Actueel
RTL-baas gooit realityshow Gerard Joling in de prullenbak: ´Om te huilen!!
Tweeënhalf jaar geleden nam Peter van der Vorst, programmadirecteur van RTL, een opvallend besluit: het programma Joling en de Buitenlanders werd definitief geschrapt. Ondanks het feit dat de opnames al waren afgerond, besloot RTL dat het programma niet meer paste in de veranderende tijdsgeest. De beslissing kwam voort uit maatschappelijke discussies en een groeiend bewustzijn over representatie en racisme.
Gerard Joling en het Racismedebat
Gerard Joling is al jarenlang een uitgesproken figuur in de media. Hij heeft in het verleden regelmatig scherpe columns geschreven over de ‘islamisering van Nederland’ en andere maatschappelijke thema’s. Deze uitlatingen vielen niet altijd in goede aarde, en ze leidden tot kritische reacties van verschillende kanten.
Peter van der Vorst, destijds nog presentator, was ook kritisch over Joling’s standpunten: “Ik vind dat je als artiest ook een bepaalde verantwoordelijkheid hebt. Mensen luisteren naar je en laten zich beïnvloeden door wat je zegt.”
In 2019, het jaar waarin Van der Vorst werd aangesteld als programmadirecteur van RTL, werd begonnen met de productie van Joling en de Buitenlanders. Het format van het programma was erop gericht om Gerard Joling zijn vooroordelen over bepaalde bevolkingsgroepen te laten onderzoeken. Dit zou gebeuren door middel van reizen naar landen als Marokko en Suriname, waarbij een bekende Nederlander hem zou begeleiden en de dialoog zou aangaan.
Het idee was om Joling te confronteren met andere culturen en inzichten, zodat hij mogelijk zijn visie zou bijstellen. Wat begon als een luchtige, maar tegelijkertijd confronterende manier om het gesprek over diversiteit en inclusie te openen, stuitte echter al snel op maatschappelijke weerstand.
Waarom werd het programma geschrapt?
Terwijl de afleveringen werden voorbereid, ontstond er steeds meer kritiek op het programma. De Black Lives Matter-beweging kreeg in 2020 wereldwijd momentum en er kwam meer aandacht voor institutioneel racisme en culturele sensitiviteit.
In een interview met de Volkskrant blikte Van der Vorst terug op de beslissing om het programma uiteindelijk niet uit te zenden: “Gerard was uitgesproken over sommige bevolkingsgroepen, en we dachten: hoe kunnen we dat inzetten voor een programma? Het idee was om zijn vooroordelen te ontkrachten en een dialoog te laten ontstaan.”
Toch sloeg de twijfel toe toen de eerste afleveringen klaar waren. “Corona kwam ertussen, en Black Lives Matter. Toen ik de montages zag, voelde het ineens gek. Het programma was bedacht en gemaakt door een niet-diverse club mensen. De opzet was dat een BN’er moest bewijzen dat Gerard ongelijk had. Dat was een totaal verkeerde invalshoek.”
De veranderde maatschappelijke context en de hernieuwde aandacht voor representatie maakten dat de programmamakers inzagen dat het programma niet langer op de juiste manier in de samenleving paste. Het zou kunnen overkomen als een poging om raciale en culturele kwesties te bagatelliseren in plaats van echt bespreekbaar te maken.
Van der Vorst gaf toe dat de intentie goed was, maar de uitvoering uiteindelijk niet klopte: “We probeerden iets op een luchtige manier bespreekbaar te maken, maar in de context van die tijd voelde het misplaatst. Het was geen inhoudelijk sterk of goed doordacht programma, en dan kun je maar beter besluiten om het niet uit te zenden.”
Gerard Joling en de Politiek
Naast zijn flamboyante televisiecarrière heeft Gerard Joling zich nooit terughoudend opgesteld over politieke kwesties. Hij is een openlijke PVV-stemmer en heeft zich in het verleden kritisch uitgelaten over het immigratiebeleid. Zijn uitgesproken mening over deze onderwerpen heeft hem zowel fans als tegenstanders opgeleverd.
Peter van der Vorst daarentegen heeft politiek gezien een heel ander pad bewandeld. Hij stemde vroeger op de SP, maar geeft nu aan meer naar het politieke midden te zijn opgeschoven. Bij de laatste verkiezingen koos hij strategisch voor GroenLinks-PvdA. Deze verschillen in politieke opvattingen weerspiegelen mogelijk ook de bredere discussie binnen RTL over welke programma’s passen binnen hun visie en maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Een bredere verandering bij RTL
De keuze om Joling en de Buitenlanders niet uit te zenden past binnen een bredere trend bij RTL. In de afgelopen jaren heeft de zender kritisch gekeken naar hun programmering en de manier waarop ze omgaan met gevoelige maatschappelijke thema’s. Er is meer aandacht gekomen voor diversiteit, inclusie en verantwoorde journalistiek.
