Jade Kops (18) krijgt zwaar
nieuws in het ziekenhuis: “Mijn laatste sprankje hoop is
weggenomen”
Voor Jade Kops (18) uit het
Westland stond donderdag 26 juni in het teken van een allesbepalend
z!ekenhuisbezoek. In een emotionele post op Instagram laat ze weten
dat de uitkomst van de scan haar grootste angst heeft bevestigd. Na
jaren van strijd tegen een zeldzame vorm van k*nker is het laatste
beetje hoop op extra tijd nu verdwenen.
Een boodschap die
binnenkomt
“Het noodlot heeft
toegeslagen,” schrijft Jade, open en kwetsbaar, aan haar volgers.
De jonge vrouw is al jaren in behandeling voor een zeldzame tumor
in haar nek: het rhabdomyosarcoom. Hoewel ze al geruime tijd wist
dat genezing niet meer mogelijk was, gaf ze zich niet zomaar
gewonnen. Met chemokuren wist ze haar z!ekte tijdelijk onder
controle te houden — tot nu.
De scan van donderdag liet
een verontrustend beeld zien. De tumor is gegroeid. En ditmaal
breidt hij zich uit richting haar hersenen. Dat betekent dat de
huidige behandeling niet langer werkt. “Mijn grootste angst is
realiteit geworden,” schrijft Jade. “Het laatste sprankje hoop op
nog een lange, goede tijd op deze wereld is me weggenomen.”
Sinds augustus 2024 onder een
donkere wolk
Al sinds 29 augustus 2024
leeft Jade met een gevoel van voortdurende dreiging. Ze wist dat de
tijd niet onbeperkt was, maar kon niet voorspellen wanneer het
kantelpunt zou komen. Die onzekerheid hing als een zwaard boven
haar hoofd. Nu dat zwaard gevallen is, rest vooral ongeloof — en
verdriet.
“Ik wist dat het moment ooit
zou komen,” schrijft ze, “maar niemand kon voorspellen wanneer. Nu
weet ik het. En dat besef komt keihard binnen.”
Hoop, liefde en
onvoorstelbare inzet
Ondanks haar medische
situatie heeft Jade zich het afgelopen jaar volledig ingezet voor
anderen. Terwijl ze zelf in behandeling was, haalde ze miljoenen
euro’s op voor het Prinses Máxima Centrum voor kinderoncologie —
het z!ekenhuis waar zij zelf talloze keren behandeld werd.
Dat z!ekenhuis voelde voor
haar inmiddels als een tweede thuis. “Ik ken de gangen, de mensen,
de geluiden. Daar ben ik behandeld, daar huilde ik, daar lachte ik,
daar leefde ik,” vertelde ze eerder in een interview. En juist op
die plek wist ze een indrukwekkende prestatie neer te zetten: een
recordopbrengst van maar liefst twee miljoen euro voor medepatiënten
en onderzoek.
Een eigen stichting: Villa
Jade
Maar Jade stopte niet bij
geld inzamelen. Ze richtte ook haar eigen stichting
op: Stichting Jade
Uitwaaimomenten. Daarmee wilde ze gezinnen met een ernstig
z!ek kind een plek bieden om even tot rust te komen. Vanuit die
gedachte werd Villa
Jade geboren: een speciaal vakantieverblijf waar
families zonder zorgen kunnen genieten van samenzijn.
De animo bleek overweldigend.
Boekingen stroomden binnen, en daarom werd besloten om een tweede
villa te realiseren. “Een plek voor rust, voor verbondenheid, voor
ademruimte,” noemde Jade het zelf. Ook in haar kwetsbaarheid wist
ze anderen kracht te geven.
Stilte na strijd
Tegen die achtergrond is het
nieuwe medische nieuws extra zwaar. In haar bericht op Instagram
laat Jade weten dat de behandelend arts haar donderdagochtend om
09.30 uur vertelde dat de tumor niet langer onder controle is. De
z!ekte is zich verder gaan uitbreiden, en de chemokuren zijn hun
werking aan het verliezen.
“Mijn arts keek me aan, en ik
wist het. De tumor in mijn nek is niet alleen gegroeid, maar drukt
nu richting mijn hersenen. Het voelt alsof ik van de trap ben
gevallen waar ik zo lang voor heb gevochten om op te blijven
staan.”
“En nu?”
De vraag die direct door haar
hoofd schoot: “Wat nu?” En ook: “Hoeveel tijd is er nog?” Maar daar
is geen eenduidig antwoord op. Artsen moeten overleggen over een
mogelijk nieuw behandelplan, al is duidelijk dat het moeilijk zal
worden.
Volgende week vindt daar een
nieuw gesprek over plaats, waarin wellicht alternatieve stappen
besproken worden. Maar voor Jade voelt het alsof de klok tikt — en
sneller dan ooit tevoren.
Z!ek van de chemo, maar nog
z!eker van het nieuws
In haar bericht vertelt Jade
ook over de impact van de behandelingen tot nu toe. “Ik ben zó z!ek
geweest van de chemo. Alles gegeven. En toch is het niet genoeg
geweest. Dat maakt het extra wrang,” schrijft ze. “Het is moeilijk
te accepteren dat mijn tumor sterker is dan alles waar ik
maandenlang tegen gevochten heb.”
Ze noemt het gevoel van
onmacht, van falen — terwijl ze alles heeft gedaan wat in haar
vermogen lag. “Als je alles geeft, maar het lukt niet… Dan breekt
er iets vanbinnen.”
Steun blijft
binnenstromen
De reacties op haar
openhartige bericht zijn hartverwarmend. Vanuit het hele land
stromen steunbetuigingen binnen. Van lotgenoten, bekenden, BN’ers
en volgers die geraakt zijn door haar verhaal. Sommigen kennen haar
van het boek dat ze uitbracht op haar 18e verjaardag — een krachtig
portret over leven met k*nker.
Anderen hebben haar ontmoet
via de stichting of via een van de vele acties waarbij ze betrokken
was. Wat opvalt: Jade wordt gezien. Als vechter, als voorbeeld, als
inspiratiebron. Maar bovenal als mens.
Symboliek van een jong
leven
De situatie van Jade laat
zien hoe rauw en onvoorspelbaar het leven kan zijn. Maar ook hoe
krachtig iemand kan zijn, zelfs in de meest kwetsbare
omstandigheden. Dat ze op zo’n jonge leeftijd niet alleen met haar
z!ekte leeft, maar ook zoveel voor anderen heeft betekend, maakt
diepe indruk.
In interviews sprak Jade
geregeld over haar wens om te trouwen, om haar vriendinnengroep nog
lang vast te houden, om gewoon “nog even meisje te mogen zijn.” Dat
verlangen maakt haar verhaal des te schrijnender, maar ook
bijzonder herkenbaar voor velen.
Hoop in tijden van
onzekerheid
Ondanks het zware nieuws,
blijft Jade geloven in lichtpuntjes. “Dankbaar voor de maanden die
ik extra kreeg,” schrijft ze. En: “Er wordt overlegd over een plan.
Er is altijd nog iets. Al is het maar een dag, of een goed moment
met wie ik liefheb.”
Die houding, vol moed en
tederheid, raakt. Het herinnert eraan dat zelfs wanneer de toekomst
onduidelijk is, er nog steeds betekenis zit in de dag van
vandaag.
