid.
Het einde van een politieke loopbaan
In 2009 kwam er een einde aan haar actieve politieke carrière. Na meerdere jaren in de Senaat besloot Margriet Hermans de politiek achter zich te laten. Die keuze kwam niet uit teleurstelling voort, maar uit een gevoel dat het tijd was voor een nieuw hoofdstuk. Ze wilde opnieuw meer ruimte maken voor creativiteit, muziek en persoonlijke projecten.
Sindsdien richt ze zich opnieuw op haar artistieke werk, haar aanwezigheid in de media en op vrijwilligerswerk. Ondanks het feit dat ze inmiddels de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt, zit stilzitten duidelijk niet in haar aard. Haar dagen zijn gevuld met uiteenlopende bezigheden en projecten die haar energie geven.
Nog altijd aanspreekpunt
Opvallend is dat Margriet Hermans, ook jaren na haar vertrek uit de politiek, nog steeds wordt aangesproken door mensen met politieke of maatschappelijke vragen. In de podcast Als de muren konden praten vertelt ze daar openhartig over. “Ik krijg nog elke dag vragen van mensen die met een probleem zitten dat politiek opgelost kan worden,” zegt ze.
Die aandacht ervaart ze soms met gemengde gevoelens. Enerzijds voelt het als een erkenning van haar inzet en betrokkenheid van vroeger. Anderzijds moet ze mensen teleurstellen. Ze is immers al lang niet meer actief in de politiek en kan geen dossiers meer beïnvloeden of oplossingen afdwingen. “In de tijd toen ik verkozen was, kwamen ze niet,” merkt ze op. “Maar nu ik niet meer verkozen ben, komen ze wel.”
Daar trekt ze inmiddels duidelijke grenzen. Ze geeft aan dat ze geen tijd en ook geen behoefte meer heeft om zich opnieuw in politieke kwesties te verdiepen. Voor haar is dat hoofdstuk afgerond.
Afstand van de huidige politiek
Die afstand geldt niet alleen praktisch, maar ook inhoudelijk. Margriet Hermans voelt weinig affiniteit met de huidige generatie politici. In interviews en gesprekken laat ze weten dat ze zich niet langer verbonden voelt met het hedendaagse politieke klimaat. De thema’s, de toon en de manier van werken verschillen sterk van de periode waarin zij actief was.
Ze heeft zich dan ook grotendeels teruggetrokken uit de politieke wereld. Oude contacten zijn verwaterd en ze volgt het dagelijkse politieke spel vooral als toeschouwer, niet meer als deelnemer. Die afstand ervaart ze niet als verlies, maar eerder als een bevrijding. Ze hoeft zich niet meer te verhouden tot partijpolitiek, agenda’s of strategische afwegingen.
Trots zonder spijt
Toch kijkt Margriet Hermans met trots terug op haar politieke jaren. Ze beschouwt haar tijd in de Senaat als een prestatie waar ze achter blijft staan. Vanuit haar eigen achtergrond en persoonlijkheid gaf ze een stem aan onderwerpen die haar nauw aan het hart lagen. Ze probeerde bruggen te slaan tussen cultuur en beleid, tussen media en maatschappij.
De combinatie van bekendheid en politiek bracht uitdagingen met zich mee, maar zorgde er ook voor dat ze een breder publiek kon bereiken. Voor haar was dat een manier om verantwoordelijkheid te nemen: niet alleen profiteren van publieke aandacht, maar die ook inzetten voor het algemeen belang.
Vrijheid in het nu
Vandaag geniet Margriet Hermans vooral van de vrijheid die haar huidige leven haar biedt. Ze kiest zelf haar projecten, bepaalt haar tempo en hoeft geen rekening meer te houden met politieke verplichtingen. Muziek, media-optredens en vrijwilligerswerk vormen nu de kern van haar bezigheden.
Ze is nog steeds uitgesproken, betrokken en maatschappelijk geïnteresseerd, maar zonder de druk van een mandaat. Dat maakt haar stem misschien minder officieel, maar niet minder oprecht. Voor Margriet Hermans is het duidelijk: haar politieke carrière ligt achter haar, maar de lessen en ervaringen uit die periode blijven een waardevol deel van wie ze is geworden.