Van der Vorst benadrukt dat RTL zich bewuster is geworden van de impact die hun programma’s kunnen hebben: “We willen niet alleen entertainment maken, maar ook bijdragen aan gesprekken die relevant en respectvol zijn. Dat betekent dat we keuzes moeten maken in wat we wel en niet uitzenden.”
Het schrappen van Joling en de Buitenlanders was daarmee geen opzichzelfstaande beslissing, maar onderdeel van een bredere ontwikkeling binnen RTL om hun verantwoordelijkheid als groot mediaplatform serieus te nemen.
De impact van deze beslissing
De beslissing om het programma te schrappen had niet alleen gevolgen voor Gerard Joling, maar ook voor de manier waarop televisieprogramma’s worden beoordeeld in Nederland. De tijd waarin alles zonder kritische reflectie uitgezonden kon worden, lijkt voorbij. Er is meer bewustzijn over de manier waarop verschillende bevolkingsgroepen worden afgebeeld in de media en welke stemmen wel of niet worden gehoord.
Voor Gerard Joling betekende het dat een groot project, waarin hij zich had verdiept, plotseling in de ijskast werd gezet. Hoewel hij publiekelijk weinig heeft gezegd over het besluit, is het duidelijk dat hij de impact ervan heeft gevoeld.
Van der Vorst geeft tot slot aan dat de deur voor Gerard niet definitief dicht is. “Gerard is een van de grootste entertainers van Nederland en we werken graag met hem samen. Maar bij sommige onderwerpen moet je extra zorgvuldig zijn. Dit was zo’n geval.”
Conclusie: een televisiebeslissing in een veranderende wereld
De beslissing om Joling en de Buitenlanders te schrappen illustreert hoe de mediawereld zich aanpast aan veranderende normen en waarden. Wat enkele jaren geleden misschien als onschuldig entertainment werd gezien, kan in het huidige maatschappelijke klimaat anders worden opgevat.
RTL heeft met deze beslissing laten zien dat ze zorgvuldig willen omgaan met hun rol als zender en de impact van hun programma’s serieus nemen. In een wereld waarin discussies over representatie, racisme en inclusie steeds prominenter worden, is het logisch dat mediabedrijven kritisch kijken naar wat ze uitzenden.
Voor Gerard Joling betekende dit het einde van een programma dat nooit het levenslicht zag. Maar in de bredere context laat het zien dat televisie niet alleen draait om amusement, maar ook om maatschappelijke verantwoordelijkheid. Hoe de rol van entertainment in maatschappelijke discussies zich verder zal ontwikkelen, blijft een interessante vraag voor de toekomst.
Prinses Astrid doet een emotionele onthulling: zo gaat het écht met koning Albert en koningin Paola
De Belgische koninklijke familie houdt privézaken meestal zorgvuldig binnenskamers, maar soms glipt er een moment naar buiten waarop duidelijk wordt hoe het achter de schermen écht gaat. In een openhartig gesprek met Story heeft prinses Astrid zeldzaam eerlijk verteld over de toestand van haar ouders, koning Albert en koningin Paola. Het vorstenpaar verschijnt al langere tijd nauwelijks meer in het openbaar, en volgens Astrid is die afwezigheid geen toeval, maar een onvermijdelijk gevolg van een nieuwe levensfase.
Waar het publiek hen jarenlang zag als energieke, soms zelfs ondeugende royals die geen evenement oversloegen, toont Astrid nu een realistischer, milder beeld: dat van twee mensen op hoge leeftijd, voor wie rust geen luxe meer is, maar een noodzaak.
“Ze hebben recht op een beetje pensioen” — Astrid schetst liefdevol een eerlijk beeld
In het gesprek met het weekblad geeft Astrid aan dat haar ouders nu op een leeftijd zijn waarop het leven simpelweg trager gaat. Volgens haar is het vooral logisch dat ze zich steeds verder terugtrekken uit officiële verplichtingen.
“Ze hebben recht om een beetje op pensioen te gaan, toch?” zegt ze. “Papa is eenennegentig, mama achtentachtig. Hun lichaam wil niet altijd meer mee.”
Het is een zin die veel respect uitstraalt. Niet als verdediging of als excuus, maar als een zachte constatering van realiteit. Astrid benadrukt dat hun leeftijd gewoon zwaar begint te wegen. Dingen die vroeger vanzelfsprekend waren — traplopen, langere afstanden, formele ontvangsten — worden nu echte uitdagingen.
“Ze hebben soms moeite om de trappen op te gaan,” vertelt ze. En dat is meteen een stille aanwijzing: als simpele dagelijkse bewegingen al moeilijker worden, zijn officiële plechtigheden al helemaal zwaar.
Nog steeds betrokken — maar op een andere manier
Ondanks hun fysieke beperkingen, benadrukt Astrid dat hun betrokkenheid niet verdwenen is. Integendeel: ze zijn juist opmerkelijk alert op wat er speelt in het land en binnen de familie. Ze volgen het nieuws, ze bellen, ze lezen, en ze informeren naar alles wat hen bezighoudt.
“We hangen vaak samen aan de telefoon,” vertelt ze. “Ze volgen alles wat er gebeurt.”
Dat beeld — twee oudere royals die vanuit huis telefoneren, betrokken blijven bij hun kinderen en kleinkinderen, en het land vanop afstand meevolgen — geeft een mooi, bijna intiem inkijkje in hun leven nu.
Geen grote paleisontvangsten meer, geen lange rijen mensen die willen groeten, maar een leven met minder verplichtingen en meer ruimte voor familie.
“Gaat hen niet meer lukken”: waarom officiële momenten te zwaar worden
Uit kringen rondom het paleis klinkt een duidelijke boodschap: grote publieke optredens zullen er voor koning Albert en koningin Paola nauwelijks meer komen. Niet omdat zij dat niet zouden willen, maar omdat het fysiek simpelweg te belastend is.
Vooral Koningsdag werd genoemd als symbolisch voorbeeld. Dat ze dit jaar afwezig waren, leek toen nog een detail, maar volgens bronnen is de kans groot dat dit definitief zo blijft. Het tempo, de verplaatsingen, de protocollen en lange zitdagen — het past niet meer bij hun gezondheid en energieniveau.
Er is geen sprake van acute noodsituaties of plotselinge gezondheidscrisissen. Maar de optelsom van ouderdom, behandelingen en slijtage maakt dat hun agenda structureel is afgeslankt.
Dat koning Albert eerder dit jaar opnieuw behandeld werd voor huidkanker, speelde volgens ingewijden ook mee. Ook al was de situatie volgens het paleis onder controle, elke medische behandeling hakt er op die leeftijd in.
Dat alles samen maakt dat terugkeren naar het oude ritme simpelweg niet meer realistisch is.
Een stille verschuiving binnen de monarchie
De terugtrekking van Albert en Paola markeert ongemerkt een belangrijk keerpunt. De generatie die jarenlang het gezicht van het koningshuis was — van officiële bezoeken tot openingsceremonies, van nationale vieringen tot staatsbezoeken — verdwijnt nu geleidelijk naar de achtergrond.
In hun plaats staan koning Filip en koningin Mathilde steeds steviger in hun rol als gezicht van de monarchie. Voor het grote publiek heeft deze verschuiving niet van de ene op de andere dag plaatsgevonden, maar is het een geleidelijk proces.
De afwezigheid van Albert en Paola bij grote momenten voelt voor veel Belgen als het sluiten van een hoofdstuk. Een stuk koninklijke geschiedenis dat wordt afgerond — zonder dramatische persverklaring, maar in stilte, met respect en aanvaarding.
De familieband blijft centraal staan
Wat tijdens het interview met Astrid opvalt, is haar warme toon. Ze spreekt zonder dramatiek, zonder zware woorden, maar met veel liefde en begrip over haar ouders. Het is duidelijk dat de familieband sterk blijft, ook nu rollen veranderen.
Astrid beschrijft hoe ze elkaar vaak bellen, hoe haar ouders nog altijd graag meeleven met alles wat speelt, en hoe waardevol die momenten zijn.
De telefoon vervangt het publieke balkon. Een rustig gesprek vervangt de staatsceremonie. En dat is voor de familie precies goed.
Een nieuw evenwicht voor Albert en Paola
Hoewel hun afwezigheid soms vragen oproept, maakt dit nieuwe hoofdstuk volgens Astrid vooral deel uit van een natuurlijke evolutie. Het lichaam vraagt om rust, en die rust gunnen zij zichzelf nu.
In plaats van reizen, staan bijvoorbeeld:
-
rustige dagen thuis
-
korte wandelingen of beweging binnen huis
-
tijd voor familie en kleinkinderen
-
regelmatige medische controles
-
veel lezen en nieuws volgen
-
kleine, betekenisvolle momenten
Het is geen stilvallen — het is vertragen. En dat is precies wat mensen van hun leeftijd mogen doen.
Wat betekent dit voor de toekomst van het koningshuis?
Albert en Paola blijven geliefde figuren, maar hun rol zal de komende jaren verder verschuiven naar het privéleven. Hun publieke optredens zullen vermoedelijk nog sporadischer worden en uiteindelijk helemaal verdwijnen.
Voor de monarchie betekent dit dat koning Filip en koningin Mathilde nog meer centraal zullen staan. Dat proces was al ingezet, maar krijgt door de gezondheid van Albert en Paola extra versnelling.
Toch blijft de aanwezigheid van Albert en Paola, ook al is die vooral achter de schermen, waardevol voor familie én traditie.
Een zachte, waardige overgang
Wat Astrid benoemt, voelt niet als een dramatische verandering, maar als een menselijke. Elke familie kent dit moment: het besef dat ouders ouder worden, dat energie afneemt, dat verantwoordelijkheden verschuiven.
Voor de koninklijke familie geldt dat net zo. Alleen wordt het proces daar door miljoenen ogen gevolgd.
Astrid spreekt met milde trots, liefde en zachtheid over haar ouders. De boodschap is helder: ze zijn nog steeds betrokken, nog steeds geïnteresseerd, nog steeds aanwezig — maar hun rol is rustiger, stiller en volledig terecht.